Francuski minister gospodarki i finansów Bruno Le Maire ogłosił w czwartek (12 września), że nie pozostanie na tym stanowisku po ogłoszeniu nowego rządu w przyszłym tygodniu i obejmie stanowisko profesora polityki gospodarczej i geopolityki na Uniwersytecie w Lozannie, mówiąc „miłość cię i opuszczę” w swoim pożegnalnym przemówieniu.
Le Maire odchodzi z ministerstwa, którym kierował przez siedem lat – ustanawiając nowy rekord – nadzorując kryzys związany z Covid-19, politykę reindustrializacji kraju i trudne negocjacje budżetowe w obliczu stale rosnącego poziomu zadłużenia i deficytu.
„Kocham cię i zostawiam” – powiedział dużej rzeszy ministrów, bliskich doradców, personelu ministerialnego i dziennikarzy, spędzając większość swojego 30-minutowego przemówienia na cześć „wielkiej transformacji gospodarczej”, której, jak twierdził, przewodził.
Trzykrotny minister i trzykrotny francuski prawodawca, 55-latek – mówi doskonale po niemiecku – ma powrócić do nauczania jako profesor polityki gospodarczej i geopolityki na Uniwersytecie w Lozannie.
Zanim zajął się polityką, przez dwa lata był profesorem literatury.
Euractiv rozumie, że Le Maire ma dołączyć do Centrum „Przedsiębiorczość dla społeczeństwa” (E4S), którego celem „jest pomoc w kształtowaniu i przyspieszaniu przejścia gospodarki w kierunku nadchodzącej rewolucji przemysłowej, gospodarki, która będzie musiała być bardziej zrównoważona i inkluzywne” – podaje oficjalna strona internetowa.
Uniwersytet w Lozannie nie odpowiedział w terminie na prośbę Euractiv o przedstawienie uwag.
Koniec „francuskich ataków”
Le Maire jest nie tylko długoletnią postacią polityczną we Francji, ale dał się poznać jako kluczowy europejski przywódca, uczestnicząc w ponad 90 posiedzeniach Rady Ministrów Gospodarki (ECOFIN).
Tylko w ciągu ostatnich trzech lat podjął walkę o pakt stabilności i wzrostu, aby uzgodnić bardziej elastyczne cele w zakresie redukcji deficytu; kierował ogólnounijnymi negocjacjami w sprawie wspólnego długu w sednie pandemii Covida; oraz nawoływał do uznania energii jądrowej za technologię godną europejskich inwestycji.
W czwartek oświadczył, że „w 100% podziela” wnioski i zalecenia zawarte w raporcie Draghiego w sprawie konkurencyjności, wzywając do „zdecydowanych i szybkich działań”, aby UE „nie pozostała w tyle”.
Będąc wczesnym zwolennikiem unii rynków kapitałowych (CMU), ostrzegał przed brakiem prywatnych inwestycji w UE: „Jeśli chcemy, aby kontynent europejski grał w tej samej lidze co Stany Zjednoczone i Chiny, musimy poprawić i zdywersyfikować potencjał naszej gospodarki finansowanie.”
Niedawno zachęcał państwa członkowskie, którym zależy na dalszym rozwoju unii rynków kapitałowych, powinny po prostu działać dalej, zamiast czekać, aż inni pójdą ich śladem.
W czwartek Le Maire pochwalił swoją politykę gospodarczą, twierdząc, że położył kres „francuskim atakom”, w tym obniżeniu inflacji, zmniejszeniu bezrobocia, zaangażowaniu się w reindustrializację i rozwój energii nuklearnej, żeby wymienić tylko kilka.
„Uczyniliśmy Francję jednym z najatrakcyjniejszych narodów w Europie” – chwalił się.
Zachował jednak raczej milczenie na temat stanu finansów publicznych, ponieważ według prognoz poziom deficytu spadnie do 6% PKB do roku, a kraj przystąpił latem do procedury nadmiernego deficytu (EDP) (jak na ironię, nadzorował on Wyjście Francji z procedury nadmiernego deficytu w 2018 r.).
„Francja nie może zmienić kursu w sprawie przywrócenia finansów publicznych. Musi w dalszym ciągu stawiać sobie za cel zmniejszenie deficytu publicznego poniżej 3% do 2027 r.”, zaprzeczając, że opuszcza tonący statek.
Ostrzegł przed przeciwnikami politycznymi, nazywając ich „lunatykami”, którzy chcą więcej od państwa, jednocześnie twierdząc, że chcą zmniejszyć poziom zadłużenia.
„Wszyscy chcą niższego poziomu zadłużenia, ale nikt nie chce cięć wydatków publicznych. To dla ciebie francuska hipokryzja.
W zasadzie nadal sprawuje tę funkcję do czasu ogłoszenia nowego rządu koalicyjnego. Oczekuje się, że nastąpi to w przyszłym tygodniu.
[Edited by Rajnish Singh]
