Piłkarki na całym świecie toczyły wiele bitew o uznanie i napotykały znaczny opór ze strony osób z branży i spoza niej, czego uosobieniem był brak wsparcia ze strony światowego organu zarządzającego sportem.
Na początku lat 70. Związek Piłki Nożnej w Anglii zniósł trwający pięć dekad zakaz kobiecej piłki nożnej.
Pierwsze nieoficjalne Mistrzostwa Świata Kobiet odbyły się w 1970 roku we Włoszech, a rok później w Meksyku odbył się kolejny nieoficjalny ogólnoświatowy turniej, w którym wzięło udział ponad 100 000 widzów, ale żadne z tych zawodów nie było wspierane przez FIFA.
Wille, która sama była piłkarką amatorką, dołączyła do NFF w 1976 r. – w tym samym roku, w którym organizacja wydała zgodę na kobiecy futbol w kraju – i nie była gotowa zaakceptować status quo.
„Powiedziałam: «Musimy zorganizować Mistrzostwa Świata kobiet i musimy być uczestniczkami Igrzysk Olimpijskich»” – wyjaśniła.
Jej koledzy z NFF zdecydowali, że powinna udać się na kongres FIFA, który odbywał się w tym roku w Mexico City – nawiasem mówiąc, w tym samym mieście, w którym w 1971 roku był gospodarzem nieoficjalnego światowego turnieju – i wygłosić przemówienie na temat kobiecej piłki nożnej.
„Myśleli, że będzie to miało większe znaczenie, jeśli zrobi to kobieta, a nie mężczyzna” – powiedział Wille. Nie wahała się.
Ale kiedy nadszedł ranek przemówienia, nerwy się odezwały.
„Kiedy przyszłam na miejsce, gdzie to miało się wydarzyć, oprócz tłumaczek byli tam sami mężczyźni” – powiedziała.
Aby wygłosić przemówienie, trzeba było podnieść kartę i poczekać na wybór. Żadna kobieta nigdy wcześniej nie przemawiała na kongresie FIFA.
Wille, mająca 4 stopy i 10 cali wzrostu, została wezwana na scenę, ale zaczęła się niepomyślnie, ponieważ była za niska, aby móc dosięgnąć mikrofonu.
„Więc ktoś musiał przyjść i mi pomóc, a potem zacząłem mówić”.
