Niepokojące badania sugerują, że osoby z wyższym poziomem toksycznych metali we krwi lub moczu mogą być bardziej narażone na zagrażającą życiu chorobę – stwardnienie zanikowe boczne (ALS).
Naukowcy od dawna łączą ALS, znane również jako „zespół zamknięcia”, z substancjami toksycznymi w środowisku, w tym ekspozycją na metale i pestycydy.
Choroba, która może prowadzić do paraliżu, a w ostateczności do śmierci, pochłonęła w zeszłym roku życie partnera Sandry Bullocks, a na jej chorobę zasłynął uznany naukowiec Stephen Hawking.
Jednak obecnie naukowcy z USA uważają, że wyższe narażenie na metale we krwi i moczu może również powodować krótsze ryzyko przeżycia ALS.
Naukowcy od dawna łączą ALS, znane również jako „zespół zamknięcia”, z substancjami toksycznymi w środowisku, w tym ekspozycją na metale i pestycydy. Na ALS słynęła choroba uznanego naukowca Stephena Hawkinga
Choroba, która może prowadzić do paraliżu, a ostatecznie śmierci, pochłonęła w ubiegłym roku życie partnera Sandry Bullocks, Bryana Randalla (na zdjęciu z Sandrą Bullock w 2018 r.).
Stowarzyszenie ALS ujawniło, że śmierć partnera Sandry Bullock, Bryana Randalla, spowodowała 500-procentowy wzrost darowizn na rzecz organizacji charytatywnej. Jego rodzina poprosiła ludzi o przekazywanie datków na rzecz Stowarzyszenia ALS zamiast wysyłania lub kupowania kwiatów
Eksperci stwierdzili dziś, że sonda wykazała, że niezwykle istotne jest ograniczenie czynności wysokiego ryzyka związanych z narażeniem na metal, takich jak obróbka skrawaniem, i stwierdzili, że dalsze badania są „niezbędne” w celu ulepszenia przyszłych metod leczenia.
Dr Stephen Goutman, starszy autor badania i zastępca dyrektora Centrum Doskonałości ALS na Uniwersytecie Michigan, powiedział: „Wzmocnienie naszej wiedzy na temat znaczenia narażenia na metale jako czynnika ryzyka ALS jest niezbędne dla przyszłej ukierunkowanej profilaktyki tej choroby i ulepszone strategie terapeutyczne.
„Kilka badań epidemiologicznych powiązało narażenie na metale z ryzykiem ALS.
„Niemniej jednak niezwykle istotne pozostaje dla nas zrozumienie, w jaki sposób te mieszaniny metali wiążą się z ryzykiem ALS i przeżyciem oraz określenie, kto jest najbardziej narażony na ryzyko narażenia, a kto jest najbardziej podatny”.
Dr Dae Gyu Jang, współautor i doktorant z neurologii na Uniwersytecie Michigan, dodał: „Odkrycia te podkreślają konieczność uwzględnienia czynników zawodowych i środowiskowych przy ocenie ogólnego ryzyka narażenia danej osoby.
„Nasze przyszłe badania będą w dalszym ciągu skupiać się na tym, jakie narażenia mają najsilniejsze powiązania i jakie są ich skutki dla choroby”.
Znana również jako choroba neuronu ruchowego (MND), ALS to rzadka choroba, która stopniowo uszkadza części układu nerwowego.
Występuje, gdy wyspecjalizowane komórki nerwowe w mózgu i rdzeniu kręgowym zwane neuronami ruchowymi przestają działać prawidłowo – jest to zjawisko neurodegeneracyjne.
Średnia długość życia około połowy osób cierpiących na tę chorobę wynosi od dwóch do pięciu lat od wystąpienia objawów.
Jednak niektórzy ludzie mogą żyć do 10 lat, a w rzadszych przypadkach nawet dłużej.
Na tę chorobę cierpi około 5 000 osób w Wielkiej Brytanii i 30 000 w USA.
Zespół zamknięcia (LIS) to rzadkie zaburzenie neurologiczne, które może również wystąpić w niektórych postępujących przypadkach ALS.
W badaniu naukowcy zmierzyli poziom metali w próbkach osocza i moczu od ponad 450 osób chorych na ALS i prawie 300 osób zdrowych.
Odkryli, że podwyższony poziom poszczególnych metali, w tym miedzi, selenu i cynku, istotnie wiąże się z wyższym ryzykiem ALS i wcześniejszą śmiercią.
Wykorzystując te wyniki do stworzenia oceny ryzyka środowiskowego ALS, odkryli, że mieszaniny metali w osoczu i moczu wiążą się z około trzykrotnie większym ryzykiem choroby.
Pisanie w Journal of Neurology, Neurosurgery i Psychiatrydodali, że u osób pracujących w zawodach o większym prawdopodobieństwie narażenia na metal stwierdzono podwyższony poziom mieszanin metali we krwi i moczu.
Szacuje się, że na zespół zamknięcia cierpi nawet 300 Brytyjczyków i mniej niż 1000 Amerykanów.
Jest to spowodowane uszkodzeniem pnia mózgu zawierającego nerwy przenoszące informacje do innych części ciała.
Takie uszkodzenie zwykle następuje z powodu braku przepływu krwi lub krwawienia w następstwie poważnego urazu fizycznego.
Zespół zamknięcia występuje na dużą skalę – niektórzy pacjenci są w stanie poruszać większą liczbą części ciała niż inni. Jednak obecnie nie ma lekarstwa na tę chorobę.
Wielu pacjentów jest przykutych do łóżek, wymaga stałej opieki i mogą oddychać oraz jeść i pić jedynie przez specjalne rurki medyczne.
Zamiast tego leczenie koncentruje się na rozwijaniu wszelkich drobnych, dobrowolnych działań dostępnych dla pacjenta, takich jak poruszanie palcami, połykanie i wydawanie dźwięków.
