Alarmujące dochodzenie wykazało, że w puszkach tuńczyka w puszkach sprzedawanych w Wielkiej Brytanii mogą znajdować się toksyczne metale.
Testy przeprowadzone na prawie 150 puszkach zakupionych we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech i Wielkiej Brytanii wykazały, że wszystkie „były skażone rtęcią”.
Narażenie na metal może upośledzać rozwój mózgu, powodować zagrażające życiu uszkodzenie płuc i jest powiązane z niektórymi nowotworami.
Naukowcy twierdzili, że badanie wykazało, że produkt stanowi „kolosalne ryzyko dla zdrowia publicznego” i wezwali rządy do podjęcia „pilnych” działań.
Karine Jacquemart, dyrektor generalna organizacji praw konsumentów Foodwatch France – jednej z dwóch grup tworzących raport, powiedziała: „To, co ląduje na naszych talerzach, stanowi kolosalne ryzyko dla zdrowia publicznego, którego nie traktuje się poważnie.
„Nie poddamy się, dopóki nie będziemy mieć bardziej ochronnych standardów europejskich”.
Zgodnie z obowiązującym prawem UE i Wielkiej Brytanii limit rtęci w tuńczyku wynosi 1 mg/kg i 0,3 mg/kg w przypadku innych ryb, takich jak dorsz.
Foodwatch i organizacja pozarządowa Bloom z siedzibą w Paryżu odkryły, że wszystkie 148 przetestowanych puszek zawierało rtęć, z czego około 57 procent przekraczało limit 0,3 mg/kg rtęci.
Testy przeprowadzone na prawie 150 puszkach zakupionych we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech i Wielkiej Brytanii wykazały, że wszystkie „były skażone rtęcią”.
Narażenie na metal może upośledzać rozwój mózgu, powodować zagrażające życiu uszkodzenie płuc i jest powiązane z niektórymi nowotworami
Naukowcy twierdzili, że badanie wykazało, że produkt stanowi „kolosalne ryzyko dla zdrowia publicznego” i wezwali rządy do podjęcia „pilnych” działań
Z raportu wynika, że w jednej puszce zakupionej w sklepie Carrefour City w Paryżu stwierdzono rekordowy poziom 3,9 mg/kg, czyli 13-krotność limitu 0,3 mg/kg.
Bloom i Foodwatch wezwały narody europejskie do „aktywowania klauzuli ochronnej”, aby zapobiec sprzedaży i promocji produktów przekraczających 0,3 mg/kg.
Wezwali także rządy do usunięcia „wszystkich produktów” zawierających tuńczyka ze stołówek szkolnych, żłobków, oddziałów położniczych, szpitali i domów opieki.
Przeciętny Europejczyk zjada rocznie ponad 2,8 kilograma tuńczyka, czyli około 25 puszek.
Około cztery piąte rtęci wprowadzanej do atmosfery z przyczyn naturalnych i ludzkich, takich jak spalanie węgla, trafia do oceanu, gdzie część jest przekształcana przez drobne organizmy w toksyczny związek znany jako metylortęć.
Ta metylortęć przedostaje się w górę łańcucha pokarmowego i gromadzi się w wysokich stężeniach u głównych drapieżników.
Ponieważ tuńczyk – i inne drapieżniki lub gatunki dłużej żyjące, takie jak rekiny czy mieczniki – znajdują się wyżej w łańcuchu pokarmowym, zjadają mniejsze ryby i z czasem gromadzą więcej rtęci.
Narażenie na metylortęć może uszkodzić nerki i układ nerwowy, powodować problemy ze wzrokiem i zwiększać ryzyko chorób układu krążenia.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) kobiety w ciąży i dzieci są szczególnie narażone na wysokie stężenie metylortęci.
Badania wykazały, że niektóre formy rtęci stosowane w bardzo dużych dawkach powodują rozwój kilku typów nowotworów u szczurów i myszy.
Obecnie żadne dane dotyczące ludzi nie wiążą narażenia na rtęć z rakiem, ale dostępne dane są ograniczone.
