Pożary lasów w Kanadzie, które miały miejsce w lipcu 2024 r., wywołane upałem i burzami, spowodowały znaczne rozprzestrzenienie się dymu w Ameryce Północnej. Zmapowano to za pomocą modelu GEOS-FP NASA, pokazując rozległy ruch sadzy.
Setki pożarów na dzikich terenach uniosły się w powietrze, zaciemniając niebo nad Kanadą i Stanami Zjednoczonymi.
W lipcu 2024 r. pożary w Kanadzie zaostrzyły się z powodu ekstremalnych upałów, wiatrów i burz, co doprowadziło do 989 aktywnych pożarów, głównie w Kolumbii Brytyjskiej i Albercie. NASAModel GEOS-FP śledził rozprzestrzenianie się cząstek czarnego węgla, pokazując rozległy ruch dymu w Ameryce Północnej. Silne wiatry, rekordowe temperatury i uderzenia piorunów stworzyły optymalne warunki dla tych pożarów, powodując nowe pożary i ewakuacje, szczególnie w Parku Narodowym Jasper. Chmury Pyrocumulonimbus dodatkowo rozprzestrzeniają dym wysoko w atmosferę, pogarszając jakość powietrza w wielu stanach USA.
Pożary w Kanadzie i wpływ dymu
W lipcu 2024 r. w Kanadzie wybuchły pożary dzikich terenów, powodując uniesienie się dymu nad Ameryką Północną. Okres ekstremalnego upału w połączeniu z wietrznymi warunkami i burzami przyczynił się do wybuchu i ekspansji pożarów w kilku kanadyjskich prowincjach. Według stanu na 24 lipca w Kanadzie aktywnie płonęło 989 pożarów, z czego ponad połowa miała miejsce w Kolumbii Brytyjskiej i Albercie. Kanadyjskie Międzyagencyjne Centrum Pożarów Lasów.
Poniższa animacja przedstawia koncentrację i przemieszczanie się dymu z pożarów w dniach 17–24 lipca 2024 r. Pokazuje czarny karbon cząsteczki — powszechnie zwane sadzą — z kanadyjskich pożarów, które w tym okresie rozprzestrzeniały się szeroko po niebie Ameryki Północnej. Widoczne są również ślady czarnego węgla pochodzące z pożarów w Oregonie i Waszyngtonie.
Dane dotyczące sadzy pochodzą z opracowanego przez NASA modelu przetwarzania wyprzedzającego GEOS (GEOS-FP), który asymiluje dane z satelitów, samolotów i naziemnych systemów obserwacyjnych. Oprócz obserwacji satelitarnych aerozoli i pożarów, GEOS-FP uwzględnia także dane meteorologiczne, takie jak temperatura powietrza, wilgotność i wiatr, aby prognozować zachowanie pióropuszy.
Intensyfikacja pożarów w Kolumbii Brytyjskiej i Albercie
Aktywność pożarów w Kolumbii Brytyjskiej i Albercie nasiliła się w okresie pokazanym na animacji, wraz z niestabilną pogodą w regionie. Na górze silny wiatr i burze rekordowo wysokie temperatury w niektórych miejscach stworzyły doskonałe warunki do pożarów. The Służba przeciwpożarowa BC zgłosiło 20 000 uderzeń piorunów w dniu 21 lipca i 38 000 w dniu 22 lipca, przy czym większość tych uderzeń miała miejsce w północno-wschodniej części prowincji, a reszta w południowo-środkowej części.
Burze spowodowały dziesiątki nowych i liczne pożary ewakuacje z miast i terenów publicznych. Dym z setek aktywnych pożarów unosił się przez cały kraj i na południe, do środkowych Stanów Zjednoczonych. W wielu stanach zgłoszono zadymione niebo i złą jakość powietrza, m.in Północna Dakota, Kansas, KoloradoI Wisconsin.
23 lipca 2024 r
Pożary w Parku Narodowym Jasper
Według licznych pożarów w Parku Narodowym Jasper w Albercie 23 lipca aż 25 000 turystów i mieszkańców opuściło ten obszar. doniesienia prasowe. Powyższe zdjęcie, wykonane tego dnia za pomocą zestawu radiometrów VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) na urządzeniu NIEAASatelita -20 pokazuje gęstą chmurę dymu wydobywającą się z tych pożarów.
Chmury Pyrocumulonimbusa
Pozostałość A pirokumulonimbuslub pyroCb, chmura jest widoczna wzdłuż południowej krawędzi pióropusza. Te wysokie, nasycone dymem chmury burzowe unoszą dym wysoko w atmosferze, gdzie szybko poruszające się wiatry z wyższych poziomów mogą go szeroko rozprzestrzeniać. Krótkie zjawisko pyroCb miało miejsce około 70 minut przed wykonaniem tego zdjęcia, powiedział Michael Fromm, meteorolog z Laboratorium Badawczego Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Podczas wybuchu pożaru naukowcy wykryli kilka innych płomieni piroCb w Kolumbii Brytyjskiej.
Obrazy NASA Earth Observatory wykonane przez Wanmei Lianga, wykorzystujące dane GEOS-5 z Globalnego Biura Modelowania i Asymilacji w NASA GSFC oraz dane VIIRS z NASA EOSDIS LANCE, GIBS/Worldview i Joint Polar Satellite System (JPSS).
