Mój dentysta twierdzi, że zgrzytam zębami. Próbowałem ochraniaczy na usta, ale mam tendencję do dławienia się nimi. Czy jest coś jeszcze, co mogłoby pomóc i czy powoduje długotrwałe problemy?
Michaela Listera z Burnley.
Opisany przez Ciebie stan to bruksizm związany ze snem, czyli powtarzające się zgrzytanie lub zaciskanie zębów w nocy.
Najczęściej występuje w dzieciństwie – dotyka ponad 20 procent dzieci – ale wraz z wiekiem ma tendencję do zmniejszania się. Większość osób diagnozuje się na podstawie objawów opisanych przez partnera, a nie, jak w Twoim przypadku, na podstawie uszkodzenia zębów.
W przypadku dorosłych częstymi przyczynami są palenie tytoniu, nadmierne spożycie kofeiny lub alkoholu oraz obturacyjny bezdech senny – stan związany z chrapaniem, w którym oddychanie podczas snu jest przerywane co kilka minut w miarę zamykania się dróg oddechowych. Można go również powiązać z niektórymi lekami, w tym lekami przeciwdepresyjnymi i przeciwpsychotycznymi.
Bruksizm związany ze snem, czyli powtarzające się zgrzytanie lub zaciskanie zębów w nocy, występuje najczęściej w dzieciństwie i dotyka ponad 20 procent dzieci
Tym, co łączy wiele z tych czynników wyzwalających, jest to, że powodują one bardzo krótkie okresy czuwania: badania pokazują, że bruksizm występuje sporadycznie, w chwilach „mikropobudzenia” ze snu, trwających od pięciu do 20 sekund.
Leczenie nie zawsze jest konieczne, chyba że zęby są uszkodzone lub występują objawy, takie jak poranne bóle głowy, ból szczęki lub klikanie w stawie łączącym szczękę z czaszką.
Ochraniacze na usta nie powstrzymują bruksizmu, ale zamiast tego chronią zęby. Poszukiwania skutecznych leków na bruksizm zakończyły się rozczarowaniem.
Najlepsze rezultaty osiąga się zwykle w przypadku klonazepamu, leku uspokajającego, chociaż na ogół zmniejsza on częstotliwość epizodów bruksizmu jedynie o około 30%. Uważa się, że uspokaja nadaktywne obwody w mózgu związane ze zgrzytaniem zębami.
Możesz rozważyć poproszenie swojego lekarza rodzinnego o przepisanie klonazepamu (1 mg na noc) i sprawdzenie, czy ci to pomoże.
Lepszą alternatywą może być wstrzyknięcie toksyny botulinowej typu A (Botox) do dwóch mięśni – skroniowego i żwacza – zaangażowanych w żucie.
Zastrzyki muszą być wykonywane przez przeszkolonego specjalistę ds. zaburzeń ruchu i powtarzane co sześć miesięcy, w miarę ustąpienia efektu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem rodzinnym lub nawet dentystą o ewentualnym skierowaniu do specjalisty.
Mam 76 lat i rok temu po zawale serca zdiagnozowano u mnie niewydolność serca. Cierpię na silną duszność. Jednak mój poziom tlenu we krwi jest w porządku. Przez całe życie cierpię na astmę. Czy to może być wina?
Rogera Bella z Dorchester.
Wyzwanie polega na tym, aby zrozumieć, w jakim stopniu duszność jest spowodowana słabą pracą serca, a w jakim stopniu ma to związek z astmą.
Zawał serca występuje, gdy dopływ krwi do części serca zostaje odcięty, zwykle z powodu zakrzepu w tętnicy, co powoduje uszkodzenie tkanki. W swoim dłuższym liście piszesz, że wprowadzono ci stent (mała metalowa rurka), aby ponownie otworzyć tętnicę. Ponieważ jednak zrobiono to dopiero 36 godzin po zachorowaniu, Twoje serce zostało trwale uszkodzone.
Teraz jest mniej zdolny do pompowania bogatej w tlen krwi po całym ciele, gdy się poruszasz lub ćwiczysz.
Twój poziom nasycenia tlenem – miara ilości tlenu we krwi – wynoszący 98 procent, jest zdrowy (za normalny uważa się wszystko pomiędzy 95 a 100 procent). Ale twoje serce nie jest w stanie pompować wystarczająco dużo, aby zaopatrzyć mięśnie, przez co brakuje ci tchu.
Najwyraźniej Twoja astma uległa pogorszeniu, ponieważ twierdzisz, że Twój lekarz rodzinny zwiększył dawkę Twojego inhalatora na astmę.
Myślę, że przydatne byłoby wypróbowanie miernika szczytowego przepływu, ręcznego urządzenia mierzącego prędkość, z jaką można wypuścić powietrze z płuc. (Są dostępne na receptę lub bez recepty w większości aptek w cenie od 10 do 15 funtów.)
Powinno to wynosić ponad 200 litrów na minutę, a najlepiej blisko 500 litrów. W przeciwnym razie leczenie astmy może być niewystarczające i należy skierować pacjenta do specjalisty chorób układu oddechowego.
Sugeruję także poproszenie swojego lekarza rodzinnego o skierowanie Cię z powrotem do specjalisty, który wszczepił Ci stent. W wieku 76 lat nie powinieneś się tak męczyć, a specjalistyczna opieka może zapewnić Ci lepszą jakość życia.
Napisz do doktora Scurra
Napisz do doktora Scurra w Good Zdrowie, Daily Mail, 9 Derry Street, London W8 5HY lub e-mail [email protected] — podaj swoje dane kontaktowe. dr Scurr nie może wejść w kontakt osobisty korespondencja. Odpowiedzi powinny być brane w kontekście ogólnym i zawsze konsultuj się ze swoimi lekarza rodzinnego z wszelkimi problemami zdrowotnymi
Moim zdaniem… Alarm ciśnienia krwi dla dużych ramion
Pomiar ciśnienia krwi stał się znacznie łatwiejszy dzięki prostym, automatycznym ciśnieniomierzom.
Ale rozmiar mankietu ma znaczenie: w zeszłym tygodniu przyszedł do mnie pacjent w sprawie szczepień podróżnych i zauważając, że ma znaczną nadwagę, skorzystałem z okazji i zmierzyłem mu ciśnienie krwi.
Jednak jego ramię było tak duże, że niemożliwe było prawidłowe założenie mankietu.
Podczas pomiaru ciśnienia krwi rozmiar mankietu ma znaczenie, dlatego w przypadku pacjentów z nadwagą lub otyłością należy używać mankietu o większym rozmiarze
Przypomniało mi to, że w przypadku używania mankietu do pomiaru ciśnienia krwi o standardowym rozmiarze na dużym ramieniu odczyt może być fałszywie zawyżony — tłuszcz ma działanie amortyzujące, więc mankiet nie będzie w pełni uciskał znajdującej się pod nim tętnicy, na którą wpływa ciśnienie krwi. wymierzony.
Zaleca się stosowanie mankietu o dużym rozmiarze u pacjentów z nadwagą lub otyłością. Ale ile osób – nawet pielęgniarek i lekarzy – jest tego świadomych i jak często dostępne są mankiety o dużych rozmiarach?
Jeśli masz duże ramię, a standardowy mankiet ledwo pasuje, nalegaj na większy mankiet – w przeciwnym razie możesz zostać błędnie zdiagnozowany nadciśnieniem i otrzymać złe porady i leki.
