Jesteś zły, drażliwy i masz wrażenie, że wariujesz – a nigdy tak nie było. Jeśli brzmi to dla Ciebie znajomo, być może cierpisz na „per-rage”.
Wściekłość okołomenopauzalna to wybuchy złości związane ze zmianami hormonalnymi, których doświadcza kobieta w okresie przejścia w menopauzę.
Podczas „zmiany” poziom estrogenów w naturalny sposób spada, co wpływa na produkcję serotoniny, która reguluje nastrój i zwiększa szczęście.
W rezultacie uczucie braku równowagi jest normalne i może się utrzymywać, dopóki organizm nie przystosuje się do niższego poziomu estrogenu.
Podobnie jak uderzenia gorąca, migreny, bezsenność i niskie libido, wściekłość jest spowodowana przez hormony i nasilona przez skoki hormonalne, a kluczem do jej przetrwania, zdaniem dr Ginni Mansberg, jest wzmocnienie siebie wiedzą.
„Najważniejsze, żebyś się kształcił. Kobiety nie zdają sobie sprawy, że ich złość jest spowodowana skokami hormonalnymi, a nie stresem w pracy” – mówi dr Mansberg, autorka książki Słowo na M: Jak przetrwać w okresie menopauzy i współzałożycielka centrum edukacji okołomenopauzalnej Nie przejmuj się.
Moment, w którym zdasz sobie sprawę, że wahania nastroju, które sabotują twój związek i powodują irytację w pracy, są w rzeczywistości spowodowane hormonami – i można je wyleczyć – jest moment, w którym odzyskujesz kontrolę nad swoim życiem.
To ważna świadomość także dla małżonka kobiety w okresie okołomenopauzalnym. Przestaną brać te ulotne chwile tak osobiście.
Jesteś zły, drażliwy i masz wrażenie, że wariujesz – a nigdy tak nie było. Jeśli brzmi to znajomo, być może cierpisz na „pery-wściekłość” – mówi dr Ginni Mansberg (po prawej), współzałożycielka wraz z Shelly Horton (po lewej) centrum edukacji na temat menopauzy Don’t Sweat It
„Nie chcemy, aby kobiety po trzydziestce i czterdziestce zmieniały karierę z powodu gniewu” – dodaje dr Mansberg.
„I nie chcemy, żeby relacje się rozpadły, bo znowu się wściekasz”.
Czasami złość w okresie okołomenopauzalnym jest błędnie diagnozowana jako depresja i stany lękowe, a u kobiety niepotrzebnie diagnozuje się leki przeciwdepresyjne.
Dr Mansberg twierdzi, że kobiety doświadczające problemów psychicznych w okresie okołomenopauzalnym – zwykle po czterdziestce – często są spychane przez lekarzy na złą ścieżkę, podczas gdy w rzeczywistości specjalne metody leczenia menopauzy „mają o 76% większe prawdopodobieństwo, że okażą się skuteczne”.
Do terapii tych zalicza się hormonalną terapię zastępczą (HTZ), testosteron, kremy na bazie estrogenów i suplementy.
„Ludzie są zszokowani, gdy to działa. Przychodzą z płaczem tydzień lub miesiąc później, bo w końcu czują się sobą” – mówi mi.
Przyjaciółka i współpracowniczka dr Mansberga, Shelly Horton, cierpiała na ogromne wahania nastroju i depresję, kiedy po raz pierwszy zaczęła okołomenopauzę.
Zwykle wesoła rudowłosa opowiedziała doktorowi Mansbergowi o swoich uczuciach i uzyskała pomoc, której potrzebowała, aby „wrócić do normalności”.
Obie kobiety wspólnie stworzyły Don’t Sweat It – centrum edukacyjne, które doradza zakładom pracy, jak pomóc swoim pracownicom przejść przez zmianę w życiu.
Moment, w którym zdasz sobie sprawę, że wahania nastroju, które sabotują twój związek i powodują irytację w pracy, są w rzeczywistości spowodowane hormonami – i można je wyleczyć – jest moment, w którym odzyskujesz kontrolę nad swoim życiem (zdjęcie stockowe)
Wiele kobiet w okresie okołomenopauzalnym już czuje się nieswojo w miejscu pracy ze względu na inne objawy, co sprawia, że okres okołomenopauzalny staje się jeszcze bardziej niekomfortowy.
Doktor Mansberg twierdzi, że nie jest niczym niezwykłym, że kobiety porzucają karierę, ponieważ mają dość walki.
Okres okołomenopauzalny może trwać od 12 tygodni do dziesięciu lat, a objawy u większości kobiet utrzymują się przez około cztery lata. Zwykle ma to miejsce po ukończeniu przez kobietę 40. roku życia, ale może wystąpić już po trzydziestce.
Jedna na pięć kobiet uchodzi bez żadnych negatywnych objawów; kolejna jedna na pięć osób cierpi na poważne objawy, które wpływają na ich codzienne życie; a trzech na pięciu doświadcza łagodnych lub umiarkowanych objawów.
