Do czego służą cła i dlaczego ekonomiści ich nie lubią

„Najpiękniejszym słowem w słowniku jest taryfa” – powiedział w zeszłym tygodniu były prezydent Donald Trump w Klubie Ekonomicznym w Chicago. „To moje ulubione słowo”.

Republikański kandydat na prezydenta przez ostatnie kilka tygodni przedstawiał coraz wyższe propozycje podniesienia opłat za zagraniczne towary wwożone do Stanów Zjednoczonych. Wezwał do wprowadzenia ogólnej stawki celnej w wysokości 20% na cały import, cła na co najmniej 60% na produkty z Chin, 100% taryf w sprawie narodów, które odchodzą od handlu dolarowego oraz a Taryfa 2000%. w pojazdach wyprodukowanych w Meksyku.

Ekonomiści przez the polityczny widmo sprzeciwiać się tym pomysłom, mówiąc najbardziej prawdopodobny wynik byłoby wyższe ceny dla konsumentów. Oto spojrzenie na to, jak działają cła i dlaczego są tak istotne w wyborach, w których koszty życia są głównym tematem.

Jakie są taryfy i kto je płaci

Taryfy, zwane również cłami lub opłatami, mają charakter odstraszający. Karzą krajowe firmy importujące towary wyprodukowane za granicą, aby zachęcić firmy do pozyskiwania większej liczby tych produktów w kraju. Kiedy na jakiś produkt – czy to arbuz, pralkę czy zaawansowany technologicznie komponent – ​​nakładana jest cło, każda firma z siedzibą w USA, która go importuje, musi zapłacić rządowi pewien procent ceny tego produktu, a stawkę ustalają urzędnicy federalni .

Trump powiedział, że dochody z tych płatności będą ogromne. Proponuje wykorzystać je do sfinansowania wszystkiego, od obniżek podatków po dotowaną opiekę nad dziećmi. W zeszłym miesiącu chaotycznie odpowiadając na pytanie dotyczące tej ostatniej kwestii, stwierdził, że „te liczby” z dochodów z ceł „są znacznie większe niż jakiekolwiek liczby, o których mówimy, włączając koszty opieki nad dziećmi”.

Jednak każda firma zagrożona cłem ma dwie możliwości: albo zaprzestać importu docelowego produktu i zamiast tego kupić go w kraju, albo podnieść cenę sprzedaży. Kiedy firmy nie mogą znaleźć potrzebnych towarów w granicach USA po cenach, na jakie mogą sobie pozwolić, lub w ogóle, mają tendencję do przerzucania części lub całości kosztów taryfy na konsumentów.

Z tego powodu wiceprezydent Kamala Harris nazwała propozycje taryfowe Trumpa „podatkiem od sprzedaży nakładanym na Amerykanów”, który jej zdaniem podniesie koszty dla gospodarstw domowych o 4000 dolarów rocznie. Adam Hersh, starszy ekonomista w EPI Action, ramieniu rzeczniczym lewicowego Instytutu Polityki Gospodarczej, podaje te szacunki niżej, ale wciąż w przedziale czterocyfrowym i wynoszącym od 2500 do 3000 dolarów rocznie.

„Donald Trump nie tylko narzuci podwyżkę podatków dla klasy średniej o 4000 dolarów rocznie – jego plan trwale podniesie inflację, zmiażdży miejsca pracy w amerykańskim przemyśle i zaszkodzi pracownikom produkcyjnym bardziej niż jakikolwiek inny sektor” – powiedział Joseph Costello, rzecznik kampanii Harrisa oświadczenie. „Niezależni ekonomiści nieustannie ostrzegają przed zagrożeniami gospodarczymi związanymi z planem Trumpa i Amerykanie powinni to wziąć pod uwagę”.

Kampania Trumpa nie odpowiedziała na prośbę o komentarz.

Niezależnie od ostatecznych kosztów wielu ekonomistów zgadza się, że wyższe i bardziej powszechne cła podniosłyby ceny dla konsumentów.

„Ma rację, twierdząc, że jego cła są jak podatek od sprzedaży w tym sensie, że ostatecznie zapłacą konsumenci na całym świecie” – powiedział o twierdzeniu Harrisa Alan Deardorff, ekonomista z Uniwersytetu Michigan, specjalizujący się w handlu międzynarodowym. Ostrzegł jednak, że jedynie produkty w pełni importowane prawdopodobnie wzrosną w takim samym tempie, jak sama stawka celna; koszty towarów składanych w USA z różnych części importowanych i krajowych, takich jak samochody i samoloty, prawdopodobnie wzrosną o mniej.

Chociaż ekonomiści zasadniczo nie lubią ceł, obecnie cieszą się one większym poparciem obu partii niż przez dziesięciolecia. Obie strony są zgodne co do tego, że ciągłe obniżanie barier w handlu światowym ma szkodliwe konsekwencje gospodarcze i społeczne.

Niektórzy rolnicy i właściciele fabryk skarżyli się za rządów Trumpa, że ​​wprowadzone przez nich cła szkodzą ich wynikom finansowym, co doprowadziło Biały Dom do przekazania dziesiątek miliardów dolarów dotacji dla producentów rolnych. Jednak administracja Bidena-Harrisa w dużej mierze nie zmieniła kursu. Zwiększyła cła swojego poprzednika na chińskie towary o około 300 miliardów dolarów, a nawet dodała dodatkowe cła na chińskie towary o wartości 18 milionów dolarów w strategicznych branżach, w tym na pojazdy elektryczne, półprzewodniki, stal i aluminium.

Wpływ na ceny i miejsca pracy

Trump i jego sojusznicy, którzy popierają jego politykę handlową, argumentują, że cła chronią i wzmacniają rynki krajowe, zachęcając rodzimych producentów do ekspansji. Postrzegają je także jako broń gospodarczą. Trumpa niedawno groził producentowi traktorów John Deere z Illinois nałożeniem 200% cła jeśli przeniesie produkcję do Meksyku.

Niektórzy ekonomiści od dawna snuli teorię, że gdyby Stany Zjednoczone nałożyły cła na jakiś produkt, zagraniczni producenci obniżyliby swoje ceny, aby uniknąć wypchnięcia z dużego, lukratywnego rynku amerykańskiego. Cła spadały na całym świecie od dziesięcioleci, zanim administracja Trumpa wprowadziła opłaty z 2018 r., co stworzyło naturalny eksperyment sprawdzający tę tezę.

Deardorff stwierdził, że od tego czasu „nie można znaleźć w danych niczego, co wskazywałoby na spadek cen zagranicznych”.

Nawet jeśli cła zmuszą niektórych zagranicznych producentów do obniżenia cen, amerykańscy konsumenci niekoniecznie odniosą z tego korzyści, twierdzi Monica Morlacco, profesor ekonomii na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. W najlepszym wypadku cena po prostu spadłaby o kwotę mniejszą niż wysokość taryfy.

„Ceny konsumenckie zawsze będą rosły, jeśli przeanalizuje się jakąkolwiek rozsądną analizę taryf” – stwierdziła.

W rzeczywistości niektóre wcześniejsze cła Trumpa skłoniły krajowych producentów do podwyższenia cen. W 2018 r. Trump nałożył cła w wysokości od 20% do 50% na wiele pralek do użytku domowego z Korei Południowej, co skłoniło LG z siedzibą w Seulu do w odpowiedzi podnieść ceny. Ale to samo zrobili amerykańscy konkurenci marki, ponieważ nowe, droższe modele zagraniczne zwiększyły popyt na produkty produkowane w USA.

Przeglądanie danych cenowych, badacze z Uniwersytetu w Chicago później znalezione „w wynikach brak wyraźnego rozróżnienia pomiędzy markami krajowymi i zagranicznymi, wszystkie w przedziale od 5 do 17 procent” – a suszarki, które nie podlegały cłom, ale często kupowane były razem z pralkami, również odnotowały wzrost cen.

W następnym roku gazeta nowojorskiej Rezerwy Federalnej wykazała cła Trumpa i inną protekcjonistyczną politykę handlową kosztowało amerykańskich konsumentów 1,4 miliarda dolarów każdego miesiąca. „Cła zostały prawie całkowicie przeniesione na ceny krajowe w USA, tak że cały wpływ ceł spadł na krajowych konsumentów” – napisali autorzy.

Pomijając ceny, „ludzie wierzą, że cła będą chronić krajowe miejsca pracy i podoba im się pomysł, że możemy pomóc naszym amerykańskim pracownikom” – powiedział Robert Lawrence, profesor międzynarodowego handlu i inwestycji oraz starszy pracownik w Peterson Institute for International Economics . „Myślę, że się mylą”.

Dzieje się tak częściowo ze względu na wpływ ceł na światowy handel, stwierdził: „Będziemy kupować mniej od obcokrajowców, ponieważ ich towary są droższe. Będziemy zatem mieć niekorzystny wpływ na nasze nakłady i dlatego będziemy mogli sprzedawać mniej za granicą”.

Wyborcy mają jednak mieszane opinie na temat taryf. Jakiś Ankieta NBC News w tym miesiącu okazało się, że niewiele ponad jedna trzecia wyborców opowiadała się za stawkami powszechnymi, podczas gdy większość pozostałych była przeciwna lub obojętna, ale Sondaż Reuters/Ipsos w połowie września niewielka większość popierała plany taryfowe Trumpa.

Kiedy ludzie myślą o cłach, myślą o przywróceniu miejsc pracy lub otwarciu fabryk, powiedział Maurice Obstfeld, starszy pracownik naukowy w Instytucie Petersona.

„To godne pochwały cele społeczne” – stwierdził. „Ale społeczeństwo mniej rozumie na temat ceł, że podnoszą one ceny dla konsumentów, a także dla przedsiębiorstw korzystających z chronionych środków produkcji. Nie są zbyt skuteczne w przywracaniu miejsc pracy na dużą skalę”.

Bezpartyjna Fundacja Podatkowa, która zazwyczaj opowiada się za niższymi podatkami i inną polityką probiznesową, tak zrobiła szacowany że najnowsze plany taryfowe Trumpa zmniejszą produkt krajowy brutto USA o 0,8% i będą kosztować 684 000 miejsc pracy. Tworzone miejsca pracy często kosztują więcej, niż wynosi wynagrodzenie za pracę, twierdzą ekonomiści. W badaniu pralek przeprowadzonym na Uniwersytecie w Chicago badacze oszacowali, że każde utworzone miejsce pracy kosztuje konsumentów około 815 000 dolarów rocznie.

Mimo to Obstfeld uznał polityczną atrakcyjność ceł w wielu regionach, które borykają się z utratą miejsc pracy w przemyśle. Ekonomistom łatwo jest powiedzieć, że niekonkurencyjne branże powinny zbankrutować, ale „mówimy o prawdziwych ludziach, którzy mają prawdziwą pracę” – stwierdził.

„To jeden z powodów, dla których ochrona może być popularna” – stwierdził Obstfeld. „Ponieważ w przeciwnym razie wiele osób będzie wieszanych do wyschnięcia”.