Dorastający chłopcy często reagują agresywnie na groźby związane z męskością, pod wpływem presji społecznej, aby się dostosować. Badanie sugeruje, że interwencje w okresie dojrzewania mogą zmniejszyć szkodliwe męskie zachowania.
Nowe badanie wskazuje, że wpływ presji w okresie dojrzewania jest stereotypowo męski.
Badania wskazują, że dorastający chłopcy wykazują zwiększoną agresję, gdy ich męskość jest postrzegana jako zagrożona, zwłaszcza pod presją społeczną, aby dostosować się do tradycyjnych męskich norm. Badanie podkreśla znaczenie radzenia sobie z tymi presjami w okresie dojrzewania, aby zapobiegać negatywnym zachowaniom wynikającym z kruchej męskości.
Od dawna wiadomo, że niektórzy mężczyźni stają się agresywni, gdy postrzegają swoją męskość jako zagrożoną. Kiedy to zachowanie pojawia się w trakcie rozwoju — i dlaczego? Nowe badanie przeprowadzone przez zespół badaczy psychologii pokazuje, że dorastający chłopcy mogą również reagować agresywnie, gdy uważają, że ich męskość jest zagrożona – zwłaszcza chłopcy dorastający w środowiskach o sztywnych, stereotypowych normach dotyczących płci.
O wynikach opublikowano dzisiaj (15 lipca) w czasopiśmie Nauka o rozwojupodkreślają skutki presji społecznej, z jaką boryka się wielu chłopców w związku ze stereotypową męskością.
Naciski społeczne i negatywne zachowania powiązane z zagrożeniami dla męskości
„Wiemy, że nie wszyscy mężczyźni reagują agresywnie na groźby ze strony męskości — w poprzednich pracach odkryliśmy, że to przede wszystkim mężczyźni, których stereotypowa męskość jest pod presją społeczną, są najbardziej agresywni w obliczu takich gróźb” – mówi Adam Stanaland, pracownik naukowy ze stopniem doktora w Uniwersytet w Nowym Jorku i główny autor artykułu. „Teraz mamy dowody na to, że niektórzy dorastający chłopcy reagują podobnie, wskazując podstawy tych potencjalnie szkodliwych procesów”.
„Nie tylko agresja, zagrożenia dla męskości wiążą się z szeroką gamą negatywnych, aspołecznych zachowań, takich jak seksizm, homofobia, bigoteria polityczna, a nawet sprzeciw wobec ochrony środowiska” – dodaje Stanaland. „Nasze ustalenia wzywają do aktywnego kwestionowania restrykcyjnych norm i presji społecznej, z jaką borykają się chłopcy, aby byli stereotypowo męscy, szczególnie w okresie dojrzewania oraz ze strony rodziców i rówieśników”.
Projekt badania i konfiguracja eksperymentalna
Badania od dawna wykazały, że postrzegane zagrożenia dla „typowości płciowej” mężczyzn – dostosowania wyglądu i zachowań do oczekiwań społecznych wobec kobiet i mężczyzn – mogą skłonić ich do podejmowania szkodliwych zachowań mających na celu potwierdzenie ich typowości. Naukowcy biorący udział w nowym badaniu starali się zrozumieć rozwój tego zjawiska i środowiska społeczne, w których ono występuje.
Stanaland, jako doktorant na Uniwersytecie Duke, kierował tym eksperymentem, w którym wzięło udział ponad 200 dorastających chłopców w USA i jeden z ich rodziców. Chłopcy po raz pierwszy opisali, w jakim stopniu ich motywacja do bycia męską była motywowana wewnętrznie, czy też wynikała z chęci uzyskania aprobaty innych osób lub uniknięcia ich dezaprobaty. Następnie chłopcy rozegrali grę, w której odpowiadali na pięć pytań stereotypowych dotyczących męskości (np. „Które z tych narzędzi to śrubokręt krzyżakowy?”) i pięć pytań stereotypowo związanych z kobiecością (np. „Który z tych kwiatów to makowa wróżka?” ?”). Losowo powiedziano im, że ich wynik był albo nietypowy dla ich płci (tj. bardziej przypominał dziewczęta i stanowił „zagrożenie” dla ich męskości), albo był typowy dla ich płci (tj. był bardziej podobny do innych chłopców i nie stanowił zagrożenia).
Aby zmierzyć agresję, autorzy badania poprosili następnie uczestników badania o wzięcie udziału w zadaniu poznawczym: uzupełnieniu serii tematów wyrazowych (np. „GU_”), które można uzupełnić agresywnie (np. „GUN”) lub nie (np. „Facet” lub „GUT”). W tym powszechnie używanym zadaniu kluczowym wskaźnikiem jest odsetek agresywnych uzupełnień słów.
Ustalenia i implikacje dla przyszłych badań
W badaniu uwzględniono także dane demograficzne i inne zmienne. Próbując określić etap życia, na którym typowość płci może mieć wpływ na agresję, chłopcy, za zgodą rodziców, odpowiedzieli na pytania dotyczące Skali Rozwoju Pokwitania, standardowej i potwierdzonej miary dojrzewania. Odpowiadali na pytania dotyczące między innymi zmian w głosie i zarostu na twarzy, ocenianych w następującej skali: 1 = jeszcze nie rozpoczęte, 2 = ledwo rozpoczęte, 3 = zdecydowanie rozpoczęte lub 4 = wydaje się zakończone. Biorąc pod uwagę czułość tej skali, uczestnicy mogli wybrać „nie wiem” lub „wolę nie mówić” przy dowolnej pozycji.
Na koniec badacze wzięli pod uwagę źródła środowiskowe, które mogą wywierać na chłopców presję, aby motywowali ich do bycia typową dla danej płci, w tym presję, którą, jak twierdzili, odczuwali ze strony rówieśników, rodziców i siebie samych. Zapytali także rodziców biorących udział w badaniu o ich przekonania dotyczące płci.
Pytania i dane można znaleźć na stronie Centrum Otwartej Nauki strona internetowa.
Wyniki eksperymentu wykazały, co następuje:
- Podobnie jak młodzi dorośli mężczyźni, dorastający chłopcy w średnim lub późnym okresie dojrzewania (ale nie wcześniej) reagowali agresją na postrzegane zagrożenia dla ich typowości płciowej.
- Agresja wzrosła wśród chłopców, których motywacja do bycia typową płciowo wynikała z presji ze strony innych (tj. napędzanej oczekiwaniami społecznymi), a nie z ich wnętrza.
- Chłopcy najprawdopodobniej ujawnili tę „motywację pod presją” to ci, których rodzice podzielali stereotypowe przekonania na temat statusu i władzy mężczyzn (np., że mężczyźni powinni mieć więcej władzy niż osoby innej płci).
„Agresja mężczyzn stwarza wyzwania dla społeczeństw na całym świecie, począwszy od bezpieczeństwa publicznego po intymne relacje osobiste” – zauważa Andrei Cimpian, profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Nowojorskiego i główny autor artykułu. „Poprzez określenie, kiedy i dlaczego niektórzy chłopcy zaczynają wykazywać agresywną reakcję na zagrożenia ze strony męskości, badanie to stanowi pierwszy krok w zapobieganiu rozwojowi „kruchej” męskości – męskości, którą należy stale udowadniać i potwierdzać – oraz jej wielu negatywnym konsekwencjom u dorosłych mężczyzn .”
Odniesienie: „Agresywne reakcje dorastających chłopców na dostrzegane zagrożenia dla ich typowości płciowej” 15 lipca 2024 r., Nauka rozwojowa.
DOI: 10.1111/desc.13544
Wśród pozostałych autorów artykułu znalazły się Sarah Gaither i Anna Gassman-Pines, profesorki na Uniwersytecie Duke oraz Daniela Galvez-Cepeda, asystentka naukowa w Laboratorium Rozwoju Poznawczego Cimpiana i niedawna absolwentka Williams College.
Badania zostały częściowo sfinansowane przez Fundację Charlesa Lafitte’a.
