Strona główna nauka/tech Dlaczego najlepsze lekarstwo na migrenę może już znajdować się w Twojej apteczce

Dlaczego najlepsze lekarstwo na migrenę może już znajdować się w Twojej apteczce

5
0


Kobieta, migrena, ból głowy, nauka, przycinanie zdjęć
Niedawne badania opublikowane przez The BMJ ujawniają, że niektóre tryptany – eletryptan, ryzatryptan, sumatryptan i zolmitryptan – są znacznie skuteczniejsze w leczeniu ostrych migreny w porównaniu z nowszymi, droższymi lekami, takimi jak lasmiditan, rimegepant i ubrogepant.

Analiza podkreśla wyższość tryptanów, takich jak eletryptan i ryzatryptan, nad nowszymi lekami na migrenę i powszechnymi lekami przeciwbólowymi. Zdaniem badaczy propagowanie ich zwiększonego stosowania na całym świecie mogłoby ujednolicić skuteczne leczenie migreny.

Niektóre tryptany są skuteczniejszą metodą leczenia ostrych migreny niż nowsze, droższe leki, wynika z analizy najnowszych dowodów opublikowanych 18 września przez BMJ’a.

Tryptany działają poprzez zwężenie naczyń krwionośnych w mózgu i zapobieganie uwalnianiu substancji chemicznych powodujących ból i stan zapalny.

Odkrycia pokazują, że cztery tryptany – eletryptan, ryzatryptan, sumatryptan i zolmitryptan – skuteczniej łagodziły ból migrenowy niż niedawno wprowadzone na rynek i droższe leki: lasmiditan, rymegepant i ubrogepant, które były porównywalne z paracetamolem i większością przeciwzapalnych leków przeciwbólowych (NLPZ). ).

Naukowcy argumentują, że tryptany są obecnie powszechnie stosowane w niewystarczającym stopniu i twierdzą, że należy promować dostęp do najskuteczniejszych tryptanów na całym świecie, a także odpowiednio aktualizować międzynarodowe wytyczne.

Globalny wpływ i metodologia badań

Migrena dotyka ponad miliard ludzi na całym świecie i jest główną przyczyną niepełnosprawności dziewcząt i kobiet w wieku od 15 do 49 lat. Dostępnych jest wiele leków, ale nie ma jasnego konsensusu co do tego, które z nich działają najlepiej.

Aby rozwiązać ten problem, badacze przeszukali naukowe bazy danych w celu znalezienia randomizowanych, kontrolowanych badań opublikowanych do 24 czerwca 2023 r., w których porównywano licencjonowane leki doustne stosowane w leczeniu ostrej migreny u dorosłych.

Do badania włączono ogółem 137 randomizowanych, kontrolowanych badań obejmujących 89 445 uczestników (średni wiek 40, 86% kobiet) przypisanych do jednego z 17 poszczególnych leków lub placebo. Badania miały różną jakość, ale badaczom udało się ocenić pewność dowodów za pomocą uznanego narzędzia.

Porównawcza skuteczność leków na migrenę

Wyniki pokazują, że wszystkie leki były skuteczniejsze niż placebo w łagodzeniu bólu po dwóch godzinach, a większość z nich zapewniała trwałą ulgę w bólu do 24 godzin, z wyjątkiem paracetamolu i naratryptanu.

Porównując leki, najskuteczniejszym lekiem łagodzącym ból po dwóch godzinach okazał się eletryptan, a następnie ryzatryptan, sumatryptan i zolmitryptan. W celu uzyskania trwałej ulgi w bólu do 24 godzin najskuteczniejszymi lekami były eletryptan i ibuprofen.

Naukowcy podkreślają, że najskuteczniejsze tryptany należy uznać za leczenie z wyboru w przypadku epizodów migreny i włączyć je do Modelowej Listy Leków Podstawowych WHO, aby promować globalną dostępność i jednolite standardy opieki.

Przyznają, że niektórzy ludzie nie mogą przyjmować tryptanów ze względu na problemy z sercem lub nieprzyjemne skutki uboczne.

Zalecenia dotyczące leczenia migreny

Niemniej jednak twierdzą, że wyniki te, nawet jeśli ograniczają się do średnich efektów leczenia ze względu na brak danych dotyczących poszczególnych pacjentów, „oferują najlepsze dostępne dowody pomagające w wyborze ostrych doustnych terapii lekowych w przypadku epizodów migreny” i „powinny być wykorzystywane do kierowania leczeniem wyborów, promując wspólne, świadome podejmowanie decyzji pomiędzy pacjentami i lekarzami”.

Odniesienie: „Porównawcze skutki interwencji lekowych w ostrym leczeniu epizodów migreny u dorosłych: przegląd systematyczny i metaanaliza sieci” autorstwa Williama K. Karlssona, Edoardo G. Ostinelliego, Zixuana A. Zhuanga, Lili Kokoti, Rune H. Christensena, Haidara M. Al- Khazali, Christina I Deligianni, Anneka Tomlinson, Håkan Ashina, Elena Ruiz de la Torre, Hans-Christoph Diener, Andrea Cipriani i Messoud Ashina, 18 września 2024 r., BMJ.
DOI: 10.1136/bmj-2024-080107



Link źródłowy