Biały Dom zobowiązał się do wymiany wszystkich rur ołowianych w ciągu następnej dekady, aby ograniczyć skutki zdrowotne związane z wodą pitną zanieczyszczoną toksycznym metalem.
Administracja Bidena stwierdziła, że „historyczne” orzeczenie może zapobiec utracie nawet 200 000 punktów IQ wśród dzieci i zmniejszyć o milion liczbę dzieci urodzonych z niską masą urodzeniową.
W ciągu najbliższych 10 lat przedsiębiorstwa użyteczności publicznej będą musiały wymienić prawie wszystkie rury ołowiane doprowadzające wodę w instalacjach miejskich. EPA szacuje, że w całym kraju nadal używa się około 9 milionów rur ołowianych.
Obniży to dopuszczalny poziom ołowiu w metalowych rurach z 15 części na miliard do 10 części na miliard, choć eksperci ostrzegają, że nie ma „bezpiecznego” poziomu narażenia na ołów.
Powyższa mapa sporządzona przez Radę Obrony Zasobów Naturalnych (NRDC) przedstawia populacje zaopatrzone w wodę pitną o najwyższym poziomie skażenia ołowiem. Odrębne badanie wykazało, że na Florydzie występuje najwyższe stężenie rurociągów ołowianych
Urzędnicy Agencji Ochrony Środowiska (EPA) szacują, że przedsięwzięcie o wartości 30 miliardów dolarów uchroni prawie milion dzieci przed zatruciem ołowiem, które, jak wykazano, powoduje nieodwracalne szkody, takie jak problemy rozwojowe, zaburzenia zachowania i niska masa urodzeniowa.
Jednak wysoka cena projektu spotkała się z krytyką ze strony przedsiębiorstw użyteczności publicznej, które jako przeszkody w terminowej wymianie rur wymieniły problemy w łańcuchu dostaw i niedobory siły roboczej.
– powiedziała dr Mona Hanna, prodziekan ds. zdrowia publicznego na Michigan State University New York Timesa: „Ta zasada ma charakter historyczny. To zmienia zasady gry.
„Zbyt długo korzystaliśmy z infrastruktury naszych pradziadków”.
Rury wodociągowe ołowiane są stosowane od dziesięcioleci, szczególnie w dużych miastach pod koniec XIX wieku. Do 1900 roku korzystało z nich ponad siedem na 10 miast w USA ze względu na ich trwałość.
Jednakże, gdy instalacja wodno-kanalizacyjna zaczyna korodować, ołów przedostaje się do sieci wodociągowej poprzez krany i wodę z kranu. Picie wody, branie prysznica, a nawet mycie naczyń może wówczas prowadzić do narażenia.
Chociaż w 1986 r. rząd federalny zakazał stosowania rur ołowianych w nowych instalacjach wodociągowych, zakaz ten nie dotyczył starszej infrastruktury, co oznaczało, że miliony Amerykanów mogły pić skażoną wodę.
Po spożyciu ołów może rozprzestrzeniać się po całym organizmie wraz z krwią i osadzać się w tkankach miękkich, takich jak nerki, wątroba czy płuca, uszkadzając te narządy.
W wyższych dawkach lub przy częstym narażeniu powiązano go z problemami behawioralnymi, problemami ze wzrostem i trudnościami w nauce u dzieci.
Ponadto Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) sklasyfikowała go jako prawdopodobny czynnik rakotwórczy, co oznacza, że wysokie narażenie może powodować raka, ale nie ma jeszcze jednoznacznych dowodów.
Krótkotrwałe narażenie na ołów może powodować objawy obejmujące ból głowy, ból brzucha, wymioty i anemię.
Według CDC i FDA nie ma bezpiecznego poziomu narażenia na ołów.
Orzeczenie wprowadzone we wtorek przez administrację Bidena będzie wymagać wymiany wszystkich rurociągów ołowianych (na zdjęciu) w USA w ciągu najbliższych 10 lat
Powyższa mapa przedstawia liczbę przyłączy zawierających rury ołowiane przypadającą na publiczną sieć wodociągową. Najwięcej miało Chicago Bureau of Water Supply – 387 095, podczas gdy tuż za nimi plasowały się Cleveland Water i New York City System – odpowiednio 235 442 i 111 616.
Dane z września 2024 r. przekazane przez organizację non-profit Radę Obrony Zasobów Naturalnych dotyczyły publicznych systemów wodociągowych z największą liczbą przyłączy wyposażonych w rury ołowiane.
Z danych wynika, że najwięcej było w Chicago Bureau of Water Supply, które obejmowało 387 095 przyłączy. Tuż za nim plasuje się Cleveland Water z 235 442 liniami usług, a trzecie miejsce zajmuje New York City System z 111 616 liniami.
Pierwszą piątkę zamknęły miasta Detroit Water and Sewage System oraz Milwaukee Water Works, posiadające odpowiednio 79 617 i 74 099 linii.
Nie jest jasne, ile dokładnie osób obsługuje te obszary, ale mogą obejmować całą populację miast. W przypadku pięciu największych obszarów oznaczałoby to około 12,5 miliona osób.
Spośród 30 największych lokalizacji wymienionych w danych, Biuro Wodne miasta Rochester w stanie Nowy Jork miało najmniejszą liczbę przyłączy z rurami ołowianymi – 19 744.
Chociaż agencja nie podała dokładnych danych dla każdego hrabstwa, wydaje się, że na Alasce i Hawajach jest najmniej linii usługowych wyposażonych w rury ołowiane.
Wtorkowe nowe orzeczenie aktualizuje ustawę o bezpiecznej wodzie pitnej z 1991 r., która nakładała obowiązek wymiany rur ołowianych na obszarach, gdzie poziomy przekraczały 15 części miliarda w co najmniej 10 procentach pobieranej wody.
Jednakże w niektórych miastach ze szczególnie dużą liczbą rur ołowianych można się ich pozbyć na okres dłuższy niż 10 lat. Na przykład projekt przepisu daje Chicago aż 50 lat. Nie jest jasne, o ile ten harmonogram może zostać skrócony w ostatecznej wersji roboczej.
