Nowe badania sugerują, że regularna aktywność fizyczna po zdiagnozowaniu demencji może zmniejszyć ryzyko śmierci nawet o 30%, niezależnie od jej intensywności.
Podjęcie aktywności fizycznej, nawet na minimalnym poziomie, może obniżyć ryzyko śmierci u osób z demencją nawet o 30%. Nowe badanie podkreśla wartość zachęcania do ćwiczeń u pacjentów z demencją, ponieważ pozytywne efekty są widoczne niezależnie od intensywności aktywności.
Aktywność fizyczna o dowolnej intensywności po rozpoznaniu demencji wiąże się z około 30% niższym ryzykiem śmierci, wynika z badań opublikowanych w Internecie Brytyjski dziennik medycyny sportowej.
Odkrycia skłaniają badaczy do wniosku, że osoby dotknięte chorobą należy zachęcać do kontynuowania lub rozpoczęcia ćwiczeń fizycznych, zwłaszcza że średnia długość życia po zdiagnozowaniu demencji może wynosić jedynie około 4–5 lat.
Wcześniej opublikowane badania powiązały aktywność fizyczną z niższym ryzykiem śmierci u osób chorych, ale badania te skupiały się na jednym punkcie w czasie. Nie jest zatem jasne, czy zmiany w ilości lub intensywności aktywności fizycznej przed i po postawieniu diagnozy mogą mieć wpływ – twierdzą naukowcy.
Szczegóły badania: Profil uczestnika i poziomy aktywności
Aby dokładniej zbadać tę kwestię, wykorzystali dane z bazy danych koreańskiej krajowej służby ubezpieczenia zdrowotnego obejmującej 60 252 osób, u których w latach 2010–2016 niedawno zdiagnozowano demencję, które przeszły badania kontrolne 2 lata przed diagnozą i po niej.
Średni wiek uczestników wynosił 74 lata, a 43 276 (72%) z nich miało[{” attribute=”” tabindex=”0″ role=”link”>Alzheimer’s disease and 7536 (12.5%) had vascular dementia.
Physical activity was assessed at each of the check-ups using the International Physical Activity Questionnaire–Short Form (IPAQ-SF).
Exercise, such as running, aerobics, fast cycling and climbing for more than 20 minutes was defined as vigorous intensity; moderate intensity included fast walking, doubles tennis, and cycling at a regular pace for more than 30 minutes; light intensity included activities, such as walking for more than 30 minutes.
Regular physical activity was defined as vigorous intensity exercise 3 or more times a week, for at least 20 minutes, or moderate intensity exercise 5 or more times a week, for at least 30 minutes.
Participants were categorized according to the changes in regular physical activity in the 2 years before and after their diagnosis: non-exercisers (78%; 47,050); quitters (just over 10%; 6212); starters (8%; 4801); and maintainers (just over 3.5%; 2189).
During an average monitoring period of nearly 4 years to the end of 2019, 16,431 (27%) of the study participants died.
Sustained engagement in regular physical activity before and after the diagnosis of dementia was associated with the greatest reduction in the risk of death, irrespective of dementia type.
And higher physical activity levels after diagnosis were associated with a decrease in the risk of death that was dependent on quantity, but not on intensity.
Impact of Activity Type and Intensity on Survival
Compared with remaining inactive, maintaining an exercise routine was associated with a 29% lower risk of death. If this was of light intensity, the risk was 30% lower. The reductions in risk for moderate and vigorous intensity activity were, respectively, 26% and 30%.
And taking up exercise of any intensity after diagnosis was associated with at least a 20% lower risk of death.
When considering physical activity as a continuous variable, the risk of death fell by 3% for every 100 MET weekly increase—equivalent to adding 5 minutes of brisk walking on 5 days of the week—in physical activity after diagnosis for all types of dementia.
METs express the amount of energy (calories) expended per minute of physical activity, relative to energy expended at rest.
This is an observational study and therefore can’t establish cause. And the researchers acknowledge that their findings might have been due to reverse causality, whereby those with less severe dementia and fewer functional limitations might have been more likely to remain physically active. Information on the type of physical activity participants said they did wasn’t available either.
Nevertheless, the researchers say: “Building on the established protective effect of [physical activity] przeciwko śmiertelności z dowolnej przyczyny, nasze badanie sugeruje, że nawet przy niskim poziomie [physical activity] może znacząco zmniejszyć ryzyko śmiertelności u osób z demencją.”
Podsumowując: „Nasze badanie podkreśla potencjalną wartość kliniczną zachęcania osób chorych na demencję do kontynuowania lub rozpoczynania aktywności fizycznej, niezależnie od jej intensywności, po zdiagnozowaniu u nich demencji”.
Odniesienie: „Zmiany w aktywności fizycznej i śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny wśród osób z demencją: badanie kohortowe z wykorzystaniem bazy danych Krajowego Ubezpieczenia Zdrowotnego w Korei” przeprowadzone przez Kye-Yeung Park, Youn Huh, Ga Eun Nam, Kyungdo Han, Jin-Hyung Jung , Yoon Jeong Cho, Seon Mee Kim, Hwan-Sik Hwang i Yong-Moon Mark Park, 29 października 2024 r., Brytyjski dziennik medycyny sportowej.
DOI: 10.1136/bjsports-2024-108264
Finansowanie: Koreańska Narodowa Fundacja Badawcza (NRF); Fundacja Seokchunnanum; Narodowe Centrum Rozwoju Nauk Translacyjnych im Narodowe Instytuty Zdrowia
