Co to jest jednostka natury? Nowe ramy uwydatniają wyzwania stojące na rynkach kredytów związanych z różnorodnością biologiczną

Ekolodzy opracowali nowe ramy klasyfikacji, w jaki sposób operatorzy kredytów na rzecz różnorodności biologicznej definiują, czym jest jednostka przyrody. Nowa analiza pokazuje wyzwania związane z opracowaniem rynku kredytów na rzecz różnorodności biologicznej w celu finansowania odtwarzania przyrody oraz ryzyko związane ze zbyt dużym poleganiem na „kompensowaniu”.

Ochrona przyrody stoi szacunkowo Roczna luka w finansowaniu wynosi 700 miliardów dolarówaby zatrzymać i zacząć odwracać globalną utratę różnorodności biologicznej. Oznacza to, że istnieje pilna potrzeba zaangażowania przedsiębiorstw i sektora finansowego w finansowanie odtwarzania przyrody.

Wywołało to zainteresowanie rozwojem „rynku kredytów związanych z różnorodnością biologiczną”, na którym firmy mogłyby nabywać kredyty związane z przyrodą, aby zrekompensować swój wpływ na różnorodność biologiczną. Nastąpiła eksplozja liczby podmiotów, które zaczynają opracowywać lub sprzedawać kredyty na różnorodność biologiczną. Jednak jak dotąd nie było jasne, w jaki sposób definiują, co oznacza „jedna jednostka przyrody” ani w jaki sposób dokonują standardowych, możliwych do uogólnienia pomiarów różnorodności biologicznej.

W recenzji opublikowany W Materiały Towarzystwa Królewskiego Bgrupa badaczy wprowadza ramy definiujące sposób, w jaki przedsiębiorstwa określają ilościowo różnorodność biologiczną, wykrywają pozytywne wyniki i łączą działania z inwestycjami.

Wykorzystują te ramy, aby zbadać różne wyzwania, jakie wiążą się z abstrakcją natury, w całej jej złożoności, w odniesieniu do jednej jednostki oraz omówić, w jaki sposób jednostki przyrody mogą wprowadzać w błąd lub nie reprezentować prawdziwych korzyści w zakresie różnorodności biologicznej.

Przegląd jest szczególnie wyjątkowy, gdyż jest pierwszym z nowego cyklu upamiętniającego prace profesor Dame Georginy Macektóry wniósł zasadniczy wkład w dziedzinę pomiaru różnorodności biologicznej, wspierając międzynarodową politykę ochrony.

Starszy autor badania, profesor EJ Milner-Gulland (Wydział Biologii Uniwersytetu Oksfordzkiego), powiedział: „Rządy świata zgodziły się zatrzymać i odwrócić utratę różnorodności biologicznej do roku 2030. Wymaga to również od szerszego społeczeństwa, w szczególności przedsiębiorstw, wykazania się.

„Nie możemy uniknąć wszystkich skutków działalności człowieka na przyrodę, dlatego musimy być w stanie zrekompensować szkody, jakie wyrządzamy naturze. Nasz przegląd pokazuje, jak trudne jest osiągnięcie tego za pomocą zbywalnej „jednostki natury” i zawiera wytyczne, w jaki sposób zapewnić odpowiednie zaprojektowanie i wykorzystanie kredytów na różnorodność biologiczną, tak aby mogły wspierać rzeczywistą odbudowę różnorodności biologicznej.”

Główna autorka badania, dr Hannah Wauchope (Uniwersytet w Edynburgu), stwierdziła: „Pomiar wyników w zakresie różnorodności biologicznej cieszy się coraz większym zainteresowaniem sektorów politycznych i finansowych, ale fenomenalnie trudno jest sprowadzić coś tak złożonego jak różnorodność biologiczna do jednej liczby, co oznacza, że ​​istnieje wiele zagrożeń do rozwoju rynku handlującego przyrodą. Chcieliśmy sprawdzić, w jaki sposób firmy radzą sobie z tym trudnym zadaniem”.

Ramy pokazują, w jaki sposób stosuje się dwa szerokie podejścia w celu zredukowania złożoności różnorodności biologicznej na danym obszarze do jednej wartości.

Pierwsza przypisuje obszarowi wartość liczbową, gdzie wyższa liczba oznacza wyższą wartość różnorodności biologicznej. Na przykład obszar można mierzyć za pomocą szeregu wskaźników, takich jak bogactwo gatunków, pokrycie koronami drzew i liczebność gatunków docelowych. Liczby te zostaną zagregowane w jedną wartość reprezentującą stan ekosystemu.

Drugie podejście klasyfikuje miejsca według warunku binarnego – tego, czy ekosystem jest zdrowy, czy nie. Na przykład stan lasu można mierzyć obecnością lub brakiem gatunków wskaźnikowych, takich jak jaguar.

Następnie w ramach punktów mierzy się, czy obszary zostały zachowane lub odtworzone – albo wykazując, że obszar się nie zmienił (w przypadku ochrony), na przykład poprzez wykazanie, że gatunek wskaźnikowy jest nadal obecny, albo wykazując, że stan obszaru uległ poprawie (w przypadku w przypadku renowacji), na przykład poprzez pomiar zmian wartości liczbowej.

Wreszcie operatorzy kredytowi dostosowują liczbę emitowanych kredytów w oparciu o niepewności (na przykład niesprzedanie 20% wycenionych kredytów), aby działać jako bufor.

Naukowcy wykorzystują tę strukturę, aby podkreślić różne wyzwania, przed którymi stoją próby przedstawienia różnorodności biologicznej w pojedynczej jednostce. Na przykład różnorodność biologiczna ma swoją wartość na wiele sposobów, z których wiele jest niemierzalnych, a niektóre są ze sobą sprzeczne (na przykład wartość kulturowa gatunku drzewa dla lokalnej ludności i jego wartość finansowa jako produktu z drewna).

Nawet w przypadku aspektów, które można zmierzyć, trudno jest to zrobić dokładnie i zagregować dane w rozsądny sposób, pozostawiając dużo miejsca na niepewności lub gry, które mogą dać mylące wyniki.

Według naukowców być może największym wyzwaniem jest wykazanie, że wyniki w zakresie ochrony lub odtwarzania są bezpośrednim skutkiem inwestycji, a nie jakiegoś innego powodu, oraz zapewnienie, że zagrożenia dla różnorodności biologicznej nie zostały po prostu przeniesione gdzie indziej.

Ze względu na te wyzwania badacze przestrzegają przed wykorzystywaniem kredytów z tytułu różnorodności biologicznej do kompensowania wpływu firmy na środowisko, w szczególności w celu poparcia twierdzeń o „pozytywności dla środowiska”..

Zamiast tego firmy powinny priorytetowo traktować unikanie i ograniczanie wpływu na przyrodę w jak największym stopniu. Kredyty najlepiej sprawdzają się jako sposób, w jaki przedsiębiorstwa mogą wykazać, że wnoszą wymierny, pozytywny wkład w odnowę przyrody, gdy nie mogą tego zrobić bezpośrednio (na przykład poprzez przywrócenie różnorodności biologicznej na posiadanych gruntach).

Dr Wauchope dodaje: „Rynki kredytów związanych z różnorodnością biologiczną mogą mieć pozytywny wpływ na różnorodność biologiczną tylko wtedy, gdy stosuje się je w oparciu o bezprecedensowo rygorystyczne regulacje, które gwarantują, że przedsiębiorstwa w pierwszej kolejności traktują unikanie negatywnych skutków. Jeśli nabywane są kredyty na różnorodność biologiczną, powinno to mieć na celu ilościowe określenie pozytywnego wkładu, a nie jako przesunięcia bezpośrednie.”

Profesor Milner-Gulland stwierdziła: „Rynki różnorodności biologicznej mogą odegrać rolę w pozyskiwaniu środków na rzecz przyrody, które w innym przypadku byłyby nieosiągalne, ale rynki mogą zawsze stanowić tylko jedną część rozwiązania zapewniającego skuteczną i godziwą ochronę. Taka rola pozostanie ważna bezpośrednich inwestycji w przyrodę przez sektor publiczny i prywatny, a także regulacji mających na celu zmniejszenie wpływu na przyrodę.”