Badanie Pinnacles w Australii Zachodniej pozwoliło odkryć formacje sprzed 100 000 lat, oferując nowe spojrzenie na historię klimatu Ziemi.
Analizując guzki bogate w żelazo, naukowcy udokumentowali najbardziej mokry okres w regionie, co ostro kontrastuje z obecnymi warunkami suchymi, co pomaga w szerszych prognozach klimatycznych.
Małe formacje bogate w żelazo znalezione w obrębie Szczyty Australii Zachodniej, które stanowią część największego na świecie pasa wapienia niesionego przez wiatr, rozciągającego się na ponad 1000 km (~600 mil), dostarczyły świeżego wglądu w starożytny klimat Ziemi i zmieniający się krajobraz.
Nowe badania wykazały, że Pinnacles powstały około 100 000 lat temu, w najbardziej mokrym okresie na tym obszarze w ciągu ostatnich pół miliona lat. Stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do klimatu śródziemnomorskiego obserwowanego obecnie w Australii Zachodniej.
Spostrzeżenia z Parku Narodowego Nambung
Główny autor dr Matej Lipar, adiunkt w Szkole Nauk o Ziemi i Planetach Curtina, obecnie pracujący w Centrum Badawczym Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk (ZRC SAZU), powiedział, że spektakularne kamienne szczyty przypominające palce Park Narodowy Nambung są rodzajem kras powstały w wyniku rozpuszczania skał przez wodę.
„Formy te oferują kluczowy wgląd w starożytny klimat i środowiska, ale dokładne ich datowanie było jak dotąd niezwykle trudne” – mówi dr Lipar.
„Krajobrazy krasowe, takie jak te w Parku Narodowym Nambung, występują na całym świecie i służą jako wrażliwe wskaźniki zmian środowiskowych. Badanie ich na dokładnej osi czasu pomaga nam zrozumieć, w jaki sposób systemy geologiczne Ziemi reagują na zmiany klimatyczne.
Zaawansowane techniki randkowe ujawniają historię klimatu
„Odkryliśmy, że ten okres był lokalnie najbardziej mokry w ciągu ostatnich pół miliona lat, różnił się od innych regionów Australii i był bardzo oddalony od obecnego śródziemnomorskiego klimatu Australii Zachodniej.
„Obfitość wody w tym czasie spowodowała rozpuszczenie wapienia, tworząc charakterystyczne filary Pinnacles i tworząc idealne środowisko dla rozwoju konkrecji żelaza”.
Współautor Curtina, profesor nadzwyczajny Martin Danišík z John de Laeter Centre, powiedział, że bogate w żelazo guzki działały jak zegary geologiczne, wychwytując hel powstający w wyniku konsekwentnego rozpadu radioaktywnego niewielkich ilości naturalnie występującego uranu i toru.
„Pomiar tego helu pozwala na dokładny zapis czasu powstania guzków” – powiedział dr Danišík.
„Innowacyjne techniki datowania opracowane w tym badaniu ujawniają, że guzki pochodzą sprzed około stu tysięcy lat, co podkreśla wyjątkowo wilgotny okres klimatyczny”.
Konsekwencje dla zrozumienia przeszłego i przyszłego klimatu
Współautor badania, profesor nadzwyczajny Milo Barham z Curtin’s Timescales of Mineral Systems Group w School of Earth and Planetary Sciences, powiedział, że możliwość rekonstrukcji przeszłych zmian klimatycznych jest ważna, biorąc pod uwagę kontekst, jaki zapewnia zrozumienie ewolucji człowieka i szerzej ekosystemów w dramatycznych warunkach wahania klimatyczne na przestrzeni ostatnich trzech milionów lat.
„Ta nowa wiedza pogłębi naszą wiedzę na temat globalnych środowisk i ekosystemów, pomagając nam przygotować się na ocieplenie planety i złagodzić jego skutki” – powiedział dr Barham.
„Badania te nie tylko pogłębiają wiedzę naukową, ale także oferują praktyczny wgląd w historię klimatu i zmiany środowiska, istotny dla wszystkich zainteresowanych teraźniejszością i przyszłością naszej planety”.
Odniesienie: „Wygładzanie zawiłości w chronologii krasu: (U-Th)/He epoki ferrytowe ujawniają mokry MIS 5c” 2 października 2024 r., Postęp nauki.
DOI: 10.1126/sciadv.adp0414
Projekt badawczy, realizowany we współpracy międzynarodowej z ZRC SAZU, był wspierany przez Słoweńską Agencję Badań i Innowacji.
