Biegaczka brytyjskiej drużyny Rose Harvey ukończyła maraton pomimo złamania nogi

Maratończyk z drużyny GB ukończył wyczerpujący bieg na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w niecałe trzy godziny, mimo że podczas biegu złamał nogę.

Rose Harvey z Evesham w Worcestershire powiedziała BBC, że nie poddaje się po ciężkich treningach i wejściu na igrzyska w formie swojego życia.

31-latka, która obecnie porusza się o kulach, twierdzi, że stoi przed nowym wyzwaniem – jak wyjść za mąż w trzy tygodnie.

Harvey pokonał tę „męczarnię” i w 24°C upału zajął 78. miejsce z czasem 2:51:03. Holender Sifan Hassan zdobył złoto z rekordem olimpijskim 2:22:55.

Brytyjska lekkoatletka powiedziała, że ​​już po około dwóch milach od niedzielnego poranka stało się dla niej jasne, że jej biodro, które zaczęło odczuwać napięcie trzy tygodnie wcześniej, będzie „naprawdę, dość bolesne”.

Skończyło się na tym, że przekroczyła granicę ze złamaniem przeciążeniowym kości udowej.

„To było naprawdę trudne” – Harvey powiedział BBC.

„Wzgórza wcale nie pomogły, zjazdy były po prostu męką, a potem było coraz gorzej. W połowie dystansu wiedziałem, że to będzie niesamowicie bolesne”.

Pomimo leczenia biodra przed igrzyskami olimpijskimi, stan zdrowia nie uległ poprawie.

Lekarze i fizjoterapeuci powiedzieli Harveyowi, że przebiegnięcie maratonu pogorszy jej stan, ale istniała szansa, że ​​uda jej się przez to przejść i wykonać sprawiedliwy trening.

Ponieważ nie było rezerwy Team GB, która mogłaby wypełnić jej miejsce, Harvey zdecydowała się spróbować wziąć udział w tym wydarzeniu i na linii startu była pozytywnie nastawiona.

Jednak sześć mil dalej została w tyle za stadem i wkrótce zaczęła biegać sama.

Jednak Harvey, który został wybrany po tym, jak w zeszłym roku w Chicago pobiegł z czasem 2:23:21 – zaledwie 26 sekund przed czasem Hassana, który uzyskał w Paryżu – walczył z bólem, aby ukończyć zawody przed dwoma innymi biegaczami. Po ukończeniu biegu zwyciężczyni uściskała Shantoshi Shrestha z Nepalu, a wielu widzów biegło obok Kinzang Lhamo z Bhutanu, aby ją kibicować, gdy dobiegła jako ostatnia.

Jedenaście kolejnych nie ukończyło.

„Olimpijska energia sprawiła, że ​​dojechałam do mety” – powiedziała.

„W każdym innym wyścigu bym przerwał, ponieważ nie byłem w stanie biegać tak jak zwykle… i ból był naprawdę silny, ale musiałem po prostu dotrzeć do mety, musiałem przebiec maraton olimpijski. ”

Harvey twierdzi, że teraz w ogóle nie może obciążać nogi, więc nie jest pewna, jak skończyła. Jednak sportsmenka podkreśliła, że ​​dzięki treningom zyskała „zapał i odporność”, pomagała jej rodzina i przyjaciele we Francji oraz „niesamowite tłumy”.

Powiedziała, że ​​myśl o jej narzeczonym, Charliem Thuillierie, również podtrzymuje ją na duchu.

„Z każdą milą myślałem: «No dobrze, po prostu biegnij do Charliego, biegnij, kiedy znów go zobaczę»”.

„Myślę, że inną ważną rzeczą jest to, że w głębi duszy wiedziałem, że jeśli się zatrzymam, zawsze będę się zastanawiał: „a co, jeśli mógłbym po prostu przebiec dodatkową milę?”. I nie mogłabym z tym żyć.”

Thuillier, który oglądał wyścig, powiedział: „Wiem, ile pracy w to włożyła, a to, że nie wykonała dokładnie tego, czego chciała, było trudne do obserwacji i trudne do zobaczenia.

„Ale Rose pokazała również dokładnie, dlaczego została wybrana, pokazując prawdziwego olimpijskiego ducha, determinację, determinację, hart ducha i ogromną odporność”.

Droga brytyjskiej sportsmenki do zostania olimpijką była niekonwencjonalna, ponieważ swoją pasję do biegania odkryła po tym, jak straciła pracę jako prawnik podczas pierwszej blokady Covid na początku 2020 roku.

Powiedziała, że ​​wcześniej biegała do i ze swojego biura w Londynie, aby uniknąć dojazdów do zatłoczonych pociągów metra, ale długie godziny pracy nie pozwalały jej poświęcać zbyt wiele czasu na sport.

Po zwolnieniu na początku pandemii koronaawirusa chciała zająć się czymś, a bieganie było jedną z niewielu nadal dozwolonych zajęć.

„Od tego momentu wszystko potoczyło się lawinowo. Bardzo mi się podobało” – wyjaśniła w czerwcu.

Harvey przeszła na zawodowstwo w 2022 roku i była najszybszą Brytyjką podczas maratonu londyńskiego w tym roku.

Jej wynik w zeszłym roku w Chicago wyniósł 2:23,21 i był piątym najszybszym czasem w historii Brytyjki w maratonie.

Jednak jej uwaga skupia się teraz na ślubie.

Harvey wyjaśnił: „Moim wielkim wyzwaniem jest, mam nadzieję, że na wesele nie będę chodzić o kulach, ale zobaczymy. W tym tempie to może być Charlie idący do ołtarza.

Thuillier, którego poznała podczas biegania, dodał: „Jeśli Rosie porusza się o kulach, na wózku inwalidzkim lub na hulajnodze, nie ma to znaczenia, dopóki Rosie tam jest”.

Dodatkowe raporty Kathryn Armstrong