Badanie inwestycji politycznych ujawnia, że ​​zaangażowanie demokratów przeraża korporacyjnych najeźdźców

Inwestycje w akcje dokonywane przez polityków od dawna cieszą się zainteresowaniem opinii publicznej. pod a Ustawa z 2012 rokuczłonkowie Kongresu USA mają obowiązek ujawniania transakcji przekraczających próg 1000 dolarów. Na początku pandemii Covid-19 prawodawców po obu stronach konfliktu krytykowano za handel wszystkim, od technologii pracy zdalnej po telemedycynę.

Jednak mniej uwagi poświęcono korzyściom, jakie firmy mogą zyskać dzięki posiadaniu polityków jako akcjonariuszy. Nowe badanie przeprowadzone przez Texas McCombs wykazało jedną pośrednią korzyść: może odizolować spółki od inwestorów-aktywistów, takich jak Carl Icahn czy Nelson Peltz, którzy nalegają na zmiany w swojej działalności w celu podniesienia cen akcji.

Timothy Werner, profesor biznesu, rządu i społeczeństwa, odkrył, że posiadanie akcjonariuszy będących członkami Kongresu z Partii Demokratycznej zwykle zniechęca takich inwestorów.

Zazwyczaj, jak mówi: „Główną strategią inwestora-aktywisty jest wejście do firmy, cięcie kosztów i wprowadzenie zmian w nadziei, że szybko podniesie wartość dla akcjonariuszy lub cenę akcji. Następnie sprzedaje i opuszcza firmę”.

Często ich cięcia obejmują programy związane ze społeczną odpowiedzialnością biznesu (CSR) lub programami środowiskowymi, społecznymi i ładu korporacyjnego (ESG). Politycy demokratyczni są bardziej zaniepokojeni takimi inicjatywami, czy to ze względu na ich własne przekonania ideologiczne, czy też dlatego, że chcą sprawiać wrażenie powiązanych z firmami wspierającymi takie inicjatywy.

Inwestorzy-aktywiści mogą dowiedzieć się, czy demokratyczni politycy są akcjonariuszami, na podstawie ujawnień dotyczących inwestycji publicznych, a także stron internetowych i kanałów mediów społecznościowych, które śledzą inwestycje polityków. Będą raczej trzymać się z daleka od takich firm, jak wysunął teorię Werner, aby uniknąć publicznych bitew z Demokratami, którzy są bardziej skłonni do opowiadania się za cięciami w CSR i ESG.

„Jeśli spojrzymy na cały kraj, jeśli spojrzymy na ostatnią kampanię prezydencką, rzeczywiście pojawił się podział stronniczy wokół społecznej odpowiedzialności biznesu i ESG” – mówi Werner.

Aby przetestować swoją teorię, wraz ze współautorami Markiem DesJardine z Dartmouth College i Wei Shi z Uniwersytetu w Miami, Werner przejrzał dane dotyczące inwestycji polityków w spółki z indeksu S&P 1500 w latach 2004–2018. Powiązał je z wyzwaniami stawianymi tym firmom przez aktywistę inwestorzy. „Aktywizm akcjonariuszy i efekt odstraszania akcjonariuszy-polityków demokratycznych„ ukazuje się w Nauka Organizacji.

Naukowcy odkryli:

• Posiadanie choćby jednego demokratycznego polityka jako akcjonariusza zmniejsza prawdopodobieństwo sprzeciwu aktywisty o 10%.
• Obecność wybitnie prominentnego Demokraty jeszcze bardziej zmniejszyła te szanse.
• Podobnie było z obecnością zarządu o bardziej demokratycznych poglądach.

Werner twierdzi, że badanie nie wykazało żadnego wpływu posiadania wśród akcjonariuszy polityków republikańskich, ponieważ są oni mniej zainteresowani regulowaniem przedsiębiorstw i rzadziej odstraszają działaczy finansowych.

Jego ustalenia nie oznaczają, że firmy powinny zabiegać o inwestowanie u poszczególnych prawodawców, twierdzi. Budziłoby to wątpliwości etyczne i publiczną kontrolę. Bezpieczniej jest pozostać przy tradycyjnych działaniach związanych z budowaniem relacji, takich jak lobbing.

Czy efekt odstraszania Demokratów jest pomocny dla przeciętnego inwestora? Werner twierdzi, że zależy to od ich celów finansowych i ideologicznych. Niektórzy nie chcą odwieść inwestorów-aktywistów, ponieważ mogą one zachęcić do dyscypliny fiskalnej i w krótkim okresie podnieść ceny akcji.

Ale inwestor, któremu zależy na CSR i ESG, może cieszyć się z efektu – mówi. „Jeśli ktoś myśli także o wynikach społecznych i środowiskowych i jest skłonny pójść na kompromis w postaci zysków finansowych, może być szczęśliwy, widząc, że tych ludzi odstrasza”.