Badania wykazały, że więcej gatunków społecznych żyje dłużej

Nowe badania przeprowadzone na Uniwersytecie Oksfordzkim wykazały, że gatunki bardziej społeczne żyją dłużej i wydają na świat potomstwo przez dłuższy czas. To pierwsze badanie na ten temat, które obejmuje królestwo zwierząt, od meduz po ludzi.

Praca publikowana jest w Transakcje filozoficzne Towarzystwa Królewskiego B.

Jakie są korzyści i koszty życia społecznego? Organizmy społeczne mogą czerpać korzyści, takie jak dzielenie się zasobami, lepsza ochrona przed drapieżnikami i wsparcie w wychowywaniu potomstwa. Jednak żyjąc w bardziej zwartych grupach, organizmy społeczne mogą również doświadczać niedogodności, takich jak rozprzestrzenianie się chorób, zwiększona konkurencja, agresja i konflikty.

W nowym badaniu przeprowadzonym pod kierunkiem Uniwersytetu Oksfordzkiego przeprowadzono wszechstronną ocenę związku między uspołecznieniem a różnymi cechami historii życia, takimi jak czas pokolenia, oczekiwana długość życia i długość okna reprodukcyjnego.

Do tej pory badania oceniające ogólny wpływ towarzystwa na wyniki skupiały się na pojedynczych gatunkach lub grupach, takich jak ptaki czy niektóre ssaki. W nowym badaniu ocenie poddano 152 gatunki zwierząt z różnorodnych grup taksonomicznych, w tym ptaki, ssaki, owady i koralowce.

Wyniki badania wykazały, że więcej gatunków społecznych żyje dłużej, opóźnia dojrzewanie i ma większe szanse na pomyślne rozmnażanie niż gatunki samotne. Choć gatunki społeczne mogą nie najlepiej przystosowywać się do szybko zmieniającego się środowiska i czerpać z niego korzyści, często są bardziej odporne jako grupa. To nowatorskie odkrycie potwierdza hipotezę, że chociaż życie społeczne wiąże się z pewnymi oczywistymi kosztami, ogólne korzyści są większe.

Badanie ujawniło również, że uspołecznienie rzeczywiście wpływa na zmniejszenie zdolności zwierząt do reprodukcji i przetrwania w miarę starzenia się, zwane starzeniem. Na przykład sojusznicy społeczni mogą pomóc w ochronie przed drapieżnikami, wydłużając długość życia, ale stres związany z hierarchiami społecznymi i konfliktami może mieć odwrotny skutek.

Główny autor, profesor nadzwyczajny Rob Salguero-Gómez (Wydział Biologii Uniwersytetu Oksfordzkiego), powiedział: „Społeczność jest podstawowym aspektem wielu zwierząt. Jednak nadal brakuje nam przekrojowych taksonomicznych dowodów na koszty i korzyści sprawności fizycznej wynikające z bycia społecznym. W tym przypadku wykorzystując niespotykaną dotąd liczbę gatunków zwierząt, w pracy tej wykazano, że gatunki bardziej społeczne (większość małp, ludzi, słoni, flamingów i papug) charakteryzują się dłuższą żywotnością i okresami rozrodczymi niż gatunki żyjące w samotności (niektóre ryby, gady i niektóre owady).”

Podczas gdy poprzednie badania zwykle klasyfikowały socjalność jako kategorię binarną (tj. gatunek albo nie jest społeczny, albo społeczny), w nowym badaniu uznano, że socjalność istnieje jako spektrum obejmujące gatunki zwierząt. Zastosowane kontinuum obejmowało bardziej „pośrednie” sposoby życia społecznego, takie jak bycie stadnym (np. gnu, zebry, ptaki tworzące stada), wspólnotowym (np. martinka purpurowa) lub kolonialnym (np. ptaki gniazdujące, niektóre osy, korale polipy).

Dostęp do danych uzyskano za pośrednictwem ogólnodostępnej bazy danych COMADRE Animal Matrix Database (www.compadre-db.org), której kuratorem jest grupa badawcza jego profesora nadzwyczajnego Salguero-Gómeza na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Profesor nadzwyczajny Salguero-Gómez dodał: „W epoce po pandemii Covid-19, kiedy skutki izolacji były dość namacalne dla ludzi (gatunku wysoce społecznego), badania pokazują, że z perspektywy porównawczej bycie bardziej społecznym wiąże się z pewnymi wymierne korzyści.”

W grupie badawczej profesora nadzwyczajnego Salguero-Gómeza trwają dalsze badania, których celem jest rozszerzenie bazy danych i połączenie danych z pracą laboratoryjną i dalszym modelowaniem w celu oszacowania, w jaki sposób więcej populacji społecznych chroni (lub nie) przed zmianą klimatu.