Badania pokazują, że „niewidzialny las” fitoplanktonu rozkwita w miarę ocieplania się oceanu

Nowe badania pokazują, że w części ocieplającego się oceanu kwitnie „niewidzialny las” fitoplanktonu.

Fitoplankton to maleńkie, dryfujące organizmy, które odpowiadają za około połowę pierwotnej produkcji planety (tworząc żywe komórki w procesie fotosyntezy).

W nowym badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie w Exeter zbadano fitoplankton na powierzchni oceanu i pod powierzchnią – wyraźną warstwę wody pod spodem – aby sprawdzić, jak wpływa na nie zmienność klimatu.

Opublikowano w czasopiśmie Natura Zmiany Klimatuwyniki pokazują, że te dwie społeczności reagują odmiennie. Artykuł nosi tytuł „Zmienność klimatu zmienia pionową strukturę fitoplanktonu w Morzu Sargassowym”.

W ciągu ostatniej dekady całkowita biomasa (materiał żywy) fitoplanktonu podpowierzchniowego wzrosła w odpowiedzi na ocieplenie.

Tymczasem fitoplankton powierzchniowy zawiera teraz mniej chlorofilu, przez co jest mniej zielony, ale w rzeczywistości całkowita biomasa pozostaje stabilna.

W oparciu o dane pochodzące z 33 lat badania Bermuda Atlantic Time-series Study (BATS) na Morzu Sargassowym, odkrycia sugerują również, że głębokość powierzchniowej warstwy mieszanej (obszar turbulencji na powierzchni oceanu) spłyciła się w miarę jak ocean w ciągu ostatniej dekady gwałtownie się ociepliło.

„Zrozumienie tych trendów jest ważne, ponieważ fitoplankton stanowi podstawę morskiej sieci troficznej i odgrywa kluczową rolę w usuwaniu dwutlenku węgla z atmosfery” – powiedział dr Johannes Viljoen z Wydziału Nauk o Ziemi i Środowisku kampusu Penryn w Exeter w Kornwalii.

„Nasze odkrycia pokazują, że głęboko żyjący fitoplankton, który rozwija się w warunkach słabego oświetlenia, reaguje inaczej na ocieplenie oceanów i zmienność klimatu w porównaniu z fitoplanktonem powierzchniowym.

„Zazwyczaj monitorujemy fitoplankton na podstawie obserwacji satelitarnych, ale podpowierzchnia jest niewidoczna z widoku satelitarnego.

„Nasze badanie podkreśla ograniczenia obserwacji satelitarnych i pilną potrzebę lepszego globalnego monitorowania fitoplanktonu poniżej tego, co widzą satelity”.

Współautor dr Bob Brewin dodał: „Zmiany u podstawy sieci troficznej mogą mieć kaskadowy wpływ na życie morskie, od małego zooplanktonu po duże ryby i ssaki morskie.

„Zatem przyszłość fitoplanktonu będzie miała poważne konsekwencje dla różnorodności biologicznej, a także zmiany klimatu”.

Dr Viljoen dodał: „Ciągłe monitorowanie głęboko żyjącego fitoplanktonu pomoże naukowcom lepiej zrozumieć zachodzące zmiany w oceanie, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niezauważone”.