Nowe badania sugerują, że stabilny metabolizm mięśni ma kluczowe znaczenie dla długowieczności rekina grenlandzkiego, co pozwala uzyskać wgląd w ochronę środowiska i zdrowie ludzi.
Ostatnie badania eksperymentalne wskazują, że aktywność metaboliczna mięśni może odgrywać kluczową rolę w wyjątkowej długowieczności najstarszego żyjącego kręgowca na świecie gatunek, rekin grenlandzki. Odkrycia te mogą być cenne dla ochrony tego wrażliwego gatunku w obliczu zmiany klimatu, a także mogą mieć wpływ na zdrowie układu sercowo-naczyniowego człowieka.
Rekiny grenlandzkie (Mikrocefalia senna) są najdłużej żyjące kręgowce o przewidywanej długości życia wynoszącej co najmniej 270 lat i możliwej długości życia przekraczającej 500 lat. „Chcemy zrozumieć, jakie adaptacje pozwalają im żyć tak długo” – mówi Ewan Camplisson, doktorant na Uniwersytecie w Manchesterze w Wielkiej Brytanii.
Wcześniej sądzono, że tak długa długość życia wynika z zimnego środowiska, w którym rekin żyje i minimalnego ruchu, ale czynniki stojące za ekstremalną długowiecznością tego gatunku wydają się być znacznie bardziej złożone, co skłoniło Camplissona i jego zespół do zbadania alternatywnych teorii.
Badania metaboliczne u rekinów grenlandzkich
„Większość gatunków wykazuje różnice w metabolizmie w miarę starzenia się” – mówi Camplisson. „Chcemy ustalić, czy rekiny grenlandzkie również wykazują te tradycyjne oznaki starzenia, czy też ich metabolizm pozostaje niezmieniony w miarę upływu czasu”.
Aby zmierzyć metabolizm rekinów, Camplisson i jego zespół przeprowadzili testy enzymatyczne na próbkach zakonserwowanej tkanki mięśniowej rekinów grenlandzkich. Zmierzyli aktywność metaboliczną tych enzymów za pomocą spektrofotometru w różnych przedziałach wiekowych rekinów i temperatur otoczenia.
Co zaskakujące, Camplisson i jego zespół nie odkryli żadnych znaczących różnic w aktywności metabolicznej mięśni w różnym wieku, co sugeruje, że ich metabolizm nie zmniejsza się z biegiem czasu i może odgrywać kluczową rolę w ich długowieczności. „To zupełnie inna sytuacja niż u większości zwierząt, które w miarę starzenia się wykazują pewne zmiany w aktywności enzymów metabolicznych” – mówi. „Wyniki potwierdzają naszą hipotezę, że rekin grenlandzki nie wykazuje tych samych tradycyjnych oznak starzenia się, co inne zwierzęta”.
Wyniki tego badania pokazują również, że enzymy metaboliczne rekina grenlandzkiego były znacznie bardziej aktywne w wyższych temperaturach. „To sugeruje, że metabolizm mięśni czerwonych rekina nie jest specjalnie przystosowany do środowiska polarnego, w przeciwnym razie spodziewalibyśmy się mniejszych różnic w aktywności związanych z temperaturą” – mówi Camplisson.
W świecie o szybko zmieniającym się klimacie gatunki długowieczne, które są mniej zdolne do adaptacji, mogą być najbardziej zagrożone wyginięciem. „Samica rekina grenlandzkiego może osiągnąć dojrzałość płciową dopiero po ukończeniu 150. roku życia, a przy tak długim czasie trwania pokolenia gatunek ten będzie miał znacznie mniejsze szanse na przystosowanie się do antropogenicznych zmian w środowisku” – mówi Camplisson.
Camplisson planuje przetestować więcej enzymów i typów tkanek, aby jeszcze lepiej zrozumieć aktywność metaboliczną rekina. „Moim ostatecznym celem jest ochrona gatunku, a najlepszym sposobem na osiągnięcie tego jest lepsze ich zrozumienie” – mówi.
Camplisson jest również zainteresowany możliwymi zastosowaniami tych badań dla zrozumienia chorób serca u ludzi. „Badając rekina grenlandzkiego i jego serce, być może będziemy w stanie lepiej zrozumieć stan naszego układu krążenia” – mówi. „Są to problemy, które wraz z wiekiem stają się coraz częstsze i poważniejsze”.
Spotkanie: Doroczna konferencja SEB 2024