Naukowcy z Uniwersytetu w Lund zidentyfikowali małą planetę o bardzo nieregularnej ścieżce orbity w odległości 455 lat świetlnych, co podważa istniejące teorie na temat powstawania i stabilności planet.
Planeta TOI-1408c blisko oddziałuje z pobliskim gazowym olbrzymem i jego gwiazdą, tworząc coś, co przypomina złożony taniec kosmiczny, ujawniając, że układy planetarne mogą być znacznie bardziej skomplikowane, niż wcześniej sądzono.
Odkrycie osobliwej planety orbitalnej
Zespół badaczy kierowany przez Uniwersytet w Lund w Szwecji odkrył małą planetę wykazującą osobliwy ruch orbitalny. Migocząca planeta, znajdująca się 455 lat świetlnych od Ziemi, pokazuje, że układy planetarne mogą być znacznie bardziej złożone, niż wcześniej sądzono badaczom.
Nowo odkryta planeta TOI-1408c ma masę odpowiadającą ośmiu Ziemiom i krąży bardzo blisko większej planety, gorącego gazowego giganta TOI-1408b. Po rozpoczęciu szczegółowego badania obu planet i ich gwiazdy TOI-1408 naukowcy poczuli się zaskoczeni. Ta mała planeta ma bardzo osobliwy ruch orbitalny. Interakcję pomiędzy dwiema planetami i ich gwiazdą można porównać do rytmicznego tańca.
Kwestionowanie istniejących teorii planetarnych
„Mała planeta wykazuje bardzo nietypowe zachowanie orbitalne i wykazuje znaczne różnice w czasie przejścia przed swoją gwiazdą, czego zwykle nie obserwujemy. Istnienie tej małej planety podważa istniejące teorie na temat powstawania i stabilności układów planetarnych” – mówi Judith Korth, astrofizyk z Uniwersytetu w Lund i kierownik badania.
Nowe badanie, opublikowane w The Listy do dzienników astrofizycznychpokazuje, że układy planetarne mogą być znacznie bardziej złożone, niż wcześniej sądzono. Odkrycie małej planety pomiędzy gwiazdą a gazowym olbrzymem jest rzadkie i stanowi unikalne studium przypadku rozwoju układów planetarnych. Może to pomóc badaczom lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstają planety w innych układach słonecznych.
„Nasze wyniki pomogą naukowcom dowiedzieć się więcej o tym, jak powstają planety i jak się zachowują, gdy są bardzo blisko siebie, szczególnie w układach z planetami-olbrzymami” – mówi Judith Korth.
Badania egzoplanet i perspektywy na przyszłość
Egzoplanety to planety znajdujące się w Układzie Słonecznym innym niż nasz. Pierwszego potwierdzonego odkrycia dokonano w 1995 roku. Od tego czasu odkryto ponad 5700 egzoplanet. Odkrycie przez badaczy kosmicznej osobliwości TOI-1408c było możliwe dzięki zastosowaniu NASASatelita do badania tranzytowych egzoplanet (TESS). Od wystrzelenia TESS w 2018 r. zaobserwował ponad 7000 potencjalnych egzoplanet.
„Mam nadzieję, że nasze wyniki można wykorzystać w przyszłych badaniach do odkrycia jeszcze większej liczby planet w innych układach, ale także do lepszego zrozumienia szerokiego zakresu układów planetarnych istniejących w naszej galaktyce” – podsumowuje Judith Korth.
Odniesienie: „TOI-1408: Odkrycie i modelowanie fotodynamiczne małego wewnętrznego towarzysza gorącego Jupiter Revealed by Transit Timing Variations” Judith Korth, Priyanka Chaturvedi, Hannu Parviainen, Ilaria Carleo, Michael Endl, Eike W. Guenther, Grzegorz Nowak, Carina M. Persson, Phillip J. MacQueen, Alexander J. Mustill, Juan Cabrera, William D. Cochran, Jorge Lillo-Box, David Hobbs, Felipe Murgas, Michael Greklek-McKeon, Hanna Kellermann, Guillaume Hébrard, Akihiko Fukui, Enric Pallé, Jon M. Jenkins, Joseph D. Twicken, Karen A. Collins, Samuel N. Quinn , Ján Šubjak, Paul G. Beck, Davide Gandolfi, Savita Mathur, Hans J. Deeg, David W. Latham, Simon Albrecht, David Barrado, Isabelle Boisse, Hervé Bouy, Xavier Delfosse, Olivier Demangeon, Rafael A. García, Artie P Hatzes, Neda Heidari, Kai Ikuta, Petr Kabáth, Heather A. Knutson, John Livingston, Eder Martioli, María Morales-Calderón, Giuseppe Morello, Norio Narita, Jaume Orell-Miquel, Hanna LM Osborne, Dinil B. Palakkatharappil, Viktoria Pinter , Seth Redfield, Howard M. Relles, Richard P. Schwarz, Sara Seager, Avi Shporer, Marek Skarka, Gregor Srdoc, Monika Stangret, Luis Thomas, Vincent Van Eylen, Noriharu Watanabe i Joshua N. Winn, 12 sierpnia 2024 r., Listy z dziennika astrofizycznego.
DOI: 10.3847/2041-8213/ad65fd
