Komety to lodowe ciała, które powstały wzdłuż planet we wczesnym Układzie Słonecznym, zanim zostały wyrzucone w jego odległe obszary zewnętrzne. Kiedy wracają do wewnętrznego Układu Słonecznego, ciepło i promieniowanie słoneczne aktywują je, powodując uwolnienie gazów i pyłu. Materia ta tworzy świecącą chmurę wokół stałego jądra komety, zwaną śpiączką.
Gdy kometa zbliża się do Słońca, materia komy jest wypychana na zewnątrz, tworząc dwa odrębne warkocze, które mogą rozciągać się na miliony kilometrów w przestrzeń kosmiczną. Ogon pyłowy składa się z maleńkich cząstek wielkości cząstek dymu, odbijających światło słoneczne żółtawo-białą poświatą. The osocze ogon, zwany także ogonem jonowym, zbudowany jest z naładowanych elektrycznie gazów, często świecących na niebiesko pod wpływem jonów tlenku węgla. Obydwa warkocze są skierowane w stronę od Słońca, ukształtowane przez siłę wiatru słonecznego, przy czym ogon pyłowy zakrzywia się lekko wzdłuż ścieżki komety.
Komę i część ogonów otacza niewidzialna, nieregularna chmura zwana otoczką wodorową. Otoczka składa się z obojętnych atomów wodoru, które najprawdopodobniej pochodzą z cząsteczek pary wodnej rozszczepionych pod wpływem promieniowania słonecznego. Jest widoczny jedynie w świetle ultrafioletowym, które nie może przejść przez atmosferę ziemską.
Prawa strona zdjęcia przedstawia fotografie trzech prawdziwych komet przecinających ciemne niebo.
Dowiedz się więcej: Co to jest kometa?
