Kiedy Warrington pokonał Carla Framptona – innego zawodnika z Belfastu i wieloletniego przyjaciela Cacace’a – w grudniu 2018 r., rozświetlił Manchester Arena bezlitosnym pokazem ataku, który od samego początku wprawił jego rywala w poważne kłopoty.
I choć ponownie zaczął tutaj w imponujący sposób, trafiając w drugiej rundzie wymownym prawym górnym cięciem, wkrótce Cacace przejął kontrolę nad walką.
Cztery miesiące temu, kiedy Cacace zdobył tytuł mistrza świata przeciwko Joe Cordinie w Arabii Saudyjskiej, gonił za nokautem już w pierwszej rundzie. Ale tutaj nie spieszył się, aby rozgryźć Warringtona, zanim ożył w czwartej rundzie, raniąc Yorkshiremana potężnym prawym hakiem, po tym jak trafił już w serię strzałów w korpus.
Wyczuwając słabnące wyzwanie Warringtona, Cacace ponownie zranił przeciwnika mocnym lewym hakiem w nos w piątym secie.
Od tego momentu Warrington wykazał się szybkością pracy i odpornością, które stanowiły podstawę jego utytułowanej kariery, ale w Cacace znalazł sporego zawodnika wagi superpiórkowej, którego siła uderzenia i umiejętność ringów pozostawiły zawodnikowi z Leeds przed sobą górę, na którą musiał się wspiąć w końcowych rundach.
Wiedząc, że potrzebuje czegoś wyjątkowego w rundzie finałowej, ryzykowny Warrington wyskoczył z rzutu rożnego, ale Cacace zdołał utrzymać swoje waleczne wysiłki na bezpiecznej odległości i sędziowie punktowali 118-110, 117-111, 117-111 na korzyść człowieka z Belfastu.
Podczas gdy walka z Meksykaninem Nunezem zbliża się do Cacace’a, kariera Warringtona może zakończyć się w wieku 33 lat, po tym jak nie udało mu się przerwać passy porażek po przejściu z wagi piórkowej.
