Anglia okazała się w dużej mierze obojętna w Niemczech, więc jest to hołd dla odporności, jaką zaszczepiło Southgate, oraz dla indywidualnego błyskotliwości Jude Bellingham, Bukayo Saki i Watkinsa, dzięki którym wywalczyli sobie drogę do finału. Nie osiągnęli jeszcze najlepszych wyników, ale i tak było to godne pochwały osiągnięcie.
Southgate mówił o problemach fizycznych, które osłabiały drużynę Anglii, ale menadżer źle skomponował pomocnika w pierwszych trzech meczach, w tym o nieudanym „eksperymencie” polegającym na wykorzystaniu Trenta Alexandra-Arnolda w nietypowej roli, a następnie zastąpieniu Conora Gallaghera w przerwie meczu ze Słowenią .
Przejście na trzyosobowy system defensywny, a następnie powrót do czterech obrońców przeciwko Hiszpanii, do pewnego stopnia zadziałało, ale wskazywało na pogmatwany sposób myślenia.
Niezależnie od tego, czy Southgate pozostanie, czy odejdzie, skład Anglii może wymagać dalszych dostosowań z udziałem Kyle’a Walkera i Kierana Trippiera, którzy mają obecnie odpowiednio 34 i 33 lata, a ich międzynarodowe kariery z pewnością zbliżają się do końca.
Młode drużyny, takie jak Bellingham, Phil Foden, Kobbie Mainoo, Cole Palmer, Anthony Gordon i Adam Wharton, pokładają wiele nadziei i wielkich nadziei, podczas gdy obrońca John Stones i bramkarz Jordan Pickford spisali się w Niemczech niemal bezbłędnie.
Należy poważnie wątpić, czy Southgate będzie w stanie kontynuować proces budowania reprezentacji Anglii, natomiast kondycja i wkład Kane’a będą uważnie obserwowane po tak słabym turnieju.
Southgate przyznał w przededniu finału Euro 2024, że chce wygrać „tak bardzo, że to boli”, ale zarówno on, jak i Anglia po raz kolejny odczuwali ten sam stary ból porażki.
