Astronomowie odkryli, że przesunięcia w koronie wokół czarnych dziur prowadzą do dramatycznych rozbłysków promieni rentgenowskich, które można obserwować przez zaawansowane teleskopy.
Zjawisko to obejmuje proces, w którym korona gromadzi się do wewnątrz, rozjaśnia się, a następnie strzela, znacznie zwiększając emisję promieniowania rentgenowskiego.
Ten diagram ilustruje, jak przesuwająca się cecha znana jako korona wokół a czarna dziura może powodować rozbłyski promieni rentgenowskich. Początkowo korona, przedstawiona w fioletowych kolorach, gromadzi się w środku i zwiększa swoją jasność, zanim odleci od czarnej dziury. Chociaż przyczyny tych przesunięć w koronie pozostają niejasne, astronomowie ustalili, że takie ruchy powodują zauważalny wzrost jasności promieniowania rentgenowskiego, wykrywalny przez teleskopy.
W normalnych okolicznościach, nawet przed przesunięciem korony, na światło rentgenowskie wpływa już efekt zwany wzmocnieniem relatywistycznym. Zjawisko to występuje, gdy światło rentgenowskie emitowane przez koronę odbija się od otaczającego czarną dziurę dysku materii, który porusza się z prawie połową prędkości światła. Światło rentgenowskie jest następnie wzmacniane po tej stronie dysku, która zbliża się do nas, jak pokazano po lewej stronie ilustracji. I odwrotnie, po stronie, po której dysk się od nas oddala, światło rentgenowskie wydaje się słabsze.
Inna forma wzmocnienia relatywistycznego ma miejsce, gdy korona wystrzeliwuje z czarnej dziury, a później zapada się. Jej światło rentgenowskie również ulega rozjaśnieniu, gdy korona przemieszcza się w naszą stronę, powodując rozbłyski rentgenowskie.
W 2014 r. NASAUkład teleskopów do spektroskopii jądrowej, lub NuSTARi teleskopy kosmiczne Swift były świadkami rozbłysku X z supermasywnej czarnej dziury w odległej galaktyce zwanej Markarian 335. Obserwacje pozwoliły astronomom po raz pierwszy powiązać przesuwającą się koronę z rozbłyskiem rentgenowskim.
