Asteroida, która doprowadziła do wyginięcia dinozaurów 66 milionów lat temu, prawdopodobnie pochodziła z zewnętrznego Układu Słonecznego.
Naukowcy odkryli, że asteroida, która unicestwiła dinozaury, pochodzi z zaświatów Jupiterorbity, rzucając światło na rzadkie wydarzenie kosmiczne, które spowodowało ogromne zmiany na Ziemi około 66 milionów lat temu.
Pochodzenie asteroidy zabijającej dinozaury
Geolodzy z Uniwersytetu w Kolonii przeprowadzili międzynarodowe badania mające na celu ustalenie pochodzenia ogromnego kawałka skały, który uderzył w Ziemię około 66 milionów lat temu i trwale zmienił klimat. Naukowcy przeanalizowali próbki warstwy skalnej wyznaczającej granicę między Kreda i okresy paleogenu. W okresie tym miało także miejsce ostatnie duże masowe wymieranie na Ziemi, w którym zginęło około 70 procent wszystkich zwierząt gatunek wymarł. Wyniki badania opublikowane w Nauka wskazują, że asteroida powstała poza orbitą Jowisza podczas wczesnego rozwoju naszego Układu Słonecznego.
Uderzenie asteroidy i masowe wymieranie
Według powszechnie przyjętej teorii masowe wymieranie na granicy kredy i paleogenu zostało wywołane uderzeniem asteroidy o średnicy co najmniej 10 kilometrów w pobliżu Chicxulub na półwyspie Jukatan w Meksyku. W wyniku uderzenia asteroida i duże ilości skał ziemnych wyparowały. Drobne cząsteczki pyłu przedostały się do stratosfery i zasłoniły słońce. Doprowadziło to do dramatycznych zmian w warunkach życia na planecie i zahamowało na kilka lat aktywność fotosyntezy.
Śledzenie pochodzenia asteroid poprzez osady
Cząsteczki pyłu uwolnione w wyniku uderzenia utworzyły warstwę osadu na całej kuli ziemskiej. Właśnie dlatego granicę kredy i paleogenu można zidentyfikować i pobrać próbki w wielu miejscach na Ziemi. Zawiera wysokie stężenia metali z grupy platynowców, które pochodzą z asteroidy i poza tym są niezwykle rzadkie w skale tworzącej skorupę ziemską.
Analiza izotopowa ujawnia pochodzenie asteroidy
Analizując skład izotopowy rutenu platynowo-metalicznego w laboratorium Instytutu Geologii i Mineralogii Uniwersytetu w Kolonii, naukowcy odkryli, że asteroida pierwotnie pochodziła z zewnętrznego Układu Słonecznego.
„Skład asteroidy jest zgodny ze składem asteroid węglowych, które powstały poza orbitą Jowisza podczas formowania się Układu Słonecznego” – powiedział dr Mario Fischer-Gödde, pierwszy autor badania.
Porównanie z innymi strukturami udarowymi
Dla porównania określono także skład izotopów rutenu dla innych kraterów i struktur uderzeniowych w różnym wieku na Ziemi. Dane te pokazują, że w ciągu ostatnich 500 milionów lat w Ziemię uderzyły prawie wyłącznie fragmenty asteroid typu S. W przeciwieństwie do uderzenia na granicy kredy i paleogenu, asteroidy te pochodzą z wewnętrznego Układu Słonecznego. Znacznie ponad 80 procent wszystkich fragmentów asteroid, które uderzają w Ziemię w postaci meteorytów, pochodzi z wewnętrznego Układu Słonecznego.
Profesor dr Carsten Münker, współautor badania, dodał: „Odkryliśmy, że uderzenie asteroidy takiej jak ta w Chicxulub jest bardzo rzadkim i wyjątkowym wydarzeniem w historii geologicznej. Los dinozaurów i wielu innych gatunków został przypieczętowany przez ten pocisk z zewnętrznych krańców Układu Słonecznego.
Odniesienie: „Izotopy rutenu pokazują, że impaktor Chicxulub był asteroidą typu węglowego” autorzy: Mario Fischer-Gödde, Jonas Tusch, Steven Goderis, Alessandro Bragagni, Tanja Mohr-Westheide, Nils Messling, Bo-Magnus Elfers, Birger Schmitz, Wolf U. Reimold, Wolfgang D. Maier, Philippe Claeys, Christian Koeberl, François LH Tissot, Martin Bizzarro i Carsten Münker, 15 sierpnia 2024 r., Nauka.
DOI: 10.1126/science.adk4868
