Jak B-Girl Rachael Gunn dostała się na igrzyska olimpijskie?

Kiedy niszczycielka Rachael Gunn – znana również jako Raygun – wyleciała z bomby podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, fala uderzeniowa uderzyła w małą scenę hiphopową na drugim końcu świata.

W magazynie przekształconym w ośrodek kultury w Sydney uczestnicy rozgrzewki wykonują ćwiczenia mięśni brzucha, przy których nauczyciel pilatesu by się rozpłakał, a następnie opadają na podłogę, wykonując akrobatyczne ruchy tak skomplikowane, że ledwo je można rozróżnić.

To jedno z najważniejszych wydarzeń w roku – kwalifikacje do światowych finałów Red Bull BC One – a miniony tydzień był ciężki.

Kilka osób nerwowo spogląda na kilka kamer ustawionych w kręgu tanecznym, a ich umysły bez wątpienia przechodzą do zdjęć Gunna, które rozpaliły internet.

„Mam wrażenie, że to właśnie zepchnęło naszą australijską scenę w mroczne wieki” – powiedział BBC australijski pionier hip-hopu Spice.

Gunn, 36-letnia wykładowczyni uniwersytecka, przegrała wszystkie trzy swoje bitwy olimpijskie w sposób wirusowy, jej zielony dres i niekonwencjonalny strój – w tym zraszacz i skakanie inspirowane kangurami – wywołując fale memów i obelg.

Konsekwencje podzieliły i rozczarowały australijską społeczność.

„To była kpina z australijskiej sceny i myślę, że dlatego wielu z nas cierpi” – mówi Spice.

Wielu rzuciło się, by bronić Rayguna przed atakiem.

Inni są gotowi przyznać, że należy odpowiedzieć na pytania dotyczące jej kwalifikacji i wyników, ale twierdzą, że światowe zastraszanie podważa wszelkie próby rzetelnej analizy tego, co wydarzyło się w Paryżu.

Gunn zawsze była tancerką – choć najpierw zajmowała się jazzem, stepowaniem i salą balową – ale to jej mąż i trener Samuel Free wprowadził ją w świat breakdance, gdy miała 20 lat.

Mówi, że znalezienie swojego miejsca na scenie zdominowanej przez mężczyzn zajęło lata.

„Były chwile, że szłam do łazienki z płaczem, bo było mi tak wstyd, że jestem w tym okropna” – powiedziała dziennikowi The Guardian Australia przed igrzyskami olimpijskimi.

W końcu jednak Gunn stała się twarzą australijskiego breakdance – czołowa dziewczyna B i naukowiec z doktoratem z zakresu polityki kulturalnej w sporcie.

Natomiast podczas zawodów kwalifikacyjnych do Igrzysk Olimpijskich w Sydney w październiku zeszłego roku, gdzie rywalizowało 15 kobiet z całej Oceanii, Raygun zwyciężyła i zarezerwowała bilet do Paryża.

Podobnie jak Gunn, łamanie było być może zaskakującym kandydatem do igrzysk olimpijskich. Narodzony w tyglu kulturowym Bronksu w latach 70. taniec uliczny szybko stał się fenomenem na skalę światową.

W ostatnich latach przykuł uwagę szefów igrzysk olimpijskich, którzy desperacko chcieli przyciągnąć nową, młodszą publiczność.

Niektórzy twierdzili, że nie zasługuje to na uwagę olimpijską, inni natomiast twierdzili, że tego typu konkurs nie jest w stanie uchwycić istoty łamania, a jedynie jeszcze bardziej oddzieli tę formę sztuki od kultury ulicznej, z której się wywodzi.

Oczy wszystkich zwrócone były na wydarzenie w Paryżu, aby zobaczyć, czy ryzyko Komitetu Olimpijskiego się opłaci.

Od chwili, gdy zakończyła się ostatnia bitwa dziewcząt B na igrzyskach olimpijskich, było jasne, że łamanie rzeczywiście przyciągnęło uwagę świata – a dokładniej Raygun.

Plotki i krytyka jej występu rozprzestrzeniły się niczym dzika przyroda, szczególnie w Internecie.

Gunn otrzymała lawinę brutalnych wiadomości, a anonimową petycję żądającą przeprosin podpisało 50 000 osób.

Została oskarżona – bez dowodów – o zmanipulowanie sobie drogi na największą scenę świata kosztem innych talentów australijskiej sceny hiphopowej.

Niektórzy publikowali spisek mówiący, że stworzyła organ zarządzający, który zarządzał kwalifikacjami Oceanii, oraz kłamstwo, że jej mąż – będący również wybitnym łamaczem prawa i wykwalifikowanym sędzią – był w panelu, który ją wybrał.

Australijskie organizacje sprawdzające fakty i AUSBreaking, krajowa organizacja zajmująca się pobijaniem rekordów, szybko próbowała poprawić rekord, ale to nie powstrzymało powodzi.

Byli też tacy, którzy twierdzili, że wyśmiewała i przywłaszczała sobie kulturę hip-hopową.

„Wyglądało to tak, jakby ktoś bawił się tą kulturą i nie wiedział, jakie to ma znaczenie kulturowe” – Malik Dixon powiedział Australian Broadcasting Corporation.

W serii oświadczeń AUSBreaking podkreśliło, że sędziowie zostali „przeszkoleni w przestrzeganiu najwyższych standardów bezstronności” i że ani jedna osoba w dziewięcioosobowym panelu kwalifikacyjnym do Oceanii nie była Australijką.

I chociaż AUSBreaking miała wiele „interakcji” z firmą Raygun od czasu jej powstania w 2019 r., w żadnym momencie nie zajmowała stanowiska kierowniczego ani nie była zaangażowana w „podejmowanie jakichkolwiek decyzji dotyczących wydarzeń, finansowania, strategii, wyboru sędziów lub wyboru sportowców”.

Na Instagramie obalając wszystkie „szaleńcze teorie”, Te Hiiritanga Wepiha – sędzia Kiwi w panelu kwalifikacyjnym Oceanii – powiedział, że Raygun wygrał uczciwie.

„Wszyscy sędziowie rozmawialiśmy o tym, jak ona zostanie zmiażdżona, całkowicie zmiażdżona [at the Olympics]… Wiedziała, że ​​to będzie trudne, więc to naprawdę odważne z jej strony” – powiedziała Wepiha – znana również jako Rush – w transmisji na żywo

Niektórzy z najbardziej utytułowanych sportowców w kraju i najwyżsi urzędnicy olimpijscy również głośno bronili Gunna.

„Petycja wzbudziła nienawiść społeczną bez żadnych podstaw faktycznych. To przerażające” – powiedział Matt Carroll z Australijskiego Komitetu Olimpijskiego.

Sama Gunn powiedziała wcześniej, że „nigdy” nie będzie w stanie pokonać swoich potężnych konkurentów, dlatego „chciała poruszać się inaczej, być artystyczną i kreatywną”.

W filmie opublikowanym w mediach społecznościowych w obliczu publicznej burzy Gunn dodała, że ​​potraktowała konkurs „bardzo poważnie”.

Ciężko pracowałem, przygotowując się do igrzysk olimpijskich, i dałem z siebie wszystko. Naprawdę.”

Jak stwierdziła, chciała jedynie „przynieść trochę radości”. „Nie zdawałam sobie sprawy, że to również otworzy drzwi do tak wielkiej nienawiści, która, szczerze mówiąc, była dość niszczycielska”.

Niektórzy członkowie australijskiej społeczności hiphopowej przyznają, że reakcja na występ Rayguna początkowo wywołała „chichot”, ale szybko wymknął się spod kontroli.

Wszyscy jednoznacznie potępili ogromną liczbę znęcania się, wyśmiewania i dezinformacji, które wymierzone były w Raygun i szerszą australijską społeczność B-girl.

Ale poza tym uczucia są nieco podzielone.

Wiele dziewcząt z klasy B twierdzi, że występ Rayguna nie odzwierciedla standardów obowiązujących w Australii.

„Kiedy to zobaczyłem, byłem bardzo zawstydzony” – mówi Spice, który wiele lat temu wycofał się z łamania prawa.

Na każdym innym etapie Raygun byłby zachęcany i wspierany za „spróbowanie”, mówi Spice, ale ludzie reprezentujący kraj muszą być na pewnym poziomie.

„To igrzyska olimpijskie, na litość boską!”

„W hip-hopie mamy taką zasadę: wspinasz się lub odchodzisz… Musisz znać swoje miejsce”.

Podkreśla jednak, że „znęcanie się jest po prostu obrzydliwe” – a wiele osób, podobnie jak ona, niechętnie zabierało głos w obawie, że pogłębia cierpienie Gunna.

Jednak wpływ kontrowersji na lokalne australijskie dziewczyny B również jest „niszczycielski”, powiedziała Tinylocks BBC.

Podobnie jak inne osoby, z którymi rozmawiało BBC, nie chciała, aby jej pełne imię i nazwisko zostało opublikowane ze względu na krążącą skalę nadużyć.

Filmy B-girl są trollowane, a ich DM zasypywane obelgami i brutalnymi groźbami. Młodzi tancerze są nękani w szkole i wielu z nich czuje się obecnie niepewnie, ćwicząc w miejscach publicznych.

„Namawianie nas, abyśmy byli pozytywni i wspierali, gdy ktoś nas krzywdzi, jest niedopuszczalne… [we’re] wolno się złościć” – stwierdziła w oświadczeniu.

Tinylocks – która sama walczyła z Raygunem – uważa, że ​​Gunn miała po prostu okropny dzień, ale twierdzi, że istnieją pytania dotyczące jej przygotowań i rutyny, na które należy odpowiedzieć.

„Wiemy, że stać Cię na więcej… Czy byłeś skazany na sukces?”

Według Wepihy zwycięstwo Gunna w kwalifikacjach odzwierciedla wielkość „małej” sceny przełomowej w Australii oraz jeszcze mniejsze poparcie dla niej opinii publicznej i rządu.

„To znaczy, żeby uzupełnić liczby, musieliśmy faktycznie odciągnąć ludzi od emerytur” – powiedział.

„Tak mała jest ta scena”.

Inni twierdzą, że istniały zasady, które mogły jeszcze bardziej zmniejszyć pulę talentów – na przykład wymóg, aby potencjalni kwalifikatorzy byli członkami AUSBreaking i posiadali ważny paszport, zgodnie z zasadami zaproponowanymi przez Światową Federację Sportów Tańca.

AUSBreaking nie odpowiedziało na pytania BBC dotyczące wyboru Rayguna, otrzymywanego wsparcia finansowego ani sposobu poszukiwania najbardziej przełomowych talentów w kraju.

Jednak Steve Gow, sekretarz grupy i wieloletni b-boy Stevie G, mówi BBC, że wielkość i izolacja Australii utrudniają wzrost i rozwój tej sceny.

Bycie tak daleko od innych, większych społeczności hiphopowych za granicą może utrudnić – zarówno pod względem czasu, jak i pieniędzy – uczenie się od nich.

„To może być bardzo izolowane” – mówi.

Jakby na dowód tego, regularnie zatrzymuje się, aby przywitać się z niemal wszystkimi, którzy wchodzą na zawody Red Bulla, które sędziuje.

Upiera się, że w Australii jakość łamania jest nadal wysoka.

Ostatecznie społeczność jest gorzko zraniona reakcją świata.

Uważają, że łamanie nie jest tak naprawdę zrozumiałe i że ludzie nawarstwiają się bez wiedzy i kontekstu.

„To duże rozczarowanie, ponieważ nie mówią o zwycięzcach… wszyscy mówią o memach Raygun, a nawet nie widzą jej w całości” – powiedział Samson Smith – członek grupy hiphopowej Justice Crew. Sieć 10.

Wielu ma jednak nadzieję, że może jeszcze pojawić się pozytywne światło.

„Może rzeczywiście poświęcić wystarczająco dużo uwagi, aby zdobyć zasoby” – stwierdziła Wepiha.

„Ostatecznie Australia ma najsłynniejszego olimpijczyka roku 2024 i to ona może uratować tutaj scenę”.