Według badaczy, którzy odkryli związek między napięciem w pracy a poważnymi zaburzeniami rytmu serca, stres w pracy może dosłownie Cię zabić.
Z badania opublikowanego w czasopiśmie Journal of the American Heart Association wynika, że u osób pracujących w pracy charakteryzującej się dużym stresem i niskim wynagrodzeniem ryzyko wystąpienia choroby zwanej migotaniem przedsionków jest o 97% zwiększone.
Naukowcy sprawdzili dokumentację medyczną dotyczącą prawie 6000 pracowników biurowych w Kanadzie.
Okazało się, że samo wysokie obciążenie pracą wiązało się z o 83% większym ryzykiem rozwoju chorób serca.
Poza tym brak nagrody za samą ciężką pracę, np. niską pensję lub niewielkie uznanie, wiązał się z ryzykiem większym o 44%.
Naukowcy odkryli, że samo wysokie obciążenie pracą wiązało się z o 83% większym ryzykiem rozwoju chorób serca
Migotanie przedsionków, znane również jako AFib lub AF, to poważny stan, który powoduje zakłócenia prawidłowego rytmu serca i nieleczony może prowadzić do potencjalnie śmiertelnej niewydolności serca. Może prowadzić do udaru mózgu lub innych powikłań sercowo-naczyniowych.
U ponad 1,5 miliona osób w Wielkiej Brytanii zdiagnozowano AF. Szacuje się jednak, że w Wielkiej Brytanii co najmniej kolejne 270 000 osób pozostaje niezdiagnozowanych i nieświadomych.
Przewiduje się, że do 2030 r. w USA ponad 12 milionów ludzi będzie miało AF.
Poprzednie badania powiązały duże obciążenie pracą oraz brak równowagi między wysiłkiem a nagrodą w pracy ze zwiększonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca.
To badanie jako pierwsze sprawdza niekorzystny wpływ stresu i niedoceniania pracy na migotanie przedsionków, powiedział starszy autor badania, Xavier Trudel, epidemiolog pracy i układu sercowo-naczyniowego oraz profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Laval w Quebec City w Quebecu w Kanadzie.
„Nasze badanie sugeruje, że czynniki stresogenne związane z pracą mogą być istotnymi czynnikami, które należy uwzględnić w strategiach zapobiegawczych” – stwierdziła dr Trudel.
„Rozpoznawanie psychospołecznych czynników stresogennych w pracy i eliminowanie ich jest wymagane w celu wspierania zdrowego środowiska pracy, które przynosi korzyści zarówno jednostkom, jak i organizacjom, w których pracują”.
Naukowcy zbadali wpływ stresu zawodowego, który odnosi się do środowiska pracy, w którym pracownicy stają przed wysokimi wymaganiami zawodowymi, takimi jak duże obciążenie pracą i napięte terminy, a także niska kontrola nad swoją pracą i niewielki wpływ na podejmowanie decyzji i sposób wykonywania zadań .
Kolejnym czynnikiem ocenianym w badaniu był brak równowagi między wysiłkiem a nagrodą. Dzieje się tak, gdy pracownicy wkładają znaczny wysiłek w swoją pracę, ale postrzegają nagrody, które otrzymują w zamian – takie jak wynagrodzenie, uznanie lub pewność zatrudnienia – jako niewystarczające lub nierówne ich wynikom.
Do analizy włączono ogółem 5926 pracowników – w tym równą liczbę mężczyzn i kobiet.
Ich średni wiek na początku badania w 1999 r. wynosił 45 lat, a na koniec w 2018 r. 65 lat.
W analizie zidentyfikowano 186 przypadków AF i w tej grupie 19% osób z AF zgłaszało duże obciążenie pracą; 25 procent stwierdziło, że dostrzega brak równowagi między wysiłkiem a nagrodą; a 10 procent stwierdziło, że doświadcza obu stresorów jednocześnie.
U ponad jednej trzeciej uczestników rozpoznano chorobę niedokrwienną serca lub niewydolność serca przed wystąpieniem AF.
Jednak naukowcy odkryli, że wprowadzenie elastycznych godzin pracy i organizowanie spotkań w celu omówienia codziennych wyzwań obniża poziom ciśnienia krwi.
„W przyszłych badaniach należy zbadać skuteczność interwencji w miejscu pracy w zmniejszaniu stresu psychospołecznego, które mogą również zmniejszać ryzyko AF” – stwierdziła dr Trudel.
„Nasz zespół badawczy przeprowadził wcześniej interwencję organizacyjną mającą na celu zmniejszenie stresu psychospołecznego w pracy, która, jak wykazano, skutecznie obniża poziom ciśnienia krwi.
„Przykładowe zmiany organizacyjne wprowadzone w trakcie interwencji obejmowały spowolnienie realizacji dużego projektu, aby zapobiec zwiększonemu obciążeniu pracą; wdrażanie elastycznych godzin pracy; oraz organizowanie spotkań menedżerów i pracowników w celu omówienia codziennych wyzwań”.
Ponieważ jednak wszyscy uczestnicy byli Kanadyjczykami i pracowali umysłowo, np. pracownicy biurowi, autorzy badania przyznali, że wyniki mogą nie dotyczyć innych typów pracowników lub pracowników w innych krajach.
