Pierwsza mapa roślinności Antarktydy ukazuje bitwę o zmieniający się krajobraz kontynentu

Maleńkie nasionko utknęło pomiędzy luźnym żwirem i grubym piaskiem. Wokół niego nie ma nic innego żywego. Widzi tylko ścianę lodu sięgającą 20 metrów w niebo. Jest zimno. Przetrwanie jest tu trudne. Zimą nawet w dzień jest ciemno. Latem słońce piecze ziemię twardą i suchą przez 24 godziny.

Nasiona pozostawili tu kilka lat temu turyści, którzy przybyli, aby zobaczyć cuda ostatniej dzikiej przyrody na planecie Ziemia: Antarktydy.

Życie się zmienia. Wyższe temperatury topią lodowce, a roztopiona woda umożliwia nasionom rozpoczęcie wzrostu. Antarktyda jest dotknięta jedną z najszybszych zmian klimatycznych na świecie. Topniejący lód może przyczynić się do ok Poziom morza podniósł się o 5 metrów. Tam, gdzie lód znika, pozostawia po sobie jałową ziemię. Pod koniec tego stulecia A ziemia warta małego kraju może pojawić się spod lodu.

Nowy ląd na Antarktydzie jest kolonizowany przez organizmy pionierskie. Jako pierwsze pojawiają się algi i cyjanobakterie – maleńkie organizmy, które są na tyle małe, że mieszczą się między ziarnami piasku. Tutaj, osłonięte przed palącymi promieniami słońca, algi żyją i umierają, jak zwykle powoli sklejając cząsteczki piasku, tworząc powierzchnię, na której mogą rozwijać się inne organizmy.

Za nimi podążają porosty i mchy. Mają zaledwie kilka centymetrów wzrostu, ale w porównaniu z innymi organizmami żywymi na wybrzeżach Antarktydy wyglądają jak olbrzymy. Gdy porosty i mchy zadomowią się, mogą pojawić się nawet większe organizmy, a ostatecznie rośliny zadomowią się. Ich nasiona, jeśli utkną w miękkiej i wilgotnej omszałej poduszce, rozmnażają się i rosną.

Tylko dwa gatunki roślin występują naturalnie na Antarktydzie. Obydwa rozprzestrzeniają swoje nasiona za pomocą wiatru. To czyni je niezależnymi od zwierząt i owadów, które nie są potrzebne do przenoszenia pyłku lub nasion na inny kwiat lub świeży skrawek gleby. Wiatr je tam po prostu wieje. Wszystko, czego potrzebują te rośliny, to kawałek mchu lub porostu, którego mogą się trzymać, aby nie zostały zdmuchnięte na zimną pustynię pełną śniegu i lodu.

Jednak ta naturalna sekwencja zakładania roślin została przerwana, ponieważ zmiany klimatyczne i warunki stają się bardziej nadające się do zamieszkania. Występuje ponad 100 gatunków roślin najechał Antarktydę już. Nowicjusze mają się dobrze. Na przykład szybko rozwijający się oportunista Poa rocznetrawa trawnikowa, szybko rozprzestrzeniła się na Wyspach Subarktycznych od Georgii Południowej po Wyspę Livingston i obecnie kieruje się na południe na Półwysep Antarktyczny.

Naukowcy zastanawiają się, jak duży jest w tym potencjał nowe gatunki roślin rozwijać się na glebach Antarktyki. Jak będzie wyglądać Antarktyda za 100 lat? Czy może być tak zielono jak krajobrazy tundry, które znamy z Arktyki?

Nowa mapa

Należę do grupy naukowców, którzy właśnie połączyli dane satelitarne z pomiarami terenowymi, aby uzyskać pierwsza mapa zielonej roślinności na całym kontynencie antarktycznym.

Wykryliśmy łącznie 44,2 km² roślinności, występującej głównie na Półwyspie Antarktycznym i na sąsiednich wyspach przybrzeżnych. Ten obszar roślinności stanowi zaledwie 0,12% całkowitego obszaru wolnego od lodu Antarktydy, co podkreśla, że ​​Antarktyda pozostaje zamarzniętym kontynentem zdominowanym przez śnieg i lód. Na razie.

Jest to dziewicze środowisko Antarktyki warto chronić dla własnego dobra, ale służy także ludzkości. Klimat i pogoda na całym świecie wynikają z ogromnych, dużych mas lodu na kontynencie antarktycznym. Ich zniknięcie zmieniłoby naszą planetę, jaką znamy.

Moja koleżanka Charlotte Walshaw z Uniwersytetu w Edynburgu była głównym naukowcem niedawnych badań mapujących roślinność na Antarktydzie. Zwraca uwagę, że nowe mapy dostarczają kluczowych informacji na skalę nieosiągalną w przeszłości. „Możemy używać tych map” – powiedziała mi – „aby bardzo uważnie obserwować wszelkie zmiany na dużą skalę w wzorcach rozmieszczenia roślinności”.

Roślinność na Antarktydzie napotyka najcięższe warunki życia na planecie. Mogą się tam rozwijać tylko najbardziej odporne organizmy, a nie wiemy jeszcze, jaka będzie ich przyszłość w związku ze zmianami klimatycznymi. Teraz, gdy wiemy, gdzie szukać tych roślin, możemy zapewnić dokładniejsze środki ochrony, aby zabezpieczyć ich przyszłość.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.