Ponad 300 000 pacjentów z rujnującym życie nietrzymaniem moczu otrzyma przełomowy lek, który znacząco zwiększy zdolność „trzymania się”.
Tabletka do codziennego stosowania o nazwie vibegron działa poprzez rozluźnienie mięśni pęcherza, co pozwala mu przechowywać większą ilość moczu.
W nowych wytycznych opublikowanych dzisiaj przez organ regulacyjny Służby Zdrowia lek ten był zalecany osobom dorosłym cierpiącym na pęcherz nadreaktywny (OAB).
Około 330 000 osób w Anglii będzie uprawnionych do bezpłatnego leczenia w ramach NHS.
Zespół OAB powoduje nagłe parcie na mocz, które może być trudne do kontrolowania i może prowadzić do zabrudzeń.
Miliony Brytyjczyków cierpiących na zespół pęcherza nadreaktywnego (OAB) mogłoby skorzystać z nowej pigułki do codziennego stosowania, która została zatwierdzona przez brytyjskich urzędników ds. zdrowia (zdjęcie stockowe)
Urzędnicy Agencji Regulacji Leków i Produktów Opieki Zdrowotnej (MHRA) wydali dopuszczenie leku vibegron, sprzedawanego pod marką Obgemsa w UE i Gemtesa w USA, do stosowania u brytyjskich pacjentów z zespołem nadreaktywnego pęcherza moczowego
Objawy mogą obejmować nagłą potrzebę opróżnienia pęcherza, częstsze oddawanie moczu i nietrzymanie moczu.
Schorzenie to występuje stosunkowo często wśród osób starszych, ale może być również spowodowane urazem brzucha, infekcją, uszkodzeniem nerwów, przyjmowaniem leków i niektórymi płynami.
Uważa się, że około 17 procent dorosłych, czyli około pięć milionów, cierpi w pewnym stopniu na OAB, chociaż wibegron będzie stosowany w cięższych przypadkach, które nie reagują na inne metody leczenia.
Lek w postaci tabletek stosowany raz dziennie rozluźnia mięśnie pęcherza, zmniejszając w ten sposób nagłą potrzebę oddania moczu.
Poprzednie metody leczenia OAB były znane jako leki przeciwmuskarynowe, których działanie polega na blokowaniu szlaków sygnałowych w układzie nerwowym.
Leki mogą powodować działania niepożądane, w tym skrajną suchość w ustach, ból gardła i kołatanie serca, co oznacza, że niektórzy pacjenci nie są w stanie kontynuować ich przyjmowania.
Na początku lata urzędnicy z Agencji Regulacyjnej ds. Leków i Produktów Opieki Zdrowotnej (MHRA) zatwierdzili vibegron, sprzedawany pod marką Obgemsa w UE i Gemtesa w USA, do stosowania u pacjentów z OAB w Wielkiej Brytanii.
Oparli tę zgodę na dowodach z badania klinicznego, w którym 1500 pacjentów z OAB przyjmowało lek przez 12 tygodni.
Jedna trzecia grupy otrzymała lek, a pozostałe dwie trzecie otrzymało placebo lub nic.
Wyniki wykazały, że osoby przyjmujące wibegron zmniejszyły ogólną ilość oddanego moczu, a także zmniejszyły liczbę „epizodów parcia”.
Vibegron nie działa leczniczo, ale raczej łagodzi objawy, co oznacza, że pacjenci będą musieli zażywać go w sposób ciągły, aby cieszyć się jego działaniem.
Najczęstsze działania niepożądane wibegronu obejmują biegunkę, zaparcia, nudności i infekcje dróg moczowych oraz zatrzymanie moczu, gdy pęcherz nie jest całkowicie opróżniony po oddaniu moczu.
Urzędnicy MHRA oświadczyli, że zgodnie ze standardem w przypadku każdego leku, który zatwierdzą, będą w dalszym ciągu stale kontrolować jego bezpieczeństwo i skuteczność.
OAB występuje wtedy, gdy ludzie często odczuwają nagłą i niekontrolowaną potrzebę oddania moczu, która może doprowadzić ich do zabrudzeń i zdominować ich życie
Uważa się, że kobiety i osoby starsze są ogólnie bardziej narażone na OAB, częściowo ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia problemów, które mogą je wywołać.
U osób cierpiących na OAB może również rozwinąć się OAB w ramach „wyuczonego” nawyku, który powstał w momencie, gdy wystąpił u nich stan, który go wywołał, co oznacza, że objawy mogą nadal występować po latach.
Picie płynów, które mogą podrażniać pęcherz, takie jak kawa, herbata, cola i alkohol, a także palenie, może zaostrzyć objawy OAB.
Osoby cierpiące na OAB mogą stać się izolowane społecznie i wycofane ze względu na obawę przed „wyciekiem”, a także zdenerwować się przed opuszczeniem domu, w którym mają łatwy dostęp do toalety.
Nawet ci, którzy sobie z tym poradzą, mogą również cierpieć na problemy, takie jak zaburzenia snu spowodowane wielokrotnym wstawaniem w nocy w celu oddania moczu.
Diagnoza pacjentów z OAB polega na śledzeniu częstotliwości oddawania moczu, a następnie wykonaniu serii testów w celu ustalenia potencjalnej przyczyny.
Obecne opcje leczenia NHS obejmują „trening” pęcherza w celu jego rozciągnięcia, co pomaga w zatrzymaniu większej ilości moczu, oraz leki rozluźniające mięśnie narządu, podobne do wibegronu.
Niektórym pacjentom, którzy nie reagują na żaden lek lub cierpią na nieznośne skutki uboczne, można zaproponować zastrzyk z botoksu (toksyny botulinowej) w celu paraliżu mięśni pęcherza.
Podobnie jak Botox jest używany kosmetycznie do paraliżu mięśni twarzy w celu zatrzymania zmarszczek, mechanizm ten rozluźnia mięśnie pęcherza, pomagając mu zatrzymać więcej moczu.
NHS twierdzi, że to leczenie jest skuteczne u 85 procent poddawanych mu pacjentów.
Jednak eksperci ostrzegali już wcześniej wiele osób z OAB, zwłaszcza starszych, że albo nie szukają pomocy ze wstydu, albo błędnie uważają nietrzymanie moczu za naturalną konsekwencję starzenia się.
