Naukowiec wykorzystuje najnowocześniejszą technologię, aby chronić wrażliwe lasy Madagaskaru

W nowym badaniu opublikowany dzisiaj w dzienniku Rośliny, ludzie, planetanaukowiec Jenny Williams z Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew, podkreśla, jak wykorzystanie dronów może pomóc w ograniczeniu utraty różnorodnych biologicznie lasów Madagaskaru w wyniku nielegalnego wylesiania.

Badanie, które skupiało się na wilgotnym lesie Ambohimahamasina w południowo-wschodniej części wyspy, opiera się na serii 19 badań dronami w ultrawysokiej rozdzielczości przeprowadzonych przez autora badania, starszego analityka przestrzennego Williamsa.

Uzyskane w ten sposób dane i mapy bazowe 3D doprowadziły do ​​stworzenia skutecznego systemu ostrzegania i pomogą innym naukowcom, agencjom rządowym i społecznościom lokalnym wdrożyć politykę gospodarki leśnej, która nie tylko ochroni zasoby naturalne Madagaskaru, ale pomoże ułatwić natychmiastowe reagowanie w terenie do wylesiania.

Madagaskar jest powszechnie uważany za wyjątkową różnorodność biologiczną, która ewoluowała przez 80 milionów lat w niemal całkowitej izolacji. Ponad 80% wszystkich roślin i 90% wszystkich zwierząt występujących na wyspie to gatunki endemiczne, co oznacza, że ​​nie występują one nigdzie indziej na świecie. Madagaskar jest jednak także jednym z najbiedniejszych krajów świata, a presja wynikająca z ubóstwa i konieczności zapewnienia środków do życia coraz bardziej obciąża różnorodność biologiczną wyspy.

Las Ambohimahamasina jest częścią Rezerwatu Zasobów Naturalnych Korytarza Leśnego Ambositra-Vondrozo (COFAV), bogatego w różnorodność biologiczną korytarza reprezentującego jeden z ostatnich zachowanych nienaruszonych lasów Madagaskaru. Jednak ona również boryka się z presją wylesiania.

Przez wiele lat wilgotne lasy Madagaskaru były celem nielegalnego wylesiania, napędzanego ogromnym popytem na drewno opałowe i węgiel drzewny. Inne niepowodzenia systemowe, takie jak złe zarządzanie, korupcja i słabe egzekwowanie prawa, przyczyniły się do niszczenia lasów na różnych wyznaczonych obszarach chronionych, w tym w Ambohimahamasinie.

Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób i gdzie wycinane są chronione lasy, Williams, starszy analityk przestrzenny w RBG Kew, przez ostatnie dziewięć lat latał dronami nad Madagaskarem. Wraz z kolegami z Centrum Ochrony Madagaskaru w Kew (KMCC) badała, w jaki sposób potrzeby lokalnych społeczności napędzają nielegalne zalesianie i rolnictwo metodą cięcia i wypalania.

Williams, starszy analityk przestrzenny w RBG Kew, mówi: „Większość ludności wiejskiej na Madagaskarze żyje na własne potrzeby, a jedynym źródłem paliwa jest węgiel drzewny. W rezultacie lokalne lasy znajdują się pod ogromną presją, aby zaopatrzyć wszystkie zasobów, aby społeczności mogły przetrwać.

„W tej chwili nie jest to zrównoważone, dlatego jeśli chcemy chronić te piękne i wyjątkowe ekosystemy, należy opracować alternatywne źródła utrzymania. Należy zachować doskonałą równowagę między ochroną lasów Madagaskaru a ochroną dobrostanu i źródeł utrzymania jego mieszkańców i to ma kluczowe znaczenie dla pracy, którą Kew wykonuje tutaj od lat 80.”.

W sumie Jenny wylatała 485 minut podczas 19 lotów swoim dronem sensFly eBee Plus w ciągu czterech dni w maju 2019 r. W przeciwieństwie do konwencjonalnych dronów typu quadcopter, które są łatwo dostępne publicznie, eBee jest dronem ze stałopłatem, co oznacza, że ​​wygląda i działa jak samolot z pojedynczym napędzanym wirnikiem generującym siłę nośną. Za pomocą tego zestawu Jenny wykonała ponad 2400 zdjęć na obszarze sąsiadującego lasu o powierzchni 27 kilometrów kwadratowych.

Niestety, badania wykazały wiele stanowisk nielegalnego pozyskiwania drewna na obszarze chronionym, a także wycinki lasu na cele rolnicze. Dwie największe polany miały powierzchnię 412 i 86 ha i znajdowały się w pobliżu okolicznych gmin.

Aby rozwiązać ten problem, naukowcy nawiązali współpracę z organizacją pozarządową Ny Tanintsika, dostarczając im przetworzone mapy z dronów o ultrawysokiej rozdzielczości, aby wspomóc rozwój i zastosowanie naziemne systemu wczesnego ostrzegania o wylesianiu działającego niemal w czasie zbliżonym do rzeczywistego.

System ostrzegania ostrzega załogę naziemną o możliwych przypadkach nielegalnego wylesiania, zachęcając ją do udania się w teren w celu sprawdzenia alarmu. Naukowcy mają nadzieję, że współpracując bezpośrednio z dotkniętymi społecznościami, pomoże to zapobiec przypadkom wylesiania w przyszłości.

Williams mówi: „Ściśle współpracujemy z wieloma lokalnymi społecznościami, aby pomóc im chronić lasy, jednocześnie rozwijając alternatywne źródła pożywienia i źródeł utrzymania. Inwestowanie w te społeczności jest kluczem do powodzenia każdego programu ochrony lub odtwarzania i obecnie wdrażamy to podejście w suchych lasach wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w Parku Narodowym Ankarafantsika.”

Ochrona lasów Madagaskaru nie polega tylko na powstrzymaniu wylesiania, ale także na przywróceniu odporności krajobrazu i zależnych od niego społeczności. Aby osiągnąć ten cel, naukowcy z Kew wyznaczyli priorytety: znalezienie odpowiednich drzew do zasadzenia, sadzenie drzew we właściwym miejscu, sadzenie drzew we właściwym czasie, używanie odpowiedniego paliwa w celu wspierania dobrobytu społeczności oraz używanie odpowiednich narzędzi do monitorowania ekosystem.