Lekarze ujawniają problemy zdrowotne izraelskich zakładników wziętych przez Hamas

Lekarze, którzy leczyli uwolnionych izraelskich zakładników schwytanych w październiku przez grupę Hamas, ujawnili stan ich zdrowia po powrocie.

Z nowego badania wynika, że ​​dwudziestu sześciu zakładników przewieziono do izraelskiego szpitala, gdzie stwierdzono, że wielu z nich było niedożywionych, gdyż przetrwało na diecie składającej się głównie z białego chleba.

Badania krwi wykazały również, że w ciągu 50 dni niewoli były narażone na szereg chorób, w tym tyfus i gorączkę plamistą.

Wielu z nich cierpiało także na wszy głowowe z powodu złych warunków higienicznych, w tym braku bieżącej wody. Inni mieli rany od odłamków, które nie były leczone tak długo, że nie można było usunąć ich chirurgicznie.

Lekarze zauważyli także poważny uraz psychiczny, szczególnie u małych dzieci, które zostały wyrwane z domów lub zmuszone do oglądania morderstw bliskich.

Lekarze z Schneider-Children’s Medical Center w Izraelu nazwali tę sytuację „okropną sytuacją”, przyznając, że prawdziwe traumatyczne żniwo wojny i niewoli będzie ujawniać się przez wiele lat.

Pediatrzy, gastroenterolodzy, psychiatrzy i lekarze medycyny ratunkowej rozpoczęli leczenie 26 kobiet i dzieci po ich zwolnieniu w ramach tymczasowego zawieszenia broni ogłoszonego w zeszłym roku w listopadzie i grudniu.

Po przybyciu do szpitala ich parametry życiowe były w normie, jednak dalsze badanie ujawniło szereg problemów odzwierciedlających warunki, w jakich zmuszeni byli żyć.

Lekarze stwierdzili: „Wysoki odsetek epizodów biegunki w naszej kohorcie można wytłumaczyć złymi warunkami sanitarnymi, zatłoczeniem i brakiem bieżącej wody w niewoli.

„Obserwacja, że ​​niektórzy bezobjawowi pacjenci mieli dodatnie wyniki testów PCR w kale na obecność kilku patogenów, również potwierdza zły stan higieny. Co więcej, niezwykle dotkliwa inwazja wszy głowowych w naszej kohorcie uwydatnia również złe warunki higieniczne, w jakich przetrzymywano zakładników”.

Sześć z 26 osób zabranych do szpitala miało wszy, które wymagały wielu zabiegów i strzyżenia, aby je wyeliminować.

Osiem osób – trzy kobiety i pięcioro dzieci – miało rany odłamkowe kończyn, klatki piersiowej i miednicy.

Eksperci zajmujący się ich obrażeniami zdecydowali, że ze względu na tak długi czas od ich obrażeń, operacja usunięcia odłamków nie będzie zalecana.

Po 50 dniach niewoli ciało zaczęło się regenerować wokół gruzów, a usunięcie go mogło zakłócić zdrową tkankę i proces gojenia.

Co więcej, 15 z 26 zakładników wykazało znaczną utratę wagi i stwierdziło, że podczas niewoli spożywało niezwykle ograniczone pożywienie: „Dieta opierała się na ryżu i białym chlebie, zawierała składniki niskiej jakości oraz minimalne spożycie warzyw, białka i tłuszczu lub żadne”.

W ciągu tych 50 dni siedem dorosłych kobiet w wieku od 34 do 78 lat straciło od 7,5 do 14 procent masy ciała.

Zabrano dziewiętnaścioro dzieci w wieku od dwóch do 18 lat. Ośmiu z nich straciło od pięciu do 11 procent masy ciała.

Lekarze, których raport został opublikowany w czasopiśmie Acta Pediatricadodało, że dzieci przebywające w niewoli z rodzinami wykazały minimalną utratę wagi.

Sześciu pacjentów, w tym pięcioro dzieci, w chwili przybycia do szpitala było pokrytych ukąszeniami owadów, a jedno dziecko miało infekcję skóry.

U innych dzieci objawy astmy nasiliły się w niewoli, gdy miały jedynie sporadyczny dostęp do inhalatora.

Trzy osoby również cierpiały na rozległy ból mięśni, a późniejsze badania wykazały podwyższony poziom enzymu, który wskazywał na uszkodzenie mięśni, choć lekarze nie opisali tego szczegółowo.

Inny pacjent odniósł ranę postrzałową w podbrzusze, chociaż narządy jamy brzusznej nie uległy trwałym uszkodzeniom. Powstałą infekcję leczono w niewoli lekami miejscowymi.

W większości przypadków nie można było określić rozmiaru traumy psychicznej zakładników, choć u małych dzieci miały miejsce pewne zachowania związane z traumatycznymi doświadczeniami.

Dzieci poniżej siódmego roku życia „wykazywały uległy wzorzec zachowania”, zwykle objawiający się obniżoną postawą, unikaniem kontaktu wzrokowego i mówieniem cichym głosem.

Wyglądało na to, że trójka małych dzieci zostawiła jedzenie na później.

Jedna z pacjentek, małe dziecko, które zostało oddzielone od rodziny i przetrzymywane w izolacji przez 10 dni, podczas pobytu na naszym oddziale wykazywała zdarzenia polegające na niesprowokowanym płaczu. ’

Lekarze dodali: „U jednej kobiety, u której wcześniej zdiagnozowano łagodne zaburzenie lękowe, wystąpiło zaostrzenie w czasie niewoli i zgłosiła, że ​​w niewoli była leczona krótko działającą benzodiazepiną.

„Inna dorosła kobieta wyraziła uczucia sugerujące syndrom sztokholmski”.

Urzędnicy amerykańscy szacują mniej niż połowa z pozostałych 115 zakładników w Gazie przeżyło jak dotąd walki, przy czym zarówno Izrael, jak i Hamas utrudniały osiągnięcie porozumienia w sprawie ich uwolnienia.

Lekarze najwyraźniej zrozumieli, że prawdopodobnie staną w obliczu kolejnego napływu zakładników wymagających opieki medycznej, jeśli i kiedy pozostali zakładnicy zostaną zwolnieni.

Stwierdzili: „Wnioski uzyskane w tym raporcie mogą potencjalnie pomóc w innych scenariuszach dotyczących osób powracających z niewoli, takich jak porwanie i powiązane okoliczności”.