Badania wykazały, że łowienie ryb zakłóca zachowanie godowe granika kwadratowego

Populacje granika kwadratowego stoją przed niepewną przyszłością, ponieważ nowe badania pokazują, że połowy ukierunkowane na miejsca tarła powodują wielokrotne płoszenie samców z ich terytoriów podczas krótkich spotkań godowych.

Uciekając w poszukiwaniu bezpieczeństwa, ludzie tracą cenny czas na przyłapanie oczu samic ryb i zabieganie o nie.

Badanie prowadzone pod kierunkiem naukowców z Uniwersytetu w Lancaster i opublikowane dzisiaj w: Listy z biologiipokazuje, że skutki połowów ukierunkowanych na miejsca tarła granika kwadratowego wykraczają poza złowione ryby, powodując powszechne zmiany w zachowaniu ryb pozostawionych.

Zmiany te wpływają na zdolność ryb do reprodukcji. W przypadku zakłócenia krycia może urodzić się mniej potomstwa, co może mieć potencjalne długoterminowe konsekwencje dla przetrwania populacji.

Granik kwadratowy zbiera się w bardzo specyficznych miejscach tarła na kilka dni, tylko kilka razy w roku – podczas nowiu i pełni księżyca od grudnia do marca.

Samce grouperów przybywają do miejsc skupisk na kilka dni przed nowiem lub pełnią księżyca i ustanawiają terytoria godowe, aby przyciągnąć samice, których normalnie energicznie broniłyby przed rywalami. Samice przybywają na dzień przed nowiem, a ryby będą próbowały łączyć się w pary i składać tarło w synchronizacji z cyklami księżyca, zanim samice odejdą.

Spotkania w miejscach tarła mogą być dla tych populacji jedyną szansą na rozmnażanie się. Jednak rybołówstwo – zwłaszcza te, które łowią metodą łowiectwa podwodnego i łowienia na haczyki, co wiąże się z nurkowaniem swobodnym – zaczęło intensywnie namierzać i wykorzystywać niektóre z tych skupisk, aby zagwarantować połowy w czasie, gdy ryby są rozproszone.

Indyjski archipelag Lakshadweep, położony na północ od Malediwów, ograniczył dostęp, aby chronić kulturę swoich mieszkańców i ekologię. Jednakże otwarcie nowych rynków rybnych spowodowało gwałtowny wzrost połowów w niektórych miejscach tarła grouperów na całym archipelagu w ciągu ostatnich pięciu lat.

Gęstość skupisk w badanych łowiskach spadła o 70% w ciągu dziesięciu lat, ponieważ łowiska skupiają się na granikach przez cały rok.

Naukowcy zajmujący się morzem prowadzący badania badali niektóre z tych miejsc ponad dziesięć lat temu i po raz pierwszy zauważyli zmianę w zachowaniu ryb, próbując odtworzyć aspekty swoich wcześniejszych badań.

„Odkryliśmy, że nie mogliśmy tak łatwo filmować ani badać ryb w miejscach skupisk, jak to było w przeszłości” – powiedziała dr Rucha Karkarey z Uniwersytetu w Lancaster i główna autorka badania. „Nie mogliśmy się do nich zbliżyć; odpływały, jakbyśmy byli drapieżnikami. Było dla nas oczywiste, że istnieje różnica w ich zachowaniu i zdaliśmy sobie sprawę, że najważniejsza rzecz, która zmieniła się w ciągu dziesięciu lat od naszego poprzedniego badanie było początkiem połowów w tym miejscu.”

Naukowcy porównali zachowanie samców granika kwadratowego w łowionych i nieodławianych miejscach tarła, a także porównali je z danymi zebranymi z wcześniejszych badań miejsc tarła.

Przeanalizowali reakcje ryb na strach, symulując zagrożenie. Nurkowie pływali poziomo w stronę odbywających tarło grouperów, aby sprawdzić, jak blisko mogą zbliżyć się do ryby, zanim ucieknie, a także czas spędzony na obronie terytorium i zalotach przy braku bezpośredniego zagrożenia.

Chociaż samce, które współpracowały już z samicami na łowiskach, podejmowały większe ryzyko (ze względu na potencjalne złapanie przez rybaków) podczas zalotów, uciekając później i wracając wcześniej, badanie wykazało, że samotne samce na łowiskach dwukrotnie częściej uciekały i brały dwie i pół razy dłuższy powrót na terytoria niż łowienie w miejscach nieodłowionych.

Mniej niż połowa samotnych samców powróciła na swoje terytoria w miejscach połowów, podczas gdy dwie trzecie niesparowanych samców w miejscach, w których nie doszło do połowów, wróciło na swoje terytoria.

Wczesna ucieczka może zapewnić osobnikom przeżycie, ale zbyt wczesna może oznaczać utratę możliwości krycia.

Graniki kwadratowe to gatunek długowieczny, żyjący do 12 lat, dlatego naukowcy uważają, że zmiana zachowania może wynikać z łowienia ryb przez osobniki.

„Nasze odkrycia sugerują, że stres wywołany łowieniem sprawia, że ​​ryby są bardziej nerwowe i bardziej czujne” – stwierdził dr Karkarey. „To z kolei ogranicza możliwości samotnych samców grouperów na znalezienie partnera i rozmnażanie się, ponieważ wykazują większą czujność i uciekają, narażając obronę terytorialną. Oznacza to również, że samce w parach, które są sprawniejsze i skuteczniej się rozmnażają, są najlepszymi poławianych, co może mieć konsekwencje dla kondycji tej populacji w przyszłości.

„Jeśli zdarzenie agregacji tarła trwa tylko przez krótki okres czasu, liczy się każda godzina”.

Naukowcy odkryli również, że samce graników na łowiskach również spędzały znacznie mniej czasu i energii na agresywnej obronie terytoriów przed rywalami.

Ryby w łowiskach agresywnie handlowały, broniąc swoich terytoriów przed ucieczką. Samce spędzały prawie 10 razy dłużej na agresywnym zachowaniu w miejscach, gdzie nie były łowione ryby, niż ich odpowiedniki w miejscach, gdzie nie było połowów.

Naukowcy uważają, że może to być spowodowane wieloma czynnikami, w tym mniejszą wybrednością samic w sytuacjach wysokiego ryzyka (w przypadku połowów) lub usuwaniem odważniejszych ryb z populacji w wyniku złapania ich przez rybaków, chociaż nie badano tego.

„Osłabienie agresji może mieć znaczące implikacje ewolucyjne w skupiskach kojarzących się w pary, w szczególności poprzez złagodzenie doboru płciowego, co może mieć wpływ na wybór partnera, przystosowanie populacji i długoterminową odporność” – stwierdziła współautorka dr Sally Keith z Uniwersytetu w Lancaster.

Dr Idrees Babu z Wydziału Nauki i Technologii UT Lakshadweep powiedziała: „To badanie jest pierwszym tego rodzaju badaniem przeprowadzonym na tych wyspach rafowych na atolu, a odkrycia mogą odegrać ważną rolę w zarządzaniu zasobami rybnymi w tym archipelagu”.

Wyniki szczegółowo opisano w artykule „Czy zachowania podatne na ryzyko zagrażają reprodukcji i zwiększają podatność skupisk ryb narażonych na połowy?”

Autorami artykułu są dr Rucha Karkarey, dr Lisa Bostrom Einarsson, dr Sally Keith i profesor Nicholas Graham z Uniwersytetu w Lancaster oraz lokalni współpracownicy terenowi i współpracownicy Ibrahim MK z Mukkrikakuddi House, UT Lakshadweep; Mohammed Nowshad i Abdul Riyas z Fundacji Badań i Edukacji Ekologicznej, UT Lakshadweep; oraz dr Idrees Babu z Wydziału Nauki i Technologii UT Lakshadweep.