Richardson był ostatnim Brytyjczykiem występującym w boksie i gdyby przegrał, drużyna po raz pierwszy od 1996 roku opuściłaby igrzyska olimpijskie bez medalu.
Był także ostatnim z kwintetu bokserskiego Team GB, który zakwalifikował się do Paryża i nie było łez, gdy zapewnił sobie miejsce na finałowych zawodach kwalifikacyjnych w maju.
Richardson początkowo zajął się boksem tylko po to, aby nabrać formy do gry w piłkę nożną, ale teraz ma gwarantowany medal olimpijski po tym, jak musiał zrzucić wagę po usunięciu preferowanej przez niego kategorii z programu olimpijskiego.
Niewiele brakowało, aby zakwalifikował się do Igrzysk w Tokio i prawie zrezygnował ze swoich olimpijskich marzeń, gdy kontuzje wykluczyły go z ringu na rok.
„W tej chwili realizuję swoje marzenie” – dodał Richardson. „Ostatnie dwa tygodnie to są moje marzenia.
„Przynależę tutaj.
„W przeszłości wątpiący twierdzili inaczej, ale na największej scenie świata udowodniłem im, że się mylą. To na zawsze zapisze się w podręcznikach historii”.
Gdy obaj mężczyźni walczyli o zadanie krytycznego ciosu, sędzia udzielił licznych ostrzeżeń za używanie łokci i uderzanie w tył głowy, szczególnie w stronę przeciwnika Richardsona.
Pod koniec słychać było gwizdy ze strony kibiców wspierających Jordana, ale to Richardson zrobi postęp – ku wielkiej uldze brytyjskiej drużynie. Jest jedynym brytyjskim bokserem, który wygrał walkę w Paryżu.
