Trzy lata temu McClenaghan popełnił błąd w finale, zajmując siódme miejsce, ale od tego czasu prawie nie pomylił się w grze na bezlitosnym sprzęcie, w którym kluczowa jest siła, koordynacja i kontrola.
„Wiedziałem, że to możliwe. Wiedziałem, że jest to również możliwe w Tokio, ale tak się nie stało” – powiedział.
„To był powrót, którego potrzebowałem i który się wydarzył”.
Jest dwukrotnym mistrzem świata koni z łękami, trzykrotnym złotym medalistą Europy i zwycięzcą Igrzysk Wspólnoty Narodów.
Teraz skompletował swój najlepszy zestaw medalowy – swego rodzaju gimnastyczny „Wielki Szlem” – olimpijskim złotem.
Przed tymi igrzyskami minęło 36 lat, odkąd sportowiec z Irlandii Północnej zdobył złoty medal.
Jednak po zwycięstwach Daniela Wiffena i Jacka McMillana w pływaniu oraz zwycięstwie Hannah Scott w drużynie wioślarskiej Wielkiej Brytanii, igrzyska olimpijskie są obecnie cztery na jednym.
Mając ten medal ledwie na szyi, McClenaghan już planował, jak przygotować się do następnego.
„Zawsze jest miejsce na ulepszenia. Chcę teraz wrócić na siłownię i popracować nad ulepszeniami, ale prawdopodobnie mój trener mi na to nie pozwoli” – powiedział.
„W porządku. Myślę, że w tej sytuacji ma rację. Musimy świętować nasz tytuł olimpijski”.
