Różnice w rozwoju płci (DSD) stały się głównym punktem kontrowersji na tegorocznych Igrzyskach Olimpijskich po tym, jak „biologiczny mężczyzna” algierski bokser Imane Khelif pokonał przeciwniczkę w zawodach boksu kobiet.
Khelif została wyrzucona z poprzedniego turnieju kobiet po tym, jak nie przeszła „oceny płci”, ale kontrowersyjnie dostała zielone światło na udział w tegorocznych igrzyskach.
W starciu z Włoszką Angelą Carini Khelif odniósł zwycięstwo po zaledwie dwóch ciosach, a jej przeciwniczka krzyknęła „to niesprawiedliwe”, po czym mecz został przerwany.
Khelif nie wypowiedziała się jeszcze na ten temat, ale pojawiają się spekulacje, że cierpi na ZRP – rzadką chorobę, która dotyka jedynie od 0,05 do 1 procent populacji.
Nazywane także stanami „interseksualnymi”, DSD może skutkować tym, że na zewnątrz osoby płci żeńskiej będą miały męskie chromosomy lub anatomię.
Włoszka zataczała się przed dośrodkowaniem z Algierii Imane Khelif (na czerwono), która została wcześniej wykluczona z mistrzostw świata za bycie „biologicznie mężczyzną”
Khelif i Carini zmierzyli się dziś rano w kontrowersyjnej walce olimpijskiej w wadze półśredniej
DSD to ogólny termin określający ponad 40 indywidualnych schorzeń rozwijających się w macicy.
Na przykład osoba może urodzić się z żeńskimi narządami płciowymi, ale mieć kombinację chromosomów XY typową dla mężczyzn, a także wewnętrzne ukryte jądra.
Mogą dawać ludziom niezwykłe kombinacje chromosomów i narządów rozrodczych, co w kontekście sportu może zwiększyć ich wydajność.
Na przykład sportowiec może urodzić się z kobiecą anatomią, ale cierpieć na ZRP, które zwiększa jej poziom testosteronu, hormonu niezbędnego do budowania mięśni i siły.
Chociaż wiele DSD wykrywa się już po urodzeniu, niektóre wychodzą na jaw dopiero w okresie dojrzewania lub w wyniku operacji medycznych, testów, a nawet sekcji zwłok.
W niektórych przypadkach sportowcy dowiedzieli się, że mają DSD dopiero podczas badań lekarskich przed zawodami, co doprowadziło do dyskwalifikacji i porzucenia marzeń o reprezentowaniu swojego kraju.
Jednym z najbardziej znanych przykładów DSD w sporcie jest przypadek południowoafrykańskiej biegaczki Caster Semenyi.
Semenya, złota medalistka olimpijska, cierpi na DSD zwane niedoborem 5-alfa-reduktazy, co oznacza, że ma męskie chromosomy XY i wytwarza wyższy poziom testosteronu niż normalnie u kobiet.
To DSD może wystąpić u osób z żeńską anatomią rozrodczą i narządami płciowymi, jak w przypadku Semenyi.
Wcześniej szczegółowo opisała, że ma męskie, ale wewnętrzne, jądra i nie ma macicy, ale ma pochwę.
Semenya, która w latach 2009–2019 dominowała w biegach kobiecych, w tym samym czasie, co reszta świata, dowiedziała się, że cierpi na ZRP.
Kontrowersje zmuszały ją do zażywania narkotyków, takich jak pigułka antykoncepcyjna, aby obniżyć poziom testosteronu, aby dostosować się do nowych zasad ograniczających poziom tego hormonu podczas kobiecych wydarzeń.
Semenya opowiadała wcześniej, jak wywołało to u niej „ataki paniki”, silny stres i „codziennie chciała wymiotować”.
Temat jej DSD oraz to, czy była dyskryminowana przez organizacje sportowe, były przedmiotem długotrwałej batalii prawnej.
I nie jest jedyną sportsmenką, którą porwała burza.
Inne biegaczki Francine Niyonsaba z Burundi, Margaret Nyairera Wambui z Kenii oraz Christine Mboma i Beatrice Masilingi z Namibii również zostały wykluczone z udziału w zawodach ze względu na DSD.
Zasady dotyczące limitów testosteronu zostały już wcześniej wyostrzone przez bardzo publiczną i słynną sprawę Caster Semenyi
Chociaż większość osób z ZRP prowadzi całkowicie normalne i zdrowe życie, niektóre schorzenia mogą być poważne i wymagać zaangażowanej opieki medycznej.
Chociaż niektóre DSD mogą występować rodzinnie, w większości przypadków nie wiadomo, co dokładnie je wyzwala podczas rozwoju w macicy.
Według Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka na całym świecie nawet 1,7 procent ludzi ma cechy interseksualne – czyli mniej więcej taki sam odsetek populacji ma rude włosy.
Brytyjska organizacja charytatywna DSD Families szacuje, że każdego roku około 130 dzieci urodzonych w Wielkiej Brytanii wymaga badań pod kątem potencjalnych zaburzeń interseksualnych.
Historycznie rzecz biorąc, osoby z ZRP były czasami poddawane szokującemu leczeniu i nadal to robią w niektórych częściach świata.
Na przykład czasami stosuje się tak zwane „operacje korekcyjne”, aby „naprawić” genitalia dzieci tak, aby lepiej odpowiadały jednej płci, bez konieczności leczenia.
Na przykład dzieci płci męskiej urodzone bez penisa, czyli zaburzenie zwane afalią, są czasami poddawane „operacji feminizacji” w celu stworzenia sztucznej pochwy.
Ale takie operacje uwzględniają jedynie wygląd genitaliów, a nie faktyczną budowę ciała.
W powyższym przykładzie doprowadziło to do tego, że ludzie wychowywani są jako dziewczynki, a gdy zaczyna się męski okres dojrzewania, zapuszczają im zarost i głębszy głos, co może powodować u nich niesamowity stres.
Organizacje charytatywne DSD również skrytykowały to „korekcyjne” podejście, ponieważ zwykle kieruje się ono oczekiwaniami społecznymi dotyczącymi tego, jak dana osoba powinna wyglądać, a nie korzyściami medycznymi dla pacjenta.
Złota medalistka olimpijska Semenya (w środku) cierpi na DSD zwane niedoborem 5-alfa-reduktazy, co oznacza, że ma męskie chromosomy XY i wytwarza wyższy poziom testosteronu niż normalnie u kobiet
Temat ZRP i potencjalnej przewagi, jaką mogą mieć kobiety z tymi schorzeniami, stał się przedmiotem kontrowersji na tegorocznych Igrzyskach Olimpijskich.
W centrum burzy znajduje się Khelif, której wyrzucono z poprzednich międzynarodowych zawodów kobiet po tym, jak badania wykazały, że ma „męskie chromosomy płciowe”, co doprowadziło do komentarzy, że jest „biologicznym mężczyzną”.
Ówczesny prezes International Boxing Associate Umar Kremlev twierdził, że testy wykazały, że Khelif „ma chromosomy XY”, które wskazują, że ktoś jest mężczyzną.
Dodał, że „odkryli sportowców, którzy próbowali oszukać swoich kolegów i udawać kobiety”.
Jednak ku wielkim kontrowersjom została dopuszczona do udziału w igrzyskach w Paryżu.
W dzisiejszym szokującym meczu z Włoszką Carini, który trwał tylko 46 sekund, Khelif dominował i walkę przerwał po zadaniu dwóch potężnych ciosów.
Naukowcy zajmujący się sportem powiedzieli MailOnline, że rywalizacja „biologicznego mężczyzny” z przeciwniczką płci żeńskiej jest równoznaczna z przeciwstawieniem się zawodnikiem ważącym 90 kg z zawodnikiem ważącym 60 kg.
Khelif nie skomentowała jeszcze spekulacji na temat swojej historii medycznej, ale już wcześniej powiedziała algierskim mediom, że od urodzenia ma wysoki poziom hormonu testosteronu.
Jednak przed walką Algierski Komitet Olimpijski (COA) potępił, jak to określił, „bezpodstawne” ataki na Khelifa.
„COA zdecydowanie potępia nieetyczne ataki i oczernianie naszej cenionej sportsmenki Imane Khelif za pomocą bezpodstawnej propagandy ze strony niektórych zagranicznych mediów” – stwierdzili.
„Takie ataki na jej osobowość i godność są głęboko niesprawiedliwe, zwłaszcza że przygotowuje się ona do szczytu swojej kariery na igrzyskach olimpijskich. Agencja COA podjęła wszelkie niezbędne środki, aby chronić naszego mistrza.
