Może nie był zdecydowanym faworytem, ale to miał być jego wieczór.
Po srebrze zdobytym w tej konkurencji na Igrzyskach w Tokio chłopczyk z Alloa miał zostać wielkim mężczyzną w Paryżu.
Zamiast tego wpatrywał się w ogromne tablice wyników w tej niesamowitej wannie hałasu, łapiąc powietrze i zastanawiając się, co się stało.
Umieszczony na piątym pasie Scott był piąty po 50 m. Bez paniki. Ułatwia mu wejście.
Nadal piąty po 100 m. Dobra, czas trochę to podsumować, wielkoludzie.
Piąty, gdy skręcili na ostatnią długość. Potrzebuje tutaj wielkiego wykończenia.
Scott wyprodukował jeden, ale nie był wystarczająco duży. Do złota zabrakło mu 0,15 sekundy, do srebra 0,13 sekundy, a do brązu 0,08 sekundy.
Jego przekonanie, że aby zdobyć medal, musi płynąć szybciej niż kiedykolwiek wcześniej – co ci, którzy się na tym znają, uznali za „powolny basen” – okazało się błędne.
Zwycięski czas Davida Popoviciego mieścił się w jego zasięgu, biorąc pod uwagę, że Scott uzyskał tutaj czas 44:87 sekundy o 0,61 wolniejszy niż ten, który zapewnił mu srebro w 2021 roku.
Drugie miejsce, być może, tylko spotęgowało ten brytyjski rywal Matt Richards.
