Przez
Pozostałości najbardziej wyrafinowanej prehistorycznej, rodzimej cywilizacji na północ od Meksyku zachowały się w stanowym miejscu historycznym Cahokia Mounds w stanie Illinois. Nowe badanie archeolog Natalie Mueller poddaje w wątpliwość popularną teorię na temat przyczyn opuszczenia starożytnego miasta. Źródło: Joe Angeles / Uniwersytet Waszyngtoński
Kopce Cahokia, niegdyś tętniąca życiem osada w pobliżu dzisiejszego St. Louis, zostały opuszczone do 1400 roku, pozostawiając po sobie tajemnicę. Niedawne badania podważają długo utrzymywane przekonanie, że przyczyną nieurodzaju jest susza. Zamiast tego dowody sugerują, że mieszkańcy Cahoki mogli posiadać umiejętności łagodzenia takich wyzwań środowiskowych, a na ich odejście prawdopodobnie miały wpływ czynniki społeczne i presja zewnętrzna.
Dziewięćset lat temu osada Cahokia Mounds, położona po drugiej stronie rzeki Mississippi od dzisiejszego St. Louis, była kwitnącym obszarem metropolitalnym liczącym około 50 000 mieszkańców. Była to wówczas jedna z największych społeczności na świecie. Jednak do 1400 roku to niegdyś tętniące życiem miejsce zostało prawie opuszczone, a przyczyny masowych wyjazdów pozostają tajemnicą.
Jedna z popularnych teorii głosi, że mieszkańcy Cahokii opuścili osadę po ogromnych nieurodzajach spowodowanych długotrwałą suszą. Ale nowe badanie w czasopiśmie Holocen Autorzy: Natalie Mueller, adiunkt archeologii na wydziale Sztuki i Nauki na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis oraz doktor Caitlin Rankin z lat 20. sugerują, że mieszkańcy Cahoki prawdopodobnie mieli inne powody do opuszczenia miasta.
Rankin wkopał się głęboko w ziemię w historycznym miejscu Cahokia, aby zebrać izotopy węgla, atomy pozostawione przez rośliny rosnące po upadku populacji ludzkiej i suszy, która była powszechna na Środkowym Zachodzie.
Spostrzeżenia z izotopów roślinnych
Wszystkie zakłady wykorzystują jeden z dwóch rodzajów węgla, węgiel 12 i węgiel 13 fotosynteza, ale nie wszystkie rośliny przeprowadzają fotosyntezę w ten sam sposób. Rośliny przystosowane do suchego klimatu – w tym trawy preriowe i kukurydza, ważne nowe uprawy w okresie Cahokia – wprowadzają węgiel do swoich organizmów w ilościach, które pozostawiają charakterystyczny ślad, gdy rośliny umierają i gniją.
Większość innych roślin, które mieszkańcy Cahoki zebraliby na pożywienie – w tym dynia, gęsia stopa i wierzba pospolita – pozostawi inny podpis, wspólny z roślinami z terenów podmokłych i rodzimych lasów.
Próbki Rankina wykazały, że proporcje węgla 12 i węgla 13 utrzymywały się na stosunkowo stałym poziomie w tym kluczowym okresie, co oznacza, że nie nastąpiła radykalna zmiana w typach roślin rosnących na tym obszarze. „Nie widzieliśmy żadnych dowodów na to, że trawy preriowe przejmują kontrolę, czego moglibyśmy się spodziewać w scenariuszu, w którym występowały powszechne nieurodzaje” – powiedział Mueller.
Mieszkańcy Cahoki są znani ze swojej pomysłowości, a Rankin stwierdził, że być może posiadali umiejętności inżynieryjne i irygacyjne, które umożliwiły kwitnienie upraw w trudnych warunkach. „Możliwe, że tak naprawdę nie odczuli skutków suszy” – powiedział Rankin, obecnie archeolog w Biurze Gospodarki Gruntami w Nevadzie.
Mueller dodał, że wyrafinowane społeczeństwo, które rozkwitło w Cahokia, prawie na pewno obejmowało system przechowywania zbóż i innej żywności. Mieszkańcy cieszyli się także zróżnicowaną dietą — obejmującą ryby, ptaki, jelenie, niedźwiedzie oraz leśne owoce i orzechy — która zapewniłaby im odżywienie nawet w przypadku zniknięcia kilku źródeł pożywienia.
Przyszłe badania i prawdziwe powody porzucenia
Aby lepiej poznać dietę i praktyki rolnicze rdzennej ludności Środkowego Zachodu, Mueller ma nadzieję zbudować bazę danych gromadzącą dowody paleobotaniczne z całego regionu. „Zgromadzenie tych informacji pomogłoby nam sprawdzić, czy ludzie przestawili się na inne uprawy w odpowiedzi na zmiany klimatyczne” – stwierdziła. Planuje także uprawiać na terenie kampusu określone rośliny spożywcze w kontrolowanych warunkach, aby zrozumieć, jak mogły zareagować na starożytne susze i inne wyzwania.
Dlaczego więc mieszkańcy Cahoki opuścili swoją krainę obfitości? Mueller podejrzewa, że był to proces stopniowy. „Nie wyobrażam sobie sceny, w której tysiące ludzi nagle wypływają z miasta” – powiedziała. „Ludzie prawdopodobnie po prostu rozeszli się, żeby być blisko krewnych lub znaleźć inne możliwości”.
„Włożyli wiele wysiłku w budowanie tych kopców, ale prawdopodobnie istniały naciski zewnętrzne, które zmusiły ich do opuszczenia” – powiedział Rankin. „Obraz jest prawdopodobnie skomplikowany”.
Odniesienie: „Correlating Late-holocene Climate Change and populacja dynamics at Cahokia Mounds (American Bottom, USA)”, Caitlin G Rankin i Natalie G Mueller, 18 czerwca 2024 r., Holocen.
DOI: 10.1177/09596836241254488
