Strona główna nauka/tech Nowe badania sugerują, że diety wysokobiałkowe mogą powodować zaburzenia neurologiczne

Nowe badania sugerują, że diety wysokobiałkowe mogą powodować zaburzenia neurologiczne

34
0


Źródła białka w żywności

Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Genewskim wykazały, że wysokobiałkowa dieta paleolityczna może pomóc w kontrolowaniu masy ciała i stabilizowaniu cukrzycy. Badanie podkreśla jednak istotne ryzyko, takie jak zwiększona produkcja amoniaku, która może prowadzić do poważnych zaburzeń neurologicznych, a w skrajnych przypadkach nawet do śpiączki. Badanie podkreśla znaczenie zrozumienia stanu zdrowia metabolicznego, w szczególności funkcji enzymu dehydrogenazy glutaminianowej, przed przyjęciem takiej diety.

Badanie przeprowadzone przez UNIGE podkreśla potencjalne ryzyko toksyczności związane z dietami wysokobiałkowymi, które mogą skutkować poważnymi zaburzeniami neurologicznymi.

Coraz większą popularność zyskują diety wysokobiałkowe, zwane często „dietami paleolitycznymi”. Naukowcy z Uniwersytetu Genewskiego (UNIGE) zbadali ich skutki za pomocą modeli mysich. Chociaż diety te okazują się korzystne dla kontroli masy ciała i stabilizacji cukrzycy, niosą ze sobą potencjalne ryzyko. Wysoki poziom spożycia białka znacznie zwiększa produkcję amoniaku, co może przeciążać wątrobę. Podwyższony poziom amonu może skutkować zaburzeniami neurologicznymi, a w skrajnych przypadkach śpiączką. Ustalenia te, opublikowane w Journal of Chemii Biologicznejzalecają ostrożność przy stosowaniu takich diet.

Cukrzyca typu 2 jest chorobą metaboliczną, która stale się nasila. Siedzący tryb życia i zbyt bogata dieta powodują, że uszkodzona trzustka ma trudności z regulacją poziomu cukru we krwi. Chociaż obecne metody leczenia pomagają kontrolować postęp choroby, nie leczą cukrzycy. Utrata wagi jest często istotną częścią leczenia.

„Diety bogate w białka zwierzęce i/lub roślinne, zwane dietami paleolitycznymi, mogą być stosowane w celu stabilizacji cukrzycy typu 2 i regulacji masy ciała” – wyjaśnia Pierre Maechler, profesor zwyczajny w Katedrze Fizjologii i Metabolizmu Komórki na Wydziale UNIGE Medicine, który kierował tymi badaniami. Diety te inspirowane są dietami mięsnymi z czasów przedrolniczych. ”Ale jaki wpływ mają na organizm? Czy są nieszkodliwe? Tego właśnie chcieliśmy się dowiedzieć.”

Wątroba pod ciśnieniem

Amon jest normalnym produktem odpadowym rozkładu białek, zasadniczo eliminowanym w wątrobie przez enzym dehydrogenazę glutaminianową (GDH). W przypadku przeciążenia białkiem enzym GDH znajduje się pod presją. Aby zbadać wpływ diet wysokobiałkowych, zespół Pierre’a Maechlera karmił zdrowe myszy i myszy pozbawione enzymu GDH w wątrobie dietą o zawartości białka naśladującą tak zwaną dietę paleolityczną.

Naukowcy zaobserwowali, że u zdrowych myszy, chociaż nadmiar białka zwiększał produkcję amoniaku, wątroba radziła sobie z tym nadmiarem dzięki działaniu enzymu GDH, który detoksykuje amon, zanim zdąży spowodować uszkodzenia. „Z kolei u myszy pozbawionych enzymu GDH wątroba nie jest w stanie wyeliminować nadmiaru toksycznego amonu pochodzącego z białek. Nie trzeba czekać tygodniami ani miesiącami; Wystarczy kilkudniowa zmiana diety, aby zaobserwować poważne skutki” – wyjaśnia Karolina Luczkowska, była doktorantka w Katedrze Fizjologii i Metabolizmu Komórki Wydziału Lekarskiego UNIGE, pierwsza autorka badania.

Zalecana jest ostrożność

Wyniki te sugerują, że w przypadku dysfunkcji enzymów GDH diety wysokobiałkowe mogą powodować szkodliwy nadmiar amonu. Amon nie wyeliminowany przez wątrobę może powodować poważne zaburzenia, szczególnie neurologiczne. Badanie krwi mogłoby ocenić aktywność GDH, aby uniknąć przeciążenia metabolizmu białkami u osób z niedoborem enzymu GDH. „Dlatego ważne jest, aby przed przejściem na dietę wysokobiałkową być dobrze poinformowanym” – podsumowuje Pierre Maechler.

Odniesienie: „Ładunek białka w diecie wpływa na bilans energetyczny i azotowy wymagający dehydrogenazy glutaminianowej wątroby do utrzymania aktywności fizycznej” Karolina Luczkowska, Yan Zhou, Angela M. Ramos-Lobo, Thierry Brun i Pierre Maechler, 13 czerwca 2024 r., Journal of Chemii Biologicznej.
DOI: 10.1016/j.jbc.2024.107473





Link źródłowy