Kolekcjoner motyli w Afryce, posiadający ponad 4,2 miliona, pragnie podzielić się nimi na przyszłość

To, co zaczęło się jako hobby z dzieciństwa ponad sześćdziesiąt lat temu, doprowadziło do powstania prawdopodobnie największej w Afryce kolekcji motyli na przedmieściach stolicy Kenii.

Steve Collins (74 lata) urodził się i wychował w zachodniej Kenii. W wieku 5 lat zafascynowały go motyle i zaczął tworzyć kolekcję, która rozrosła się do ponad 4,2 miliona i reprezentuje setki gatunków.

„Po wizycie w Kongo moi rodzice zachęcali nas do poszukiwania motyli i od znajomych podarowano im sieć pułapkową” – powiedział Collins. „W wieku 15 lat odwiedzałem już inne kraje, takie jak Nigeria, aby dowiedzieć się więcej o motylach”.

W ciągu swojej 20-letniej kariery agronoma Collins poświęcał swój wolny czas na badania. W 1997 roku założył Instytut Badań nad Motylami Afrykańskimi.

Teraz, gdy brakuje mu miejsca i czasu, ma nadzieję przekazać je następnemu pokoleniu.

Na jego ziemi o powierzchni 1,5 akra (0,6 hektara) setki rodzimych drzew i kwitnących krzewów tworzą zwarty las. Setki motyli tańczą z jednego kwiatu na drugi, czasami lądując na dłoni Collinsa.

Jego kolekcja jest prywatna, choć początkowo była udostępniona publiczności, gdy prowadził ją jako ośrodek edukacyjny w latach 1998–2003.

Collins ma 1,2 miliona motyli z całej Afryki, delikatnie przypiętych do ramek i przechowywanych w rzędach półek, a kolejne 3 miliony w kopertach.

„Należy je trzymać w ciemnych pomieszczeniach” – powiedział. „Forma przechowywania gwarantuje również, że suszone motyle nie zostaną zjedzone przez inne owady, pasożyty i drapieżniki. Dbamy również o to, aby raz w roku stosować środki owadobójcze, aby zapewnić im bezpieczeństwo”.

Julian Bayliss, ekolog specjalizujący się w Afryce i profesor wizytujący na Uniwersytecie Oxford Brookes, powiedział, że zbiera motyle dla Collinsa od ponad dwudziestu lat.

„Duża część tej kolekcji jest całkowicie niezastąpiona, ponieważ duża część siedlisk w Afryce jest niszczona” – powiedział Bayliss.

Afryka jest narażona na zmiany klimatyczne, z okresami przedłużającej się suszy i poważnych powodzi niszczących lasy i inne siedliska motyli.

Bayliss zasugerował digitalizację kolekcji, aby była dostępna na całym świecie.

Ktokolwiek ją przejmie, „musi być instytucją o solidnych podstawach, dobrze finansowaną i bezpieczną” – stwierdził.

Scott Miller, entomolog w Smithsonian Institution, poznał Collinsa prawie 30 lat temu. Powiedział, że takie zbiory dostarczają kluczowych informacji, które mogą pokazać zmiany środowiskowe na przestrzeni 60 lat.

„Do tych okazów fizycznych można tak naprawdę wracać do nich, aby uzyskać nowe warstwy informacji w miarę zdobywania wiedzy, poznawania innej technologii lub zadawania nowych pytań” – powiedział.

Collins obawia się, że wkrótce nie będzie już w stanie kontynuować swoich badań. Powiedział, że jego najcenniejszy motyl kosztuje 8000 dolarów – trzyma go przed wzrokiem w obawie przed możliwą kradzieżą – i ma nadzieję sprzedać kolekcję osobie fizycznej lub instytucji badawczej.

Koszty prowadzenia jego instytutu są wysokie. Roczny budżet opublikowany w 2009 roku na stronie internetowej Lepidopterists’ Society of Africa wynosił 200 000 dolarów.

Collins szacuje, że okazy i inne aktywa są warte 8 milionów dolarów.

„To jest moje hobby od dziesięcioleci i nie potrafię wycenić tego, co zrobiłem do tej pory. Obecnie staram się zapewnić, że gatunki będą w dobrych rękach, kiedy będę poza tym światem” – powiedział. .

© 2024 Associated Press. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiał ten nie może być publikowany, rozpowszechniany, przepisywany ani rozpowszechniany bez pozwolenia.