Aby zrozumieć, czego dokonał Koch, trzeba wiedzieć, jak miało wyglądać łódkowanie.
W futbolu amerykańskim kopnięcia i pchnięcia różnią się od siebie.
Kopnięcie odnosi się do rzutów z gry i kopnięć, kiedy piłka zostaje kopnięta z ziemi w celu zdobycia punktów lub rozpoczęcia gry. Tymczasem puntowanie odnosi się do aktu, w którym drużyna oddaje posiadanie, gdy zawodnik kopie piłkę z jego rąk jak najdalej na połowę przeciwnika.
Tradycyjnie gracze kopali piłki, które krążyły spiralnie w powietrzu, a zaletą było to, że podróżowały dalej. Wadą jest jednak to, że tor lotu jest przewidywalny i łatwiejszy do złapania przez gracza odbierającego.
„Filozofia puntowania polega – i zawsze była – na pchaniu piłki tak wysoko, jak to tylko możliwe, aby umożliwić drużynie dotarcie na miejsce i zmuszenie powracającego puntu do sprawiedliwego złapania piłki” – mówi Randy Brown, trener kopnięć Kruki z Baltimore.
Z uczciwym chwytem mamy do czynienia wtedy, gdy zawodnik otrzymujący piłkę jest uprawniony do złapania piłki bez przeszkadzania, ale po złapaniu piłka jest martwa i nie może on zdobywać żadnych jardów.
Koch’s Ravens zmierzyli się z Pittsburgh Steelers, a jedna z ich głównych atrakcji, Antonio Brown, był najlepszym odbijającym puntem w lidze.
Ravens musieli spróbować czegoś odważnego, więc zdecydowali, że Koch celowo źle kopnie piłki.
Kierując biodra w jedną stronę, Koch przybierał formę kopnięcia w lewo lub w prawo, ale przeciął piłkę i przeciął ją w przeciwnym kierunku. Uderzał „knuckleballs”, podczas gdy piłka zamiast lecieć spiralnie w powietrzu, chwiała się chaotycznie.
I, co najważniejsze, zastosował „drop-punt”, technikę stosowaną głównie w futbolu australijskim i do tego momentu tylko w bardzo specyficznych przypadkach w futbolu amerykańskim, gdzie piłka zwykle była uderzana tak, że przewracała się na drugą stronę. -koniec.
Piłki przelatywały mniej jardów, ale dawały odbierającemu mniej czasu na reakcję i przygotowanie się do powrotu.
I zadziałało.
Koch w tym meczu sześć razy uderzył Browna, zmuszając do czterech uczciwych chwytów, a pozostałe dwie łodzie pozostawiono same i wytoczyły się poza boisko.
„Powiedzieliśmy Samowi: «Połóż piłkę na boisku tak szybko, jak to możliwe»” – mówi Randy Brown. „Zamiast uderzać piłkę, która ma pięć sekund czasu zawieszenia, naszym celem było trafić piłkę z trzema i pół.
„To, co robiliśmy, było całkowicie sprzeczne z zasadami”.
Koch dodaje: „Wyglądałoby to tak, jakby to były nietrafione hity, a tłumy wygwizdywałyby, ale my wiedzieliśmy, co robimy”.
W grze na cale statystyki Kocha poprawiły się o jardy. Metraż netto to najważniejsza statystyka dla gracza. W 2013 roku wynik netto Kocha wyniósł 38,9, co oznacza wynik wystarczający na 22. miejsce w lidze. W 2014 roku było to 43,2, najwięcej w lidze.
„To było bardzo ekscytujące” – wspomina Koch. „Od ilu lat stworzyliśmy coś, co jest całkowicie sprzeczne z normami”.
Dla Browna był to „moment eureki”.
„Jeśli masz zamiar przedstawić coś takiego w niedzielny wieczór przed ponad 20 milionami ludzi, nie chcesz, aby Twój zawodnik był zawstydzony, a ty jako trener nie chcesz być zawstydzony”. mówi.
„To nie był mecz przedsezonowy. Z trenerskiego punktu widzenia liczyła się wiara w zawodnika, że wykorzysta swoje umiejętności na dużej scenie”.
