Z Od środka 2 Do Sok z żuka Sok z żukawszystkie oprócz jednego 10 najbardziej dochodowych filmów 2024 roku były sequele (Podły była jedyną wartością odstającą). Co właściwie nie powinno nikogo dziwić. Przez dziesięciolecia na szczycie rankingów sprzedaży królowały sequele, prequele, restarty i nowe odsłony. Ale od kiedy całkowity sukces filmu jest wyznacznikiem jego jakości?
Faktem jest, że w 2024 r., podobnie jak w większości lat, do najbardziej fascynujących filmów, które zostaną wydane, należą tytuły, o których być może nigdy nie słyszeliście (co jest niefortunne). Masz mnóstwo czasu, aby naprawić ten błąd, zaczynając od tych 10 ukrytych klejnotów.
Anora
Jeśli Ładna Kobieta nigdy nie przeszedł ekstremalnej hollywoodzkiej metamorfozy i zamiast tego został nakręcony jako mroczna, napędzana narkotykami opowieść o seksie i przemocy który po raz pierwszy wylądował na biurkach dyrektorów studia, mógł trochę podobnie wyglądać Anora. Ani (Mikey Madison) to prostytutka z Nowego Jorku, której życie zostaje wywrócone do góry nogami przez Wanię Zacharowa (Mark Eydelshteyn), kochającego zabawę, choć nieporadnego syna rosyjskiego oligarchy. Po zapłaceniu Ani 15 000 dolarów za spędzenie z nim tygodnia, oboje lecą do Las Vegas, gdzie Wania się oświadcza – głównie po to, by mógł zdobyć zieloną kartę i uniknąć powrotu do Rosji, ale także dlatego, że przysięga, że kocha Ani. Kiedy rodzice Wanyi dowiadują się o jego zaręczynach, wysyłają kilku zaufanych popleczników, aby za wszelką cenę wydobyć ich syna z tego nowego romantycznego uwikłania. Madison (Pewnego razu… w Hollywood2022 rok Krzyk) jest absolutną rewelacją jako szalona księżniczka w sercu tej „bajki”. Jasne, kończy się to złamanym sercem, ale także odkrywaniem siebie. Scenarzysta i reżyser Sean Baker (Czerwona Rakieta, Projekt Floryda, Mandarynka) po raz kolejny udaje się zmienić sposób myślenia na temat osób świadczących usługi seksualne i innych marginalizowanych osób, tworząc nowy rodzaj historii miłosnej. Chwila Anora doczekał się małej premiery kinowej, pięć nominacji do Złotego Globu – w tym ukłony dla Madison, Baker dla najlepszego reżysera i najlepszego scenariusza oraz nominacja do najlepszego filmu, musicalu lub komedii – z pewnością powinno zwrócić projektowi bardziej zasłużoną uwagę.
Rowerzyści
Austin Butler wciela się w postać Benny’ego Crossa, nieprawdopodobnie ładnego członka chicagowskiego klubu motocyklowego Vandals Motorcycle Club, w stylu Jamesa Deana. Kiedy akcja filmu rozpoczyna się w 1965 roku, Benny pozornie ma już wszystko: jest prawą ręką założyciela klubu Johnny’ego Davisa (Tom Hardy) i właśnie poznał – i szybko się ożenił – Kathy Bauer (Jodie Comer), nowicjusz w świecie klubów motocyklowych. Okazuje się to zarówno pomocą, jak i przeszkodą dla Benny’ego przez następną dekadę, gdy film śledzi rozwój Wandali i to, jak przytłaczające rozczarowanie kraju wsiąka w jego DNA. Film, napisany i wyreżyserowany przez Jeffa Nicholsa, powstał na podstawie fotoksiążki Danny’ego Lyona z 1968 roku pod tym samym tytułem, która śledzi ewolucję bardzo prawdziwego Chicago Outlaws MC. Wybierz się na przejażdżkę.
Mrugnij dwa razy
Zoë Kravitz udowadnia, że naprawdę może wszystko jako współautorka, producentka i (po raz pierwszy) reżyserka stojąca za tą makabryczną medytacją na temat potęgi ekstremalnego bogactwa. Kelnerka koktajlowa Frida (Naomi Ackie) i jej najlepsza przyjaciółka Jess (Alia Shawkat) pracują na przyjęciu koktajlowym, kiedy spotykają Slatera Kinga (Channing Tatum), niesławnego miliardera technologicznego, który niedawno ustąpił ze stanowiska szefa założonej przez siebie firmy z powodu jakichś rodzaj wątpliwego zachowania, którego szczegóły nie są w pełni znane. On i Frida dogadali się i zaprasza obie kobiety, aby dołączyły do niego i grupy przyjaciół na jego prywatnej wyspie na weekend pełen imprezowania i relaksu. Dokładnie to dostają, choć Frida nie może pozbyć się wrażenia, że coś jest nie tak. Ta paranoja zamienia się w strach, gdy Jess nagle znika, a pozostali goście Kinga w ogóle nie pamiętają jej obecności. Mrugnij dwa razy nie jest filmem idealnym, ale chęć Kravitz do odważnego stawienia czoła mrocznym problemom w inteligentny i mrocznie humorystyczny sposób zwiastuje jej pozycję jako zuchwałej reżyserki filmowej, która zyskuje na popularności.
Okazywanie przebaczenia
Tarrell (André Holland – najlepsza kreacja w swojej karierze) to odnoszący sukcesy malarz oraz kochający mąż i ojciec, który wierzy, że poradził sobie z przemocą, której doznał w dzieciństwie ze strony ojca, La’Rona (John Earl Jelks ). Kiedy jednak po latach separacji La’Ron pojawia się ponownie i pragnie odnowić kontakt z synem, Tarrellowi powracają stare rany, których własna matka (Aunjanue Ellis-Taylor) desperacko pragnie ponownego połączenia ojca i syna. Znany artysta Titus Kaphar wykorzystał swoją własną, nawiedzoną historię, aby stworzyć tę rozdzierającą wnętrzności i na wpół autobiograficzną refleksję na temat rodziny, traumy pokoleniowej i mocy przebaczenia – jeśli rzeczywiście znajdziesz do tego drogę.
Rzepka
Właśnie dlatego Rzepka stał się hitem na festiwalach, nie oznacza, że stanie się hitem Wszystko uwagę, na jaką zasługuje. Rich Peppiatt debiutuje jako reżyser fabularny fascynującym filmem o tytułowym trio hiphopowym, które powstało w Belfaście w 2017 roku i wciąż prężnie się rozwija. Prawdziwi członkowie zespołu – Liam Óg „Mo Chara” Ó Hannaidh, Naoise „Móglaí Bap” Ó Cairealláin i JJ „DJ Próvaí” Ó Dochartaigh, którzy rapują w języku angielskim i irlandzkim – grają siebie w tej hałaśliwej komedii, którego akcja rozgrywa się w 2019 roku. To coś więcej niż tylko muzyczny film biograficzny, to opowieść o ciągłym wpływie Kłopotów i „dzieci zawieszenia broni”, które przyszły po nim. Ale opowiada także o tym, jak trzech młodych artystów wykorzystuje muzykę do przekazywania przesłania politycznego i ratowania swojego ojczystego (i wymierającego) języka.
Juror nr 2
Od wydania w 1992 r NieprzebaczonyClint Eastwood zdobył 11 nominacji do Oscara, z czego cztery, w tym dwie statuetki dla najlepszego reżysera. Co sprawia, że Warner Bros. podejmuje decyzję o pochowaniu Juror nr 2– który według niektórych będzie ostatnim filmem Eastwooda – tym bardziej zaskakujący. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, jakie to jest cholernie dobre. Clint uwielbia dobre dylematy etyczne (zobacz: Dziecko za milion dolarów), I Juror nr 2 stawia fascynujące pytanie: Co by było, gdybyś został wezwany do zasiadania w ławie przysięgłych w głośnej sprawie o morderstwo… tylko po to, by zdać sobie sprawę, że to ty mogłeś spowodować śmierć ofiary? Oto pytanie, z którym Justin Kemp (Nicholas Hoult) musi się zmierzyć w tym uzależniającym, wielowarstwowym dramacie sądowym.
Małpa Człowiek
Nominowany do Oscara Dev Patel (Milioner ze Slumdoga) staje za kamerą, aby zadebiutować jako reżyser w tym pełnym akcji thrillerze o zemście. Wiele lat po tym, jak był świadkiem brutalnej śmierci swojej matki z rąk Rany Singh (Sikandar Kher), skorumpowany policjant Kid (Patel) decyduje się na podejście „oko za oko”. Pracując w podziemnym klubie walki, w którym często pojawia się Singh, Kid obmyśla ambitny – i okrutny – plan pomszczenia swojej mamy.
Mój stary tyłek
Tak długo, jak filmy są reklamowane, niektóre filmy są słabo reklamowane. Chwila Mój stary tyłek otrzymał całkiem pokaźną dawkę promocji, po części dzięki temu, że jedną z jego gwiazd był uroczy cynik Aubrey Plaza, mógł stracić ogromną część swojej publiczności, sprawiając wrażenie osoby narkomanii Zakręcony piątek-spotyka-Domek nad Jeziorem rodzaj obrazu. Naprawdę, to niezwykle zabawny i poruszający film o dorastaniu, w którym 18-letnia Elliott (Maisy Stella) jest zachęcana do spędzenia ostatnich wakacji w domu przed wyjazdem na studia, aby zwolnić tempo i naprawdę docenić ludzie (czytaj: rodzice) i miejsca (czytaj: dom), które dla wielu nastolatków są czymś oczywistym. Tak, Plaza rzeczywiście pojawia się jako starsze wcielenie Elliotta – i to ona nasyca ją taką mądrością – ale jej czas ekranowy jest znacznie bardziej ograniczony, niż mogłoby się wydawać. Doceniaj więc każdą chwilę, póki możesz.
Zakon
Jude Law wspaniale gra wbrew typom, wcielając się w Terry’ego Huska, doświadczonego agenta FBI, którego zadaniem jest zbadanie zaskakującej serii napadów w biały dzień, które nasilają się pod względem przemocy. W końcu Husk przekonuje się, że zbrodnie są dziełem grupy białej supremacji, która wykorzystuje skradzione pieniądze do samofinansowania brutalnego powstania. Śledztwo Huska stawia go przeciwko Bobowi Mathewsowi (ponownie Nicholas Hoult w równie wspaniałym – i wbrew typowi – występie), nieprawdopodobnie sympatycznemu przywódcy neonazistowskiej grupy znanej jako Zakon. Film oparty jest na prawdziwej historii i jest adaptacją książki Kevina Flynna i Gary’ego Gerhardta z 1989 roku. Ciche Bractwo.
Wzgórze Rebeliantów
Reżyser Jeremy Saulnier (Zielony pokój, Partia Morderstwa) powraca na duży ekran po raz pierwszy od sześciu lat dzięki temu urzekającemu thrillerowi kryminalnemu, który zostanie zapamiętany jako film, który uczynił Aarona Pierre’a prawdziwą gwiazdą. Terry Richmond (Pierre), były żołnierz piechoty morskiej, udaje się do Shelby Springs w Luizjanie, aby wpłacić kaucję za swojego kuzyna Mike’a (CJ LeBlanc), który wpakował się w kłopoty. Richmond wkrótce trafia na celownik lokalnego wydziału policji, gdy władze nielegalnie konfiskują przywiezioną przez niego gotówkę, która tak się składa, że są to oszczędności jego życia. Znalezienie sprawiedliwości w tym małym miasteczku nie będzie tak proste, jak wypełnienie formularza skargi. Lokalna policja, na której czele stoi komendant Sandy Burnne (Don Johnson), nie ma zamiaru pozwolić Richmondowi zrujnować ich dobrej passy.
