Żel z naturalnych cukrów regeneruje włosy lepiej niż środki na receptę i może być lekarstwem na łysienie.
Naukowcy z Pakistanu i Wielkiej Brytanii ustalili, że po nałożeniu żelu z dezoksyrybozy – cukru występującego w organizmie, który pomaga w tworzeniu DNA – myszom z łysieniem, futro odrastało szybciej niż u myszy nieleczonych.
Deoksyryboza jest podstawowym składnikiem i tworzy cukrowy „szkielet” DNA. Substancja stosowana w postaci żelu na włosy poprawia ukrwienie mieszków włosowych, stymulując ich wzrost.
Chociaż związek był dotychczas testowany wyłącznie na myszach, jego sukces w badaniu sugeruje, że następni mogą być ludzie, potencjalnie otwierając drzwi do innego skutecznego produktu na wypadanie włosów na rynku.
Stosowanie wyprodukowanej wersji cukru, który naturalnie występuje w organizmie, może potencjalnie zapobiec możliwym skutkom ubocznym stosowania miejscowego produktu, takiego jak Propecia (Finasteryd) lub Rogaina (Minoksydyl), które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji, zmian hormonalnych, wysypki, i podrażnienia skóry głowy.
Naukowcy stwierdzili, że u myszy leczonych żelem zawierającym dezoksyrybozę zmieszaną z innymi substancjami dostarczającymi składnik aktywny do docelowego obszaru nie zgłoszono żadnego stanu zapalnego ani podrażnienia. Wykazały także gęstsze i dłuższe włosy, bez żadnych śladów niezwykłego uszkodzenia tkanek w okolicy.
Mieszki u leczonych myszy wnikały także głębiej w skórę, wskazując na zdrowsze i bardziej aktywne mieszki włosowe.
Doktor Sheila MacNeil, współautorka i ekspertka w dziedzinie inżynierii tkankowej na Uniwersytecie w Sheffield, powiedziała: „Nasze badania sugerują, że sposobem na leczenie wypadania włosów może być tak proste, jak zastosowanie naturalnie występującego cukru dezoksyrybozy w celu zwiększenia dopływu krwi do włosów”. mieszków włosowych, aby pobudzić wzrost włosów.
Rysunek przedstawia porównanie wpływu różnych terapii na włosy na grzbietach myszy w ciągu trzech tygodni. NC to normalna kontrola, co oznacza brak leczenia. Grupę T-1 leczono testosteronem, co jest związane z łysieniem androgenowym (AGA). Grupę T-2 traktowano żelem kontrolnym bez leczenia eksperymentalnego. T-3 traktowano eksperymentalną substancją pochodzącą z naturalnego cukru. T-4 leczono minoksydylem. T-5 leczono kombinacją eksperymentalnej terapii cukrem i minoksydylem
Grafika przedstawia wizualne dowody wzrostu włosów, pozwalając zobaczyć różnice w długości włosów pomiędzy grupami leczenia
Łysienie dziedziczne, najczęstszy rodzaj wypadania włosów u mężczyzn i kobiet na całym świecie, jest spowodowane połączeniem czynników genetycznych, poziomu hormonów i starzenia się.
Nazywa się to również łysieniem androgenowym, co podkreśla główną rolę, jaką zmiany hormonalne odgrywają we wzroście włosów wraz z wiekiem.
Szacuje się, że 80 milionów Amerykanów cierpi na łysienie wzorcowe.
W wyniku nadwrażliwości na hormon dihydrotestosteron (DHT) mieszki włosowe kurczą się i ostatecznie przestają wytwarzać nowe włosy.
Naturalny cukier testowany w badaniu wykazał potencjał w zmniejszaniu poziomu DHT, co może pomóc w zapobieganiu miniaturyzacji mieszków włosowych i promowaniu zdrowszego wzrostu włosów.
Naukowcy zastosowali żel na myszach, aby sprawdzić jego skuteczność. Dwóch z nich było leczonych testosteronem w celu wywołania stanu przypominającego łysienie androgenowe i mieli łysiny na plecach.
Grupa kontrolna nie była poddawana leczeniu wypadania włosów, ale ich futro zostało zgolone, aby stworzyć ustandaryzowany punkt wyjścia.
Myszom podawano eksperymentalny hydrożel, hydrożel placebo lub minoksydyl, powszechnie stosowane leki na receptę podjęte przez tysiące ludzi.
Do 14 dnia grupa leczona eksperymentalnym hydrożelem wykazała znacznie lepszy odrost włosów niż pozostałe grupy. Do 21. dnia w grupie leczonej hydrożelem od 60 do 70 procent skóry było pokryte włosami, podczas gdy w pozostałych grupach odrost był znacznie mniejszy.
Zmierzyli także grubość włosów. W grupie leczonej substancją eksperymentalną włosy były grubsze niż w grupie leczonej minoksydylem. Obie grupy miały również większą gęstość włosów niż grupa kontrolna.
Analiza ta mierzy, jak długo rosły włosy w próbkach skóry z różnych grup terapeutycznych, w tym tej poddanej działaniu żelu eksperymentalnego (T-3). Wystąpiła duża różnica we wzroście włosów pomiędzy grupą NC a grupą T-1 i T-2. Nie było zauważalnej różnicy pomiędzy grupą NC a grupą T-3 (grupą leczoną żelem eksperymentalnym) lub innymi grupami leczenia
Grafika przedstawia mikroskopowe obrazy łodyg włosów z różnych grup zabiegowych, podkreślając strukturę i wygląd włosów na bardziej szczegółowym poziomie
W badaniu zliczono także liczbę naczyń krwionośnych w skórze, aby zrozumieć, jak zabiegi wpływają na przepływ krwi, który jest ważny dla wzrostu włosów.
Odkryli, że leczenie eksperymentalnym żelem (T-3) wydawało się zwiększać liczbę naczyń krwionośnych w skórze, co może pomóc w zwiększeniu szybkości odrastania włosów, ich długości i grubości.
Jest to ważne, ponieważ naczynia krwionośne odżywiają mieszki włosowe i wspomagają wzrost włosów. Natomiast grupa nieleczona miała mniej naczyń krwionośnych, co mogło spowolnić wzrost włosów.
Naukowcy stwierdzili: „Im lepsze ukrwienie cebulki włosa, tym większa jest jej średnica i tym większy wzrost włosów”.
Naukowcy zasugerowali również, że leczenie to może pomóc osobom, które tracą włosy w wyniku chemioterapii, ponieważ pobudza wzrost naczyń krwionośnych wokół mieszków włosowych i może potencjalnie stymulować wzrost włosów.
Pomysł jest taki, że poprawiając dopływ krwi do mieszków włosowych, może pomóc w odrastaniu włosów u osób po wypadaniu włosów wywołanym chemioterapią, co może prowadzić do stresu emocjonalnego u pacjentów.
Ich wyniki opublikowano w czasopiśmie Granice w farmakologii.
Wypadanie włosów zwykle rozpoczyna się między 20. a 30. rokiem życia, chociaż zmiany są najbardziej widoczne u kobiet w okresie menopauzy.
Minoksydyl i finasteryd to standardowe metody leczenia łysienia, ale wyniki są różne i nieprzewidywalne w zależności od osoby. Zauważalne działanie może również zająć do sześciu miesięcy, podczas gdy u myszy włosy odrosły w ciągu miesiąca.
Jest to „bardzo słabo zbadany obszar” – twierdzą naukowcy.
Dr McNeil dodał jednak: „Ale wyniki są obiecujące i wymagają dalszych badań”.
