Nowa ekspertka od „pozytywnego nastawienia do otyłości” z San Francisco, zatrudniona do walki ze piętnem związanym z wagą w mieście, wywołuje zamieszanie, zanim w ogóle zagłębiła się w tę pracę.
Niedawno opublikowany klip z Virgie Tovar, która opisuje siebie jako „wiodącą ekspertkę w dziedzinie dyskryminacji ze względu na wagę i pozytywnego nastawienia do ciała”, pokazuje, jak mówi o tym, jak ograniczenie jedzenia jest formą ucisku.
W filmie zatytułowanym „Nie, nie pokroję ci mniejszego kawałka ciasta” 42-letnia kobieta plus size krytykuje ludzi, którzy „wszystko psują”, prosząc o mniej ciasta podczas uczestniczenia w wydarzeniach.
Następnie nazywa to zjawisko „incydentem związanym z tłustą fobią związaną z ciastem (CRFI)”.
Wyjaśniając, co oznacza ta koncepcja, mówi widzom: „Incydent związany z tłustą fobią związaną z ciastem, w skrócie CRFI, to moment, w którym nadchodzi pora zjedzenia pysznego ciasta, przerywany przez moralizujący impuls.
„Nieuchronnie na przyjęciu zawsze znajdzie się ktoś, kto musi publicznie oświadczyć, że jego kawałek jest za duży i że osoba krojąca tort (prawie zawsze kobieta) musi włożyć nieproporcjonalnie dużo pracy, aby zaspokoić swoją potrzebę poczucia wyższości .’
Film z 2018 roku przedstawia trzy aktorki odgrywające rolę CRFI.
Jedna z kobiet mówi, wcielając się w rolę „irytującej” imprezowiczki określonej przez panią Tovar: „Czy mógłbyś zrobić trochę [of cake]…na przykład, czy możesz zeskrobać cały lukier, przeciąć go na pół i dać mi dwa widelce, bo się dzielę.
Niedawno opublikowany klip z Virgie Tovar pokazuje, jak mówi o tym, jak ograniczenie jedzenia jest formą ucisku
Pojawia się inna kobieta, która powtarza podobne żądania i stale zmniejsza rozmiar swojego kawałka ciasta.
Trzeci idzie dalej i jęczy do kamery: „Czy mógłbyś po prostu pokroić mój kawałek na 12 równych, symetrycznych kawałków i włożyć każdy do maleńkiego naczynia Tupperware, żebym mógł ugryźć każdy miesiąc 2018 roku. Dzięki!”
Następnie pani Tovar kontynuuje swój monolog w CRFI.
Mówi: „Cofnijmy się o krok i spójrzmy na to, co się dzieje, z krytycznej perspektywy feministycznej.
„CRFI zwykle ma miejsce w środowiskach, w których pracują głównie lub wyłącznie kobiety.
„Kobiety są nieproporcjonalnie i negatywnie dotknięte kulturą dietetyczną, ponieważ kultura dietetyczna wpływa na seksizm, podobnie jak wiele części kultury dietetycznej.
„Istnieje istotny element wydajności, który musisz pokazać innym, że jesteś dobry.
„Kontrolowanie tego, ile jesz, jest częścią tego, co oznacza bycie „dobrą kobietą”.
„Tego rodzaju zachowanie pozwala ludziom kontrolować innych poprzez moralizowanie dotyczące żywności, inwigilację i działania policji”.
W filmie zatytułowanym „Nie, nie pokroję ci mniejszego kawałka ciasta” Tovar ostro krytykuje kobiety, które „wszystko psują” za to, że proszą o mniej ciasta podczas uczestniczenia w wydarzeniach. Podstawowy obraz
Virgie Tovar, która sama określa się jako „przeciwniczka dyskryminacji ze względu na wagę”, ogłosiła na swoim Instagramie nominację do współpracy z Departamentem Zdrowia Publicznego San Francisco, nazywając to „absolutnym spełnieniem marzeń”.
Kontynuuje: „Są to mechanizmy leżące u podstaw kultury dietetycznej i kontroli wagi. Pomysł, że możesz pozycjonować się jako lepszy od innych poprzez samokontrolę i wyrzeczenie się, jest superseksistowski.
„CRFI ma historię tworzenia hierarchii wśród kobiet i ostatecznie utrzymywania mizoginicznych oczekiwań”.
Film został udostępniony na stronie pani Tovar na Facebooku w 2018 r., ale link już nie działa. Został on udostępniony ponownie w tym tygodniu Koniec z przebudzeniem X konto.
W podpisie dołączonym do klipu na YouTube pani Tovar napisała: „Statystyki wskazują, że 104 procent kobiet doświadczy incydentu związanego z tłustą fobią związaną z ciastem (CRFI) przed końcem 2018 roku”.
Chociaż klipu nie ma już na stronie pani Tovar, ostatnio krąży on po mediach społecznościowych, a wielu komentatorów jest oburzonych jej „grubym naciskiem na akceptację”.
@EndWokeness opublikował film w serwisie X z podpisem: „Czara wagi San Francisco Virgie Tovar o tym, dlaczego jedzenie mniejszej ilości ciasta jest uciskiem”.
W tym tygodniu ogłoszono, że Departament Zdrowia Publicznego San Francisco zatrudnił panią Tovar jako konsultantkę ds. „stygmatyzacji wagi i neutralności wagi”, mimo że miasto jest w centrum walki z szerzącą się bezdomnością, używaniem narkotyków na świeżym powietrzu i brutalną przestępczością.
Ogłaszając swoją nominację na swoim Instagramie, nazwała to „absolutnym spełnieniem marzeń”.
„Jestem niesamowicie dumny, że mogę w ten sposób służyć miastu, które nazywam domem od prawie 20 lat!” Pani Tovar napisała.
„Ta konsultacja to absolutne spełnienie marzeń oraz moja największa nadzieja i przekonanie, że neutralność wagi będzie przyszłością zdrowia publicznego”.
Krytycy twierdzą, że San Francisco ma znacznie większe problemy, z którymi musi się uporać niż to, co ludzie myślą o swojej wadze.
Twierdzą, że ponieważ miasto zmaga się z bezdomnością, narkomanią i problemami związanymi z bezpieczeństwem publicznym, priorytetowe traktowanie konsultanta ds. piętna związanego z wagą jest głuchego.
— To prawda? – napisał na Twitterze Elon Musk po usłyszeniu tej wiadomości, wierząc, że może to być satyra.
Celem nie jest więc naprawianie jakichkolwiek problemów. Tylko po to, żeby ludzie czuli się lepiej, mając je” – przypuszcza jeden z użytkowników.
„San Francisco tylko pogłębia ich problemy” – dodał inny.
Pani Tovar jest wybitną zwolenniczką „pozytywnego nastawienia do tłuszczu” i akceptacji ciała
W innym poście na Instagramie pokazała tabliczkę z napisem „Nie chcę Ozempicu”, wyjaśniając, że nie chce brać leku, ponieważ nie rozwiązałoby to problemu „błędu związanego z wagą”.
„Masz prawo pozostać grubym, ale to nie znaczy, że jest to zdrowe!” – zażartował czwarty.
Zwolennicy postrzegają to posunięcie jako typowe dla postępowej polityki, podkreślając znaczenie rozwiązania problemu dyskryminacji ze względu na wagę jako części szerszych celów w zakresie zdrowia publicznego.
Pani Tovar, autorka książki pt Masz prawo pozostać grubympozycjonuje się jako wiodący głos przeciwko dyskryminacji ze względu na wagę.
Na jej stronie internetowej opisano ją jako „latynoską autorkę plus-size, wykładowczynię i ekspertkę w dziedzinie pozytywnego nastawienia do ciała z ponad dziesięcioletnim doświadczeniem”.
Udało jej się zrobić karierę jako zdeklarowana zwolenniczka kultury dietetycznej i tradycyjnych wskaźników zdrowotnych, takich jak wskaźnik masy ciała (BMI).
Jej publikowane prace i obecność w mediach społecznościowych często krytykują społeczne standardy piękna i „grubofobię”.
W jednym z internetowych filmów opowiedziała o swoich zmaganiach z „zaburzeniami odżywiania”, opisując, jak lekarze od najmłodszych lat wywierali na nią presję, aby schudła.
„Naprawdę wierzyłam, że chodzi o moje zdrowie” – powiedziała. „Naprawdę wierzyłam, że mój lekarz ma rację, więc używałam języka „poprawa”, ale tak naprawdę pogrążyłam się w anoreksji”.
Pani Tovar wypowiadała się w mediach społecznościowych na temat zmiany kształtu rozmów w miejscu pracy na temat jedzenia i wizerunku ciała.
W innym poście na Instagramie pokazała tabliczkę z napisem „Nie chcę Ozempicu”, wyjaśniając, że nie chce brać tego leku, ponieważ nie rozwiązałoby to problemu „błędu związanego z wagą”.
Chociaż rola pani Tovar w zakresie doradztwa jest oficjalna, szczegóły pozostają niejasne, a Departament Zdrowia Publicznego San Francisco nie ujawnił jeszcze konkretnego charakteru jej obowiązków ani wysokości wynagrodzenia.
Departament nie określił również, w jaki sposób jej doradztwo wpłynie na jego programy ani w jaki sposób będzie mierzony sukces.
