Genetyka gospodarza odgrywa znaczącą rolę w kształtowaniu odpowiedzi immunologicznych na różne szczepy zawarte w szczepionce przeciw grypie, przyćmiewając wpływ wcześniejszej ekspozycji na wirusa.
Nowo opracowana platforma szczepionek wykazuje obiecujące wyniki w zwiększaniu odporności na wiele podtypów grypy.
Genetyka żywiciela a wcześniejsza ekspozycja na grypę
Większość osób otrzymujących szczepionkę przeciwko grypie sezonowej, której celem jest wiele chorób wirus podtypy rozwijają silną odpowiedź immunologiczną tylko na jeden szczep, pozostawiając je podatne na działanie innych. Naukowcy od dawna debatują, czy genetyka gospodarza lub wcześniejsze narażenie na wirusy grypy mają większy wpływ na tę nierówną odpowiedź immunologiczną. Niedawne badania wykazały, że genetyka żywiciela odgrywa bardziej znaczącą rolę.
Globalny wpływ wyzwań związanych z grypą i szczepionkami
Zespół badawczy wprowadził także nową platformę szczepionek, która w testach na modelach zwierzęcych i organoidach ludzkich zwiększyła ochronę przed wieloma podtypami grypy. Grypa pozostaje głównym globalnym wyzwaniem zdrowotnym, powodując każdego roku setki tysięcy zgonów i miliony hospitalizacji. Większość infekcji u ludzi pochodzi od określonych podtypów grypy A (H1N1 i H3N2) oraz linii B (Victoria i Yamagata), z których każdy zawiera wiele szczepów wirusa.
Rola pamięci immunologicznej i zmienności genetycznej
Jednakże wiele zaszczepionych osób w dalszym ciągu reaguje silniej na jeden szczep, narażając je na działanie innych. Efekt ten jest powiązany ze zjawiskiem znanym jako „oryginalny grzech antygenowy” (OAS), w którym pamięć układu odpornościowego o pierwszym kontakcie z grypą wpływa na jego reakcję na przyszłe szczepionki. Ponadto różnice genetyczne w układzie ludzkich antygenów leukocytowych (HLA) wpływają na sposób, w jaki układ odpornościowy przetwarza i prezentuje antygeny szczepionkowe, kształtując odpowiedzi immunologiczne.
Odkryto genetyczne czynniki odpowiedzi na szczepionki
Aby lepiej zrozumieć równowagę między genetyką a wcześniejszą ekspozycją, Vamsee Mallajosyula i współpracownicy badali reakcje immunologiczne u bliźniąt jednojajowych, zaszczepionych niemowląt i modeli mysich. Odkryli, że genetyka gospodarza, zwłaszcza polimorfizm klasy II głównego układu zgodności tkankowej (MHC), wpływa przede wszystkim na reakcję na szczepionkę przeciw grypie, a wcześniejsza ekspozycja odgrywa drugorzędną rolę.
Nowa platforma szczepionek zapewniająca szerszą ochronę
Naukowcy opracowali także metodę łączenia antygenów różnych szczepów grypy przy użyciu rusztowania molekularnego, zwiększając aktywację limfocytów T CD4+ i poszerzając odpowiedź immunologiczną. Badania na myszach i organoidach ludzkich migdałków potwierdziły zwiększoną produkcję przeciwciał przeciwko różnym szczepom grypy, w tym ptasiej grypie, podkreślając potencjał bardziej skutecznych szczepionek przeciw grypie.
Odniesienie: „Sprzęganie antygenów z wielu podtypów grypy może poszerzyć odpowiedź przeciwciał i limfocytów T” 19 grudnia 2024 r., Nauka.
DOI: 10.1126/science.adi2396
