Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego wykazały, że psy mogą celowo używać głośników do komunikacji, naciskając określone kombinacje przycisków, aby wyrazić swoje potrzeby.
Niedawne badanie przeprowadzone w Laboratorium Poznania Porównawczego na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego pokazuje, że psy wytrenowane w zakresie używania głośników rezonansowych do komunikacji mogą tworzyć kombinacje dwóch słów, które wykraczają poza zwykłe przypadkowe zachowanie lub proste naśladowanie swoich właścicieli. Wyniki tego badania opublikowano w czasopiśmie Raporty naukowe przez Springer Nature przeanalizowali dane od 152 psów w ciągu 21 miesięcy, w wyniku czego udało im się uchwycić ponad 260 000 naciśnięć przycisków, z czego 195 000 zostało zainicjowanych przez same psy.
Kluczowe ustalenia dotyczące korzystania przez psy z płyt rezonansowych
„To pierwsze badanie naukowe analizujące, w jaki sposób psy faktycznie korzystają z płyt rezonansowych” – powiedział główny badacz Federico Rossano, profesor nauk o kognitywistyce na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego i dyrektor Laboratorium Poznania Porównawczego. „Odkrycia pokazują, że psy celowo naciskają przyciski, aby wyrazić swoje pragnienia i potrzeby, a nie tylko naśladują swoich właścicieli. Kiedy psy łączą dwa przyciski, sekwencje te nie są przypadkowe, ale wydają się odzwierciedlać konkretne prośby.
W badaniu zaobserwowano, że najczęściej używane przyciski były powiązane z podstawowymi potrzebami i obejmowały słowa takie jak „na zewnątrz”, „poczęstunek”, „zabawa” i „nocnik”. Warto zauważyć, że kombinacje takie jak „na zewnątrz” + „nocnik” lub „jedzenie” + „woda” były używane w znaczący sposób i występowały częściej, niż oczekiwano przez przypadek.
Praktyczne implikacje dla właścicieli psów
Badanie to oferuje właścicielom psów nowy sposób lepszego zrozumienia potrzeb swoich zwierząt. „Chociaż psy już komunikują niektóre z tych potrzeb” – powiedział Rossano, „płyty rezonansowe mogłyby umożliwić bardziej precyzyjną komunikację. Zamiast szczekać i drapać drzwi, pies może być w stanie powiedzieć Ci dokładnie, czego chce, nawet łącząc pojęcia takie jak „na zewnątrz”, „park” lub „plaża”. Może to poprawić towarzystwo i wzmocnić więź między psami a ich właścicielami”.
Dane zbierano za pośrednictwem aplikacji mobilnej FluentPet, w której właściciele rejestrowali w czasie rzeczywistym naciśnięcia przycisków przez psy. Zespół badawczy wybrał 152 psy, z których każdy zarejestrował ponad 200 naciśnięć przycisków, aby przeanalizować wzorce używania. Zastosowano zaawansowane metody statystyczne, w tym symulacje komputerowe, aby określić, czy kombinacje przycisków były przypadkowe, imitacyjne, czy rzeczywiście zamierzone. Wyniki pokazały, że naciśnięcia wielu przycisków następowały według schematów znacząco różniących się od przypadkowego, co potwierdza ideę celowej komunikacji.
Naukowcy porównali także naciśnięcie przycisków przez psy z naciśnięciem przycisków przez ich właścicieli i odkryli, że psy nie tylko naśladują ludzkie zachowanie. Na przykład przyciski takie jak „Kocham cię” były znacznie rzadziej naciskane przez psy niż przez ich ludzi.
Przyszłe kierunki badań
Chociaż badanie dostarcza dowodów na celowe kombinacje dwóch przycisków, badacze zamierzają pójść dalej. Przyszłe badania sprawdzą, czy psy potrafią używać przycisków do odwoływania się do przeszłości lub przyszłości – na przykład do zaginionej zabawki – lub też w kreatywny sposób łączyć przyciski, aby przekazywać koncepcje, dla których brakuje im konkretnych słów.
„Chcemy wiedzieć, czy psy potrafią używać tych rezonansów do wyrażania pomysłów wykraczających poza ich bezpośrednie potrzeby, takich jak nieobecne przedmioty, przeszłe doświadczenia lub przyszłe wydarzenia” – powiedziała Rossano. „Gdyby mogli, drastycznie zmieniłoby to sposób, w jaki myślimy o inteligencji i komunikacji zwierząt”.
Odniesienie: „Psy wyszkolone za pomocą płyty rezonansowej tworzą nieprzypadkowe, nielosowe i nieimitacyjne kombinacje dwóch przycisków”, autor: Amalia PM Bastos, Zachary N. Houghton, Lucas Naranjo i Federico Rossano, 9 grudnia 2024 r., Raporty naukowe.
DOI: 10.1038/s41598-024-79517-6
Współautorami badania Rossano są Amalia PM Bastos, obecnie na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa; Zachary N. Houghton, obecnie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis; oraz Lucas Naranjo z CleverPet, Inc. Prace Bastosa nad badaniem były częściowo wspierane przez program stypendiów podoktorskich Provosta Johnsa Hopkinsa. Chociaż Bastos i Houghton byli wcześniej konsultantami CleverPet, a Naranjo obecnie pracuje dla firmy, która produkuje aplikację mobilną FluentPet i urządzenia rezonansowe, projekt badania i analizę przeprowadzono niezależnie.
