Misje Copernicus Sentinel dostarczyły szczegółowe zdjęcia przedstawiające zachodnie wybrzeże Grenlandii latem 2024 r., ze szczególnym uwzględnieniem dynamicznego lodowca Jakobshavn i jego gór lodowych.
Obrazy te uchwyciły zarówno widmo widzialne, jak i widmo radarowe, ujawniając zmiany w czasie i wpływ czynników środowiskowych na ruch góry lodowej.
Zdjęcia satelitarne lodu Grenlandii
Te letnie zdjęcia z misji Copernicus Sentinel-2 i Sentinel-1 przedstawiają wyraźne satelitarne perspektywy zachodniego wybrzeża Grenlandii.
Zdjęcie optyczne z Sentinel-2 (zdjęcie górne), wykonane 5 sierpnia 2024 r., ukazuje ujście Ilulissat Icefjord, łatwo rozpoznawalne po jego jasnobiałym wyglądzie. W fiordzie tym znajduje się lodowiec Jakobshavn, znany również pod grenlandzką nazwą Sermeq Kujalleq – jeden z najszybszych i najbardziej aktywnych lodowców na świecie.
Cykl życia grenlandzkich gór lodowych
Lodowiec Jakobshavn odprowadza około 6,5% pokrywy lodowej Grenlandii i wytwarza około 10% gór lodowych. Niektóre z tych gór lodowych są tak masywne, że osiadają na płytszych partiach fiordu, gdzie pozostają uwięzione przez lata, dopóki nie stopią się na tyle, że rozpadną się i odpłyną.
Kilka gór lodowych na zdjęciu wygląda jak białe kropki rozrzucone po fiordzie, plamiąc wody Zatoki Disko niczym gwiazdy na nocnym niebie. Te wysokie góry lodowe, niektóre osiągające wysokość 100 m nad wodą, skrywają jeszcze większe części pod powierzchnią. Ich kształty, rozmiary i kolory są bardzo zróżnicowane. Pomimo swojego wyglądu, niektóre z największych gór lodowych na zdjęciu mają obwód 2 km.
Atrakcja turystyczna w zmieniającym się krajobrazie
Na północ od ujścia fiordu leży małe miasteczko Ilulissat, którego lotnisko jest widoczne w kolorze jasnobrązowym dalej na północ. Ilulissat, co po grenlandzku oznacza „góry lodowe”, jest popularnym celem turystów, którzy przybywają, aby zobaczyć gigantyczne góry lodowe przepływające w pobliżu portu.
Monitorowanie gór lodowych za pomocą zaawansowanej technologii radarowej
Obraz radarowy (zdjęcie dolne), wykonane 3 sierpnia 2024 r. przez Copernicus Sentinel-1, pokazuje pozycje gigantycznych gór na dwa dni przed przejęciem Sentinel-2. Porównując te dwa obrazy, można prześledzić ruch gór lodowych. Ich ruch zależy od różnych czynników, w tym wielkości, głębokości morza, prądów i wiatru. W tym regionie góry lodowe zazwyczaj dryfują na północ w kierunku Ilulissat.
Misje radarowe, takie jak Sentinel-1, są niezwykle przydatne w monitorowaniu lodu morskiego, pokryw lodowych i dryfujących gór lodowych, szczególnie w regionach polarnych. W przeciwieństwie do obrazowania optycznego, radar może rejestrować obrazy w każdych warunkach pogodowych, w dzień i w nocy.
Ulepszenia możliwości satelitów
5 grudnia na orbitę wleciał Sentinel-1C, trzeci satelita programu Copernicus Sentinel-1 wystrzelony z europejskiego portu kosmicznego w Gujanie Francuskiej. Wraz ze swoim rodzeństwem Sentinel-1A, który znajduje się już na orbicie, Sentinel-1C przywróci misję do pełnej siły jako konstelacja dwóch satelitów, aby nadal wspierać różnorodny zakres zastosowańtakie jak zarządzanie środowiskiem, reagowanie na katastrofy i badania nad zmianą klimatu.
