Nowa Zelandia wypadła poniżej swoich najlepszych wyników we wszystkich seriach i ponownie znalazła sposób na podarowanie bramek wdzięcznym turystom.
Young, zawodnik serii, która zwyciężyła 3:0 w Indiach, po raz pierwszy w tej serii zagrał w zastępstwie przebywającego na urlopie ojcowskim Devona Conwaya. Young od razu wyglądał na bardziej pewnego siebie i ładnie strzelił gola po stronie spalonej.
Latham potrzebował więcej szczęścia, dwukrotnie wyprzedzając Bena Ducketta przy trzecim wślizgu. Pierwsza trybuna była najlepszą w Nowej Zelandii od 18 miesięcy, a gdy Atkinson znalazł ruch, który pozwolił Youngowi przejąć przewagę, drużyna Black Caps ugięła się.
Flirt Rachina Ravindry z Brydon Carse zakończył się zwycięstwem Gully’ego, Daryl Mitchell wydał 19 dostaw na marne, po czym w połowie meczu Stokes ostro zaatakował Atkinsona.
Blundell, który przy pierwszym wślizgu powinien zostać złapany przez Joe Roota, jakimś cudem trafił szeroką wolejem z Carse do punktu, gdzie Jacob Bethell atletycznie złapał nad głową.
Oprócz ciosu w głowę Stokesa, Santner poradził sobie z planem Anglii dotyczącym krótkiej piłki, uderzając Carse’a sześcioma. Henry pomógł Stokesowi maksymalnie, a potem w tym samym miejscu znalazł szybkonogiego Brooka.
Trzy szóstki Southee dały mu w karierze 98 punktów, co dało mu czwarte miejsce na liście wszechczasów wraz z Chrisem Gaylem, zanim atak na Atkinsona zakończył się w połowie meczu. Jeszcze jedno maksimum Santnera w połowie meczu z Pottsem dało mu liczbę niepokonanych 50 z 54 piłek.
