Historyk twierdzi, że Środkowy Zachód odegrał kluczową rolę w ruchach wolnościowych Czarnych na całym świecie

Środkowy Zachód odegrał kluczową rolę w rozwoju ruchów wolnościowych Czarnych w XX wieku. Było to kluczowe miejsce dla inkubacji i rozszerzania idei działacza politycznego Marcusa Garveya, nie tylko w USA, ale na całym świecie, powiedział profesor studiów afroamerykańskich i historii Erik S. McDuffie na Uniwersytecie Illinois Urbana-Champaign.

McDuffie w swojej nowej książce zbadał wpływ Garveya i znaczenie Środkowego Zachodu na rozwój czarnego internacjonalizmu i radykalizmu: „Druga bitwa o Afrykę: garveizm, amerykańskie serce i globalna wolność Czarnych.”

McDuffie powiedział, że książka jest głęboko osobista i powiązana z historią jego rodziny i korzeniami ze Środkowego Zachodu. Dorastał na przedmieściach Cleveland w rodzinie zainteresowanej historią, polityką i wydarzeniami globalnymi, pochodzącej z St. Kitts w Kanadzie i USA. Jego pradziadek był Garveyite, który kiedyś przedstawił Garveya na wiecu w Detroit w 1923 roku.

Garvey, który dorastał na Jamajce na przełomie XIX i XX wieku, prowadził kampanię na rzecz samostanowienia i autonomii Czarnych, zakończenia rządów kolonialnych w Afryce, dumy rasowej i powiązań między Afryką a afrykańską diasporą. Jego idee zrodziły się w czasie ogólnoświatowych wstrząsów po I wojnie światowej. Założył Universal Negro Improvement Association, które w latach dwudziestych XX wieku liczyło 6 milionów członków na całym świecie i było wówczas największym czarnym ruchem protestacyjnym w historii.

„Garweizm jest najpotężniejszą siłą społeczną, polityczną, kulturową i duchową w Czarnym świecie od początku XX wieku. Tak wiele ruchów, formacji i instytucji w całym świecie afrykańskim – nie tylko na Środkowym Zachodzie i w USA, ale na Karaibach, Afryka i nie tylko – bezpośrednio lub pośrednio – były inspirowane garveizmem” – powiedział McDuffie. „Nie można mówić o Czarnych w XX wieku, nie wspominając o Garveyu”.

McDuffie stwierdził, że Środkowy Zachód szczególnie nadawał się do swojej roli ośrodka aktywizmu politycznego Czarnych. Opisał region jako „dialektykę możliwości i ucisku”.

Czarni postrzegali Północ jako ziemię obiecaną, w której mogliby uwolnić się od niewolnictwa. Mogli głosować. Miasta środkowo-zachodnie były ośrodkami produkcyjnymi, w których znajdowały się fabryki samochodów, huty stali i zakłady gumowe, które przyciągały miliony ludzi z całego świata do pracy w tych branżach. McDuffie powiedział, że czarni mężczyźni mogą zarabiać wyższe zarobki niż gdzie indziej.

„To, co ją wyróżnia, to sposób, w jaki Czarni ludzie znaleźli wyjątkowe możliwości polityczne i gospodarcze, których nie mogliby znaleźć nigdzie indziej na świecie” – powiedział.

Ich siła polityczna i gospodarcza pomogła uczynić oddziały UNIA w miastach Środkowego Zachodu jednymi z największych i najbardziej wpływowych na świecie, przy czym szczególne znaczenie miały Chicago, Detroit i Cleveland, napisał McDuffie. Chicago stało się siedzibą Johnson Publishing Company i Third World Press Foundation, ważnych wydawców czarnej literatury, magazynów i wiadomości, a także Malcolm X College.

Jednocześnie Środkowy Zachód był miejscem zaciekłego ucisku i przemocy na tle rasowym, z linczami, działalnością Ku Klux Klanu, prawami ograniczającymi wolności czarnych obywateli i perspektywą kolonializmu białych osadników, powiedział McDuffie.

„Te siły połączyły się, a potem Garvey mówił o dumie rasowej, samostanowieniu i wolnej Afryce. Pomogło to zradykalizować Czarnych w wyjątkowy i ważny sposób” – powiedział.

Polityka niektórych czarnych nacjonalistów obejmowała kolonializm czarnych osadników w Afryce, antykomunizm, kapitalizm i heteropatriarchat. Czasami współpracowali z zwolennikami białej supremacji na wspólnej płaszczyźnie oddzielenia ras i kolonizacji Liberii dla Czarnych, którzy chcieli swobodnie żyć w Afryce, powiedział McDuffie.

Chociaż niektóre pomysły Garveya skłaniały się w stronę prawicy, wykraczają one poza ideologiczne spektrum myślenia Czarnych, powiedział McDuffie. Wielu działaczy zainspirowanych Garveyem odrzuciło te pomysły na rzecz poglądów bardziej lewicowych.

„Większość ludzi doceniała sposób, w jaki budził dumę, zachęcał ich do budowania instytucji i wspierania autonomii, a także jego antykolonialne przesłanie” – powiedział McDuffie.

Kobiety odegrały kluczową rolę w oddolnej pracy społecznej i na stanowiskach kierowniczych w UNIA, a także promowały wzmocnienie pozycji Czarnych kobiet. McDuffie pisała o wpływie Louise Little, matki Malcolma X, która urodziła się w Grenadzie, a później mieszkała w Nebrasce i Michigan. Odegrała kluczową rolę w kultywowaniu czarnoskórej radykalnej perspektywy u swoich dzieci i położyła podwaliny pod twórczość Malcolma X, który przez całe życie utrzymywał kontakt ze Środkowym Zachodem, zwłaszcza z Detroit, powiedziała McDuffie.

Pisał także o Jamesie Stewarcie, który zastąpił Garveya na stanowisku prezydenta generalnego UNIA i przeniósł jej siedzibę do Cleveland, a później do Liberii. Garweizm zainspirował kampanie niepodległościowe w Afryce i na Karaibach. Zainspirowała nowe ruchy, w tym rastafarianizm i Naród Islamu, który powstał w Detroit. McDuffie powiedział, że garveizm odegrał również kluczową rolę w kształtowaniu ruchów na rzecz praw obywatelskich i czarnej władzy.

Nieprzerwany wpływ garveizmu jest dziś widoczny w dziedzinie studiów afroamerykańskich, które powstały w wyniku aktywizmu w latach 60. i 70. XX wieku, a także w ruchu Black Lives Matter, powiedział.

„To nie przypadek, że Ferguson, Missouri i Minneapolis były miejscami, w których akcja Black Lives Matter naprawdę zyskała zasięg globalny, biorąc pod uwagę wyjątkowe powiązania między szansami a przemocą strukturalną wobec Czarnych” – stwierdził McDuffie. „Wśród uczonych istnieje tendencja do wymazywania Środkowego Zachodu, gdy mówimy o globalnej diasporze afrykańskiej. Naprawdę chcę podkreślić znaczenie Środkowego Zachodu w kształtowaniu życia Czarnych w XX wieku”.