Celem Stanów Zjednoczonych jest wymiana rur ołowianych w celu zwalczania ciągłego ryzyka narażenia. Naukowcy podkreślają pilne działania w zakresie polityki i alternatyw mających na celu ograniczenie globalnego skażenia ołowiem.
Niedawno ogłoszony przez administrację Bidena plan wymiany wszystkich rur ołowianych w USA przypomina, że toksyczny metal pozostaje zagrożeniem, nawet w kraju, który w dużej mierze zakazał jego stosowania. Najmniejsze poziomy narażenia na ołów mogą z biegiem czasu powodować szereg szkód zdrowotnych, szczególnie w przypadku rozwoju mózgu dzieci.
Naukowcy ze Stanford, Stephen Luby i Jenna Forsyth, spędzili lata badając powszechną obecność ołowiu w krajach o niskich dochodach, w tym w niektórych powszechnie spożywanych produktach. Prowadzili perspektywę opublikowaną 5 listopada w Lancet Zdrowie Publiczne które uwzględniają globalne koszty zdrowotne i ekonomiczne ponoszone przez ołowiu, oraz badanie opublikowane w listopadowym numerze magazynu Nauka o środowisku całkowitym co podkreśla pilne wyzwanie, jakim jest zanieczyszczenie ołowiem w południowoazjatyckiej kurkumie.
„Ołów jest niezwykle szkodliwą toksyną” – stwierdził Luby. „Nawet w kontekście ograniczonych zasobów musimy znaleźć sposoby skupienia się na ograniczeniu narażenia na nie”.
Poniżej Luby, Lucy Becker profesor medycyny w Stanford School of Medicine, i Forsyth, pracownik naukowy w School of Medicine, omawiają rozpowszechnienie produktów zawierających ołów i dzielą się spostrzeżeniami na temat wpływu polityki bezpieczeństwa żywności, edukacji i zamienniki bezołowiowe mogą zmniejszyć ryzyko.
Wzywacie do całkowitego wycofania ołowiu do 2035 r. Jakie są według Pana główne przeszkody w osiągnięciu tego celu, szczególnie w krajach o ograniczonym egzekwowaniu przepisów?
Luby: Do najważniejszych przeszkód należy przezwyciężenie sprzeciwu ze strony branż, które podobnie jak firmy tytoniowe mają motywację finansową do dalszego wytwarzania produktu, który co roku zabija miliony ludzi. Wymaga to jasnego spojrzenia na ogromne koszty zdrowotne dla ludzi i środowiska wynikające z obecności ołowiu w gospodarce.
Kiedy weźmiemy pod uwagę wielki sukces usuwania chlorofluorowęglowodorów z atmosfery, innowacje technologiczne w zakresie paliw aerozolowych i czynników chłodniczych pojawiły się w krajach o wysokich dochodach w firmach, które rozumiały, że regulacje są już na horyzoncie. Do czasu wejścia w życie protokołu montrealskiego kraje o niskich dochodach mogły kupować paliwa nowej generacji w postaci czynników chłodniczych, które były przystępne cenowo i nie powodowały takich uszkodzeń ochronnej warstwy ozonowej Ziemi.
Zanieczyszczenie ołowiem w nieproporcjonalny sposób dotyka społeczności marginalizowane. Jakie interwencje polityczne lub środki w zakresie zdrowia publicznego mogłyby zapewnić ochronę tym bezbronnym grupom społecznym?
Luby: Na całym świecie zanieczyszczenia przemysłowe są nieproporcjonalnie odprowadzane w pobliżu społeczności o ograniczonych wpływach gospodarczych i politycznych. Wysiłki mające na celu ograniczenie emisji przemysłowych są ważne, ale ponieważ ołów jest tak toksyczny dla środowiska i życia ludzkiego, podstawowym środkiem w zakresie zdrowia publicznego powinno być usunięcie go z gospodarki. W ten sposób cała sieć życia, w tym ludzie, odniosłaby korzyść.
Forsyth: A ponieważ ołów nie ulega degradacji ani nie znika sam, rekultywacja obecnie zanieczyszczonych miejsc jest dodatkowym wysiłkiem mającym na celu zmniejszenie narażenia wśród najbardziej bezbronnych osób.
Chromian ołowiu zawarty w kurkumie to forma oszustwa w branży spożywczej, która może mieć niszczycielskie i długoterminowe skutki. Jakie natychmiastowe kroki mogą podjąć rządy i organizacje międzynarodowe, aby położyć kres tej praktyce i jak można zwiększyć świadomość konsumentów?
Forsyth: Z naszego doświadczenia w Bangladeszu wynika, że trzy natychmiastowe działania położyłyby kres tej praktyce. Po pierwsze, należy zwiększyć świadomość na temat toksyczności ołowiu. Po drugie, usprawnienie wykrywania. Często specjaliści ds. bezpieczeństwa żywności mają zbyt wiele priorytetów, zbyt małą przepustowość i ograniczone lub żadne możliwości testowania. Wreszcie niezbędne jest egzekwowanie polityki bezpieczeństwa żywności: nakładanie kar na sprzedawców skażonej kurkumy. Nawet jednorazowe egzekwowanie polityki bezpieczeństwa żywności może mieć trwały skutek.
W swoich badaniach nad akumulatorami kwasowo-ołowiowymi podkreślasz ich znaczący wkład w globalne wykorzystanie ołowiu. Jakie technologie alternatywne są najbardziej obiecujące w zakresie zastępowania akumulatorów kwasowo-ołowiowych i w jaki sposób można udostępnić te rozwiązania krajom rozwijającym się?
Luby: Obecnie akumulatory litowo-jonowe są lżejsze, mają dłuższą żywotność i mają niższy całkowity koszt posiadania niż ołowiowe kwas baterie. Są dobrze przygotowane do natychmiastowej wymiany akumulatorów kwasowo-ołowiowych w prawie wszystkich zastosowaniach. Najlepszym krokiem, jaki mogą podjąć kraje o niskich dochodach, jest zniesienie ceł na import akumulatorów litowo-jonowych, aby mogły konkurować z wysoce zanieczyszczającymi środowiskami sektora akumulatorów kwasowo-ołowiowych.
Forsyth: Prawdopodobne będzie, że w celu przezwyciężenia wyższych kosztów początkowych alternatywnych rozwiązań dla akumulatorów kwasowo-ołowiowych konieczna będzie większa świadomość i lepsze finansowanie, takie jak pożyczki mikrofinansowe. Ze względu na postępującą elektryfikację globalnej sieci energetycznej inwestuje się ogromne środki w technologię akumulatorów. W nadchodzących dziesięcioleciach dostępnych będzie wiele alternatyw, w tym technologie sodowo-jonowe, magnezowo-żelazowe i aluminiowo-żelazne.
Dodatkowe informacje
Badania przeprowadzone przez Luby’ego i Forsytha, początkowo finansowane przez Stanford Woods Institute for the Environment i Stanford King Center on Global Development, wykazały, że zafałszowanie ołowiu w kurkumie jest główną przyczyną podwyższonego poziomu ołowiu we krwi na obszarach wiejskich Bangladeszu. Od tego czasu ich współpraca z władzami rządowymi doprowadziła do wdrożenia bardziej rygorystycznych środków testowania i kontroli jakości w branży przypraw, ulepszając protokoły bezpieczeństwa żywności. Inicjatywy w zakresie zdrowia publicznego i kampanie edukacyjne powstałe w ramach projektu ukierunkowały interwencje mające na celu zmniejszenie narażenia na ołów wśród dotkniętych populacji i informowanie ludzi o ryzyku skażenia ołowiem w przyprawach.
Zasięg geograficzny projektu rozszerzył się na Indie i Pakistan, gdzie zidentyfikowano podobne problemy związane z zanieczyszczeniem, a jego zakres skupił się na badaniu i zajmowaniu się zanieczyszczeniami powodowanymi przez przemysł akumulatorów ołowiowo-kwasowych. Teraz zadzwoniono Projekt Bezołowiowyinicjatywa jest częścią Centrum Zdrowia Ludzi i Planety Stanforda. Ma na celu identyfikację i ustalenie priorytetów najważniejszych źródeł zatrucia ołowiem na całym świecie, zbadanie wpływu na zdrowie, udoskonalenie technik szybkiego wykrywania ołowiu oraz opracowanie, przetestowanie i zwiększenie skali interwencji w celu wyeliminowania głównych źródeł skażenia ołowiem.
Bibliografia: „Usuwanie leadu z globalnej gospodarki” autorstwa Stephena P. Luby’ego, Jenny E Forsyth, Zafara Fatmi, Mahbubura Rahmana, Jesmin Sultana, Erici L. Plambecka, N. Granta Millera, Erana Bendavida, Petera J. Wincha, Howarda Hu, Bruce’a Lanpheara i Philipa J. Landrigan, 5 listopada 2024 r., Zdrowie planetarne Lancet.
DOI: 10.1016/S2542-5196(24)00244-4
„Dowody na zafałszowanie kurkumy chromianem ołowiu w Azji Południowej” Jenna E. Forsyth, Dinsha Mistree, Emily Nash, Manyu Angrish i Stephen P. Luby, 23 lipca 2024 r., Nauka o środowisku całkowitym.
DOI: 10.1016/j.scitotenv.2024.175003
