Pieniądze, które w ten sposób zarobił, wystarczyły, aby Cocioba mógł przeżyć pierwsze kilka lat studiów z biologii na Uniwersytecie Stony Brook. Odbył staż w zaniedbanej grupie zajmującej się biologią roślin, która nauczyła go eksperymentować przy skromnym budżecie. „Do robienia szalek Petriego i tak dalej używaliśmy wykałaczek i kubków po jogurcie” – mówi. Jednak trudności finansowe zmusiły go do rezygnacji. Zanim wyszedł, jeden z kolegów z laboratorium podał mu probówkę z Agrobacterium – drobnoustrojem powszechnie używanym do wbudowywania nowych cech w rośliny.
Bioinżynieria Petunii zaprojektowana przez Sebastiana Cociobę, badacza biotechnologii roślin, który pracuje w swoim domowym laboratorium w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
Półka z roślinami poddanymi bioinżynierii pod oświetleniem w domu Sebastiana Cocioby, 30 października 2024 r. Badacz zajmujący się biotechnologią roślin zbudował laboratorium w swoim domu, w Huntington w stanie Nowy Jork, gdzie pracuje.Lanna Apisukh
Probówki z petuniami w świetle rosnącym w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r. Kwiaty zostały bioinżynierii przez Sebastiana Cociobę, badacza biotechnologii roślin, który pracuje w swoim domowym laboratorium.Lanna Apisukh
Cocioba zaczął przekształcać swój kącik w korytarzu w prowizoryczne laboratorium. Uświadomił sobie, że może kupić tani sprzęt na wyprzedażach od zamykanych laboratoriów i sprzedać go za marżę. „To dało mi trochę źródła dochodu” – mówi. Później nauczył się drukować w 3D stosunkowo proste elementy sprzętu, które są sprzedawane po ekstremalnych cenach. Na przykład podświetlaną skrzynkę używaną do wizualizacji DNA można połączyć z kilkoma tanimi diodami LED, kawałkiem szkła i włącznikiem światła. To samo urządzenie byłoby sprzedawane w laboratoriach za setki dolarów. „Mam tę drukarkę 3D i okazała się ona dla mnie najbardziej pomocną technologią” – mówi Cocioba.
Całe to majsterkowanie pomogło zrealizować główną misję Cocioby: zostać projektantem kwiatów. „Wyobraźcie sobie, że jesteście Willym Wonką wśród kwiatów, bez seksizmu, rasizmu i dziwnych małych niewolników” – mówi. W USA genetycznie modyfikowane prace kwiatowe objęte są najniższą oceną bezpieczeństwa biologicznego, dzięki czemu nie narażają Cocioby ani jego laboratorium na uciążliwe przepisy. Mówi, że amatorska edycja genów w Wielkiej Brytanii lub UE byłaby niemożliwa.
Cocioba dał się poznać jako „pipeta do wynajęcia” – pracując dla start-upów w celu opracowania naukowych dowodów słuszności koncepcji. W okresie poprzedzającym Igrzyska Olimpijskie w Tokio w 2020 r. biolog roślin Elizabeth Hénaff poprosiła Cociobę o pomoc w projekcie, nad którym pracowała: zaprojektowaniu kwiatu powojnika z niebiesko-białym wzorem szachownicy igrzysk. Tak się złożyło, że w przyrodzie istniał już kwiat szachownicy – szachownica z głową węża. Cocioba zastanawiał się, czy mógłby zaimportować część genów tej rośliny do powojnika. Niestety okazało się, że szachownica głowy węża miała jeden z największych genomów na planecie i nigdy nie została zsekwencjonowana. W obliczu zbliżających się igrzysk olimpijskich projekt upadł. „Oczywiście zakończyło się to złamanym sercem, ponieważ nie mogliśmy tego wykonać”.
Zbliżenie na kulturę tkankową petunii wyhodowaną przez Sebastiana Cociobę, badacza biotechnologii roślin mieszkającego w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
Probówki z zamrożonym DNA i enzymami roślinnymi w domowym laboratorium Sebastiana Cocioby, badacza biotechnologii roślin mieszkającego w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
W miarę jak Cocioba zagłębiał się w świat biologii syntetycznej, zaczął nieco zmieniać swoją uwagę – od tworzenia nowych rodzajów roślin i skupiania się na otwieraniu narzędzi samej nauki. Teraz dokumentuje swoje eksperymenty w notatniku internetowym, z którego każdy może korzystać bezpłatnie. Zaczął także sprzedawać niektóre plazmidy – małe krążki roślinnego DNA – których używa do transformacji kwiatów.
„Z pewnością żyjemy w złotym wieku biotechnologii” – mówi. Dostęp jest większy, a społeczność badawcza jest bardziej otwarta niż kiedykolwiek wcześniej. Cocioba próbuje odtworzyć coś na wzór XIX-wiecznego rozkwitu amatorskich hodowców roślin, podczas którego naukowcy-hobbyści dzielili się swoimi materiałami, częściowo po prostu dla dreszczyku emocji związanego z tworzeniem nowych odmian roślin. „Nie trzeba być zawodowym naukowcem, aby zajmować się nauką” – mówi Cocioba.
Oprócz tej pracy Cocioba jest także naukowcem zajmującym się projektem w kalifornijskim startupie Senseory Plants. Firma chce zaprojektować rośliny domowe tak, aby wytwarzały niepowtarzalne zapachy – biologiczną alternatywę dla świec i kadzidełek. Jednym z pomysłów, nad którym się bawi, jest zaprojektowanie rośliny, która będzie pachnieć jak stare książki i węchowo przekształci pokój w starożytną bibliotekę. Cocioba twierdzi, że startup bada całą gamę sugestywnych zapachów, częściowo zaprojektowanych w jego domowym laboratorium. „Naprawdę, naprawdę kocham to, co robią”.
Artykuł ukazał się w numerze styczeń/luty 2025 r Magazyn WIRED w Wielkiej Brytanii.
